Legowisko Dashy i Wrednego

Wredny

Zatkało mnie. Nie wiedziałem co powiedzieć. - N... nie możesz tak mówić - w końcu powiedziałem.

Savar

No widzisz... a jednak mogę - mruknęła z ironią. - daj spokój, zachowujesz się tak jakby coś cię to obchodziło..

D-Moll

- Ty po prostu nie pozwalasz sobie pomóc- warknąłem

Wredny

Bo mnie obchodzi! - prawie co wykrzyczałem to zdanie.

Halloween

Przyszłam. Cześ...Przyjdę później. - Powiedziałam

Wredny

Nie zwracałem na nic teraz uwagi. Liczyła się teraz tylko sprawa z Savar.

Halloween

Wyszłam. Nie chciałam im przeszkadzać.

Savar

Potrząsnęła głową odwracając go w stronę D-Molla.
Kim ty w ogóle jesteś? - zapytała, a po chwili odwróciła łeb ponownie do Wrednego.
Daj spokój... - szepnęła powoli się podnosząc.
Może lepiej już pójdę? już i tak tu nieźle namieszałam... - powiedziała.

D-Moll

Przekręciłem oczami nie odpowiadając na głupie pytanie :roll: i usiadłem

Savar

Masz jakiś problem?! - warknęła w stronę wilka wyczuwając jego zachowanie.
Ech.. mam już tego dość, nigdzie nie można porozmawiać - powiedziała i powoli poszła w swoją stronę.

Wredny

Nie... nie odchodź. - wyszeptałem

Savar

Odwróciła się słysząc wyraźnie słowa wilka - a co innego mam robić?

Wredny

Ja... nie chcę cię znowu stracić! - znowu omal nie wrzasnąłem.

Savar

Zdziwiła się.
No proszę, chyba jednak się myliłam co do ciebie... - powiedziała jakby do siebie.
Dobrze... zostanę, tylko po co? - zapytała z lekką obojętnością.

Wredny

Nie mam jak ci wynagrodzić za te cierpienia, które przeszłaś, ale wiedz, że żałuję w każdej chwili tego, czego uczyniłem.

Savar

Nic nie powiedziała, siedziała przez chwilę w ciszy.
Możesz mi powiedzieć... dlaczego ich zabiłeś? - zapytała ciekawiej.

Wredny

Noszę w sobie demona... - zacząłem ponuro

Savar

Daj spokój.. przecież nie ma żadnego demona - mruknęła.

Wredny

Utrzymywaliśmy cię w niewiedzy o nim...

Savar

Przestań! - warknęła. - nie uwierzę w te bajeczki, teraz będziesz mówić, że to niby nie ty ich zabiłeś - westchnęła nerwowo.