Legowisko Puszczyka

Scatt

Z racji, że przez długi czas ani Aliosh, ani Salome nie odpisali, napiszę ja. I jestem bardzo zawiedziony. Btw, troszku wulgarnie.

Scatt słuchał Puszczyka, musiał, ale z drugiej strony krwi ubywało, we łbie zaczynało się mieszać...
Przecież jesteś beznadziejny, co on pieprzy! Dobrze o tym wiesz.
Odpłynął. To musiało się stać. Za dużo emocji na raz, za dużo...
B-brat kła-amie? Tak, wiesz o tym. T-tak, w-wiem... KAZAŁEM CI... Albo nie. Jak mówię spokojnie, to przynajmniej mnie słuchasz. C-co? Po prostu go nie słuchaj. Chce cię wygryźć. Zrobić na złość, zniszczyć psychikę... Haha, to było dobre. N-nie. ...Co 'nie'? O CO CI CHODZI? COŚ CI DO CHOLERY NIE PASUJE? T-ty... J-ja... PO PROSTU RUSZ TO LENIWE DUPSKO I... Zabierz go na szaszłyki. Hehe. ...N-nie czaję... Och, nie musisz. To będzie urocze, rodzinne spotkanie. Przecież nie musisz go tak od razu zadźgać, co nie? Z-zadźgać? Cicho, nie słyszałeś tego. A teraz siad. Dobry.
Usiadł. O ile już nie siedział. Wybaczcie, nie pamiętam. Najważniejsze jest, że usłyszał co brat do niego mówił. Ale nie wierzył. W żadne jego słowo. Aż nagle padł na ziemię, skulił się w kłębek i spojrzał na niego przerażony. Krew, krew, krew wszędzie. Mroczki przed oczami...
- Zeżresz mnie teraz? - Spytał, patrząc na niego błędnym wzrokiem, choć ledwo już patrzył. - Wiem, że chcesz się mnie pozbyć. A JA TYLKO PRAGNĄŁEM BYĆ FAJNY. Chociaż trochę. Chociaż tyle - tu pokazał drżącymi łapami naprawdę niewielką odległość. - CHOCIAŻ TROSZECZKĘ, DO CIĘŻKIEJ CHOLERY. - Wybuchnął z bezsilności.
Emocje.
Tyle emocji.
Dużo emocji.
Wreszcie wziął głęboki wdech. Przymknął oczy, policzył do dziesięciu. Otworzył je. Wydech. Krzywy uśmiech. Krew. Dużo krwi. Mroczki. Dużo mroczków.
- Ale... - znowu chwiejący się głos. - Ale widocznie się nie da.
Ciemność. Zemdlał.
Jesteś słaby, nawet fizycznie.
Co ty być zrobił, gdybyś ze mną nie rozmawiał?
Ach, niechybnie byłbyś normalny.
Ahahahahaha.

Puszczyk

- Jesteś dziwny - powiedział Puszczyk, uświadamiając sobie w końcu straszną prawdę. Jego brat stał się psycholem, co za irytujący brat. Niemądrze postąpił. Nie można tak wariować bez ustalenia tego z resztą rodziny.
- Ale dobra, jak nie chcesz tych szaszłyków, to mogłeś po prostu powiedzieć - dodał urażonym tonem, no bo jemu się towarzystwa nie odmawia. Nawiasem mówiąc, co się dzieje z resztą towarzystwa? Jego nowa panna chyba straciła nim zainteresowanie, raniąc boleśnie serce (hehe, sure), a kolorowy przyjaciel Scatta wziął się zawiesił, ale to chyba nie nowość u userki. Pozostali sami na tym polu wiecznej braterskiej bitwy.

Aliosh

Emkh, khem. Dwa miesiące spóźnienia. Khe. Zdarza się, prawda?
Nie?
Damn. Zakładając jednak, że tylko mi się zdaje, że tyle tu nie napisałam Aliosh wybudzi się ze śpiączki, bo inaczej tego nazwać raczej się nie da.
Zielony samiec potrząsnął głową, orientując się, że prawdopodobnie wyłączył się. Już raz tak miał, dawno temu - za czasów, kiedy to przeżywał swe zafascynowanie Erren. Tak miała nazywała? Ah, już nie pamiętał.
Spytała się, jak miał na imię - a w odpowiedzi dostała kompletne zawieszenie ze strony Aliosha. Jakaż wada genetyczna może, albo musiał zregenerować swą energię, żeby móc gadać kolejne głupoty? To całkiem prawdopodobne.
- Więc... - rzekł, gdy mniej więcej zdał sobie sprawę z zaistniałej sytuacji.
- Nie idziemy na szaszłyki, tak?