Legowisko Sephiry

Sephira

Nowe legowisko jest uderzająco podobne do starego. Przed grotą znajduje się kamienna ławka, nieopodal słychać płynący strumyk. Jednak w grocie jest ciemno. Tylko gdzieniegdzie promienie słońca "wpływają" przez szpary..

----
Przybiegła truchtem do legowiska i położyła się na posłaniu w rogu.

Devil

Wilczyca podeszła do groty i zajrzała do środka. Zauważyła właścicielkę leżącą na posłaniu.
-Cześć , jestem Devil – powiedziała z uśmiechem.
-Można??

Sephira

- Witaj. - powiedziała do przybyłej. - Tak, można, zapraszam. -podniosła się z legowiska. - Sephira. - dodała po chwili.

Devil

-Miło poznać- uśmiechnęła się , a po chwili szybko dodała- Mam nadzieję , że nie przeszkadzam. Przechodziłam obok , szukając jakiegoś spokojnego miejsca i trafiłam na twoją grote. W miłej okolicy urządziłaś sobie legowisko- zauważyła. Spojrzała w stronę ,z której dobiegał dźwięk strumyka. Czasem lubiła wsłuchiwać się w płynącą wodę i zapominać o troskach tego świata.
- Mogłabyś mi opowiedzieć skąd pochodzisz??- poprosiła siadając- Ród Tora coś mi mówi ale nie mogę sobie przypomnieć co – zamyśliła się

Sephira

Uśmiechnęła się kątem pyska. - Może powie Ci coś to że moim ojcem jest Szasta a matką Layra. Mam jeszcze dwóch braci: Cole'a oraz Kaina. - odparła spokojnie. Nie wiedziała jak ująć swe pochodzenie tak, by wadera zrozumiała. - Ogółem jest to silny ród.

Bridget · Gość

-Poprawka.Matką była Layra!-powiedziała wilczyca wchodząc do jaskini-Ach Szasta, jak miło słyszeć jego imię.-podeszla do Sephiry-Ładnie się użądziłaś!-powiedziała.

Sephira

Spojrzała na waderę dziwnym wzrokiem. - Dziękuję... Dlaczego była ? - zapytała, a jej ślepia stały się czarne jak węgiel. - N..n..n. - odchrząknęła bo trudno było jej coś powiedzieć - Nie żyje?

Bridget · Gość

-Sepi, Sepi... Własnej matki nie poznać...-powiedziala i uśmiechnęła się-Żyję tylko się zmieniłam... i imię przy okazji też zmieniłam!-powiedziała i spojrzała na córkę.Uśmiechnęła się i zaśmiała.

Sephira · Wysłany: Pią 13:42, 26 Mar 2010 Temat postu:

Przyjrzała się wilczycy. -Mamo! - uśmiechnęła się. - Co słychać? Chcesz coś do picia? Opowiadaj.

Bridget · Gość

- Napiję się... może wody. - powiedziała - A co mam opowiadać, żyję cały czas... przeszłością ale żyję. - oblizała kły i wgapiła się w podłogę. Parę minut siedziała w milczeniu i w końcu dodała:
- A u ciebie... znalazłaś jakiegoś fajnego wilka? - puściła oczko do Sep - Wiesz matki mają takie schizy, że bardzo chcą się doczekać wnuków. - powiedziała lecz po chwili wybuchła śmiechem - Nie traktuj starej matki na serio. Pamiętam czasy... kiedy byłam szczenięciem, świat był piękny... zaskakujący, ale z wiekiem wszystko się zmienia. - spojrzała na Sep i westchnęła.

Sephira

Przyniosła matce wody.
Zaśmiała się lekko. - Cóż.. ja raczej preferuję samotność. - uśmiechnęła się. - A wnuki? Masz masę dzieci i w końcu któreś będzie mieć potomstwo... nie koniecznie będę to ja. - odparła.

Bridget · Gość

- No nie przesadzaj! - spojrzała na Sep - Aż tyle znowu nie mam... to... tylko pięć. - powiedziała i napiła się. Ostatnio dużo piła...

Sephira

Zaśmiała się. - Na razie pięcioro, ale przed Tobą jeszcze kupa życia, nie wiadomo co Cię czeka. - stwierdziła z uśmiechem.

Bridget · Gość

- Nie mam zamiaru mieć więcej potomstwa... może mi się odwidzi ale wątpię! Dosyć się już nacierpiałam... nie wiesz jaki to ból... poród i jeszcze te inne historie. Nie to ciało! - powiedziała i znów upiła łyk.

Sephira

- Więc dlatego ja nie będę mieć szczeniąt. - stwierdziła, pewna swych przekonań. Zamachała ogonem.

Bridget · Gość

- Sep, Sep, Sep... jak poznasz wilka w którym się zakochasz... ból nie będzie miał znaczenia. A do wilka moich ostatnich szczeniąt zionę nienawiścią... więc ból był gorszy! - powiedziała, jaj oczy opustoszały. Stały się *laleczne...

*U!U! nowe slowo laleczne - puste jak u lalki xD

Sephira

- Dlatego po co mam się zakochiwać? - uśmiechnęła się, wzruszając ramionami(?). - Cenię sobie wolność i niezależność. Partnera nie potrzebuję. - stwierdziła.

Bridget · Gość

- Dobrzę więc niech będzie jak chcesz! Twoje życie... No! Późno już... spadam! Miłej samotności słonko! Pamiętaj zawsze mnie znajdziesz w moim legowisku, a jeśli nie to jestem gdzieś w krainie. - powiedziała i wyszła z jaskini. Biegła dłuższy czas i jakiś metr od legowiska córki zawyła i zniknęła z tego terenu.

Sephira

Spojrzała tylko za odchodzącą matką i usiadła na swym posłaniu. Machnęła kilka razy ogonem i ziewnęła przeciągle. Była sama. Pasowało jej to? Chyba tak.