Veli-Matti Onni - jego legowisko

Veli-Matti Onni

Jest to położona na uboczu obozowiska watahy skromna jaskinia, skryta w leśnej gęstwinie. Trudno dostrzec zarośnięte krzewami wejście, tym bardziej, iż właściciel tejże groty wcale tego gościom nie ułatwia, wręcz przeciwnie - czyni wszystko, by nie zostawić po sobie śladów. Chce w ten sposób uniknąć niechcianego towarzystwa.
Jaskinia jest mała i prawie nie urządzona. Jedynie skóry upolowanych przez Veli-Mattiego zwierząt urozmaicają to miejsce, zakrywając zimną, nagą ziemię. W najodleglejszym kącie legowiska w ścianę wbity jest wąski kamień, na nim zaś zawieszony wisior o tajemniczym kształcie - niegdyś należąca do jego matki pamiątka po rodzinnej watasze Veli-Mattiego.

Elena

Evana wolnym krokiem szła przez tereny watahy nocy czując się nieco nieswojo. Jednak spotkanie się w Mattim pchało ją do przodu w poszukiwaniu jego legowiska. Wietrzyła różne zapachy i w końcu poczuła znajomą woń. Ruszyła lekkim truchcikiem i znalazła się naprzeciwko krzewów. Nie widziała wejścia, lecz czuła zapach wilka.
- Veli? - zapytała swym melodyjnym, łagodnym głosem i czekała odpowiedzi.

Veli-Matti Onni

Zapewne gdyby Veli-Matti usłyszał głos kogoś innego niż Evana, nawet nie przeszłoby mu przez myśl ujawnienie się. Zapewne specjalnie odsunąłby się od wejścia do legowiska, by pomiędzy krzewami nie można było go dostrzec. Jednak teraz wychylił łeb, odgarniając łapą cienkie gałązki. Spojrzał na rudą waderę.
- Tu jestem - rzekł.

Elena

Uśmiechnęła się promiennie widząc basiora. Nie wiedziała dlaczego, ale ciągnęło ja do niego. Ruszyła powoli i weszła do jaskini. Usiadła przy jednaj ze ścian i patrzyła na Veliego. Co ją tak w nim intrygowało? Interesowało? W zasadzie wszystko mimo tego, że tak bardzo się różnili. Zdała sobie sprawę, że wciąż na niego patrzy, bała się, że zobaczy błysk w jej oczach, więc zaczęła rozglądać się po jaskini.
- Miło masz tutaj. - powiedziała znów przenosząc wzrok na niego.

Veli-Matti Onni

Kąciki jego pyska uniosły się w uśmiechu słabym, lecz dostrzegalnym nawet w panującym w jaskini półmroku.
- Miło jest tu teraz pewnie dlatego, że przyszłaś - powiedział, rozsiadając się w kącie.

Elena

Uśmiechnęła się nieco zmieszana. Nikt, nigdy nie był dla niej taki... taki... taki jak Matti. Tak miły, uprzejmy. Przy nim czuła się tak, jakby opuszczały ją problemy. Po prostu była szczęśliwa. Jak to wytłumaczyć? Nie wiedziała.
- Niemożliwe. Przecież nie jestem nikim wyjątkowym. - powiedziała. Jej futro tak powykręcane odsłaniało fragment jej policzka, który właśnie stał się różowy. Zdała sobie z tego sprawę i przesunęła po nim łapą by pasma futra przykryły skórę. Podniosła na niego wzrok i uśmiechnęła się do niego promiennie, nadal nieco nieśmiało.
"Ciekawe, czy on czuje się przy mnie tak, jak ja przy nim" - pomyślała i opuściła wzrok.

Veli-Matti Onni

- Jesteś pierwszą poznaną przeze mnie osobą, której nie mam ochoty omijać szerokim łukiem. Musisz więc być wyjątkowa - powiedział. Tak, Veli-Matti czuł się w towarzystwie Evany dużo lepiej niż przy kimkolwiek innym. Mógł to zresztą dostrzec każdy, kto znał go choć trochę - w towarzystwie tej płomiennorudej wilczycy uśmiech na jego pysku występował z dużo większą częstotliwością niż normalnie.

Elena

Uśmiechnęła się radośnie na jego słowa. Powoli podniosła się z ziemi i podeszła bliżej do basiora.
- Ty też jesteś wyjątkowy. - powiedziała nieśmiało. Serce biło trochę mocniej, w jej oczach pojawiały się iskierki radości. Czy to możliwe? Na prawdę to usłyszała? Bardzo się cieszyła. Przekrzywiła nieco łeb na bok i patrzyła w jego czerwone oko. Co zobaczy w jej oczach ten basior? To wie tylko on. Bo nie wierzyła, by ten niezwykły wilk nie dostrzegł różnicy w jakiej patrzyła ona na niego a jak na inne wilki. Ale co on dostrzeże to wie tylko ona i on.

Veli-Matti Onni

Wzrok Veli-Mattiego skierowany był teraz wprost w jasne, ciepłe oczy Evany. Albo raczej w oko ze względu na ograniczone pole widzenia wilka. Zapadło milczenie, zakłócane jedynie złowrogim świstem szalejącego w nagich koronach drzew wiatru. Pysk wilka rozciągnął się w szerokim, ciepłym uśmiechu. Veli-Matti przysunął się do wilczycy i złożył na jej pyszczku pocałunek. Był to odruch, zachowanie zupełnie niekontrolowane. Serce samca zatłukło się szybciej w piersi - jak zareaguje na to Evana?

Elena

Evana była po prostu wniebowzięta. Jej serce tłukło się w piersi, oddech był głęboki. Jej oczy koloru płynnego złota były skierowane prosto w oko basiora. Mimowolnie jej puchaty ogon powędrował na plecy Valiego a wilczyca przywarła piersią do jego piersi składając na jego pysku namiętny pocałunek. Ogonem przesuwała po jego plecach i chciała, by ta chwila trwała tak długo jak to tylko możliwe. Oddała się chwili a jej serce nadal tłukło się w piersi. Myślała o tym co czuje Matti.

Veli-Matti Onni

Kiedy Evana przysunęła się do niego, Veli-Matti objął ją mocno jedną łapą. Nie przestawał jej całować. Jego pocałunki były namiętne i zaborcze, pełne uczucia. Tak, uczucia - Veli-Matti po raz pierwszy w życiu poczuł do drugiej osoby coś tak silnego i pięknego. W końcu odsunął się od jej pyszczka i wtulił pysk w jej gęstą, płomiennorudą sierść na karku.

Elena

I ona wtuliła się w niego mocno. Była tak bardzo szczęśliwa, nie umiała tego wyrazić słowami. Tuliła się mocno do niego.
- Kocham cię. - wyrwało jej się z pyska. Nie wiedziała co o tym pomyśli jej ukochany, ale wtuliła pysk w jego sierść na piersi i przytuliła ogonem. Gładziła go nim po głowie i plecach. Nie chciała, by się to skończyło. Bała się, że tylko piękny sen...

Veli-Matti Onni

Począł głaskać Evanę łapą po grzbiecie, wciąż nie wypuszczając jej ze swoich objęć. Przez chwilę milczał, jakby nie dowierzając w te dwa słowa, które wypowiedziała wilczyca. Wreszcie wyszeptał jej wprost do ucha:
- Ja ciebie też kocham, Evano.

Elena

Evanie popłynęły z oczu łzy. Płakała ze szczęścia. Tak ogromnego szczęścia, jakiego nie umiała w żaden sposób opisać.
- Obiecaj mi, że mnie nigdy nie opuścisz... proszę, obiecaj... - powiedziała przez łzy szczęścia i mocno tuliła się do ukochanego ocierając pysk o jego pierś.

Veli-Matti Onni

Odsunął pyszczek Evany od siebie, by móc spojrzeć jej wprost w oczy.
- Obiecuję - powiedział. Na jego pysku błąkał się wciąż ciepły uśmiech. - Nigdy bym tego nie zrobił.
Dla Veli-Mattiego to, co dziś się wydarzyło, zdawało się być tylko pięknym snem. Wilk ten nigdy nie sądził, że kiedyś spotka tę jedyną, że w ogóle po świecie stąpa jego druga połowa. Zawsze, odkąd tylko pamiętał skazany był na odrzucenie, a teraz...
Nie, wciąż nie mógł w to uwierzyć.

Elena

- Ani ja ciebie nigdy nie opuszczę, choćbym Cię miała wyrwać z objęć śmierci. - powiedziała uśmiechając się a ostatnia łza spłynęła po jej policzku. Liznęła go czule po pysku i dotknęła nosem. Położyła też łapę na jego i uśmiechała się ciepło. W jej oczach tańczyły iskierki radości.

Veli-Matti Onni

Patrzył na Evanę, nie odzywając się. Łapa, którą dotychczas ją obejmował, przejechała po jej ciele, jakby Veli-Matti chciał upewnić się, czy Ona jest tu naprawdę, czy nie jest tylko wytworem jego wybujałej wyobraźni.
- Wciąż nie mogę uwierzyć, że los naprawdę postawił cię na mojej drodze - powiedział po długim milczeniu.

Elena

- Jestem przy Tobie i zawsze będę. - powiedziała swym ciepłym głosem przepełnionym uczuciem. Łapą pogładziła go po łopatce.
- Ale wciąż się boję... że się obudzę a ciebie... przy mnie nie będzie... - dodała a w jej oczach pojawił się strach i łzy. - Że to wszystko jest jedynie pięknym snem...

Veli-Matti Onni

- Jeśli jest to sen, to widocznie śnimy oboje - powiedział i lekko trącił nosem jej pyszczek. Uśmiechnął się jeszcze szerzej i łapą wytarł jej łzy, które potoczyły się z oczu na rudą sierść na pysku. - Nie bój się o to. Zawsze będziemy razem, niezależnie od tego, co się wydarzy. Tylko na tobie mi zależy.

Elena

Uśmiechnęła się i wtuliła w niego, mocno. Po chwili pocałowała namiętnie. Coś w niej zapłonęło. Uczucie, jakiego nie znała. Ciepło rozlało się po jej ciele a serce załomotało. Przywarła do niego mocniej. Po chwili nieco się opanowała i przestała na niego napierać, nie przestając jednak go całować. Przesunęła łapą po jego głowie i zatrzymała łapę na jego karku. Nie wiedziała co się dzieje, co to za uczucie. Zastanawiała się jedynie co na to jej ukochany.