Polowanie Suferii i Katly.

Suferi

Las ten zamieszkiwały kiedyś wilki demony.. Żyły tylko w tym lesie. Teraz już ich nie ma. Ale teraz można znaleźć obrosłe mchem ich pozostałości. Kości. Takie małe szczeniaki jak one nie powinny chodzić w to miejsce, bez opieki, bo tutaj także błądzą jeszcze duchy Demonów.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Suferii wbiegła tutaj bardzo podekscytowana. Nie bała się ani troszeczkę. Usiadła na mokrej trawce i czekała na Katle. To z nią miała zacząć polować.

Elena

W lesie panowała nienaturalna cisza. Każdy poruszający się liść, każdy ruch innego zwierzęcia był bardzo głośno słyszany. Echo niosło się po lesie i zdawać się mogło, że słychać jęki i ciche powarkiwania. Zwierzyna rzadko zapuszczała się w te tereny, niemniej jednak nie należało się zniechęcać. Tu łatwiej było natrafić na stare, porzucone przez stado zwierzę, czy też nieuważne młode, które odłączając się od matki dotarło właśnie tu. Oh, jakże zgubne mogą okazać się tutaj zmysły!

Suferi

Wilczyca uniosła szybko głowę nasłuchując. Usłyszała powarkiwanie i jęki. Stanęła na baczność.
-Nie boję się!- powiedziała głośno do siebie.
Zaczęła nasłuchiwać ponownie i węszyć w powietrzu. Wytężyła także wzrok. Zaczęło jej strasznie burczeć w brzuchu,ale nie zważała na to. Nadal stała czujnie.

Elena

Krzaki. Łamane gałęzie. Zapach. Nieumiejętne stąpanie po grząskim gruncie i wreszcie charakterystyczne dla młodego jelonka beczenie. To było pewne, w pobliżu błąkał się jeleń. Tylko gdzie? Zapach dochodził z kilku miejsc przez brak wiatru, a dźwięki roznoszone były przez echo w kilku różnych kierunkach. Czy młode szczenię da sobie radę z odnalezieniem zwierzyny i nie spłoszeniem jej? To się okaże.

Suferi

Wilczyca usłyszała. Jelonek! Odbiła się o ziemi i pognała na zachód. Czuła, że właśnie tam znajdzie to czego szukała. A mianowicie... żarcia! Gnała przed siebie na złamanie karku. Nikt by się nie spodziewał, ze taka mała, a tak umie szybko biec. No ciekawe czy dobiegnie.

Elena

Była blisko, ale to jednak nie to. Jelonek słysząc ruch pognał w przeciwną stronę. Dźwięki tupotu wilczyca mogła usłyszeć za sobą i po prawej stronie. Nieporadne zwierzę zostawiało sporo znaków zapachowych i śladów w terenie. Biegło w zasadzie na oślep, szukając odpowiedniej kryjówki czy wyjścia z tej przeklętej pułapki jaką stworzył las i krzaki. Wpadł na kłujący krzew. Kilka zadrapań i kropli krwi i znowu biegł dalej omijając przeszkodę.

Suferi

Wilczyca wyczuła ten piękny, metaliczny zapach. Krew... Pognała w przeciwną stronę za jej zapachem. Usłyszała tupot małych kopytek. Po kilku minutach biegu słyszała te tupot coraz wyraźniej. Nie poddawała się. Czy dorwie jelonka? Czy jednak go nie złapie? To zależy tylko od MG!

Elena

Tak! Tym razem młoda wadera trafiła. Po chwili widziała brązowy, nakrapiany zadek roślinożernego i była w stanie go dogonić. Drzew bowiem robiło się coraz więcej, zwiększał się tym samym niewielki półmrok i zwierzyna potykała się o korzenie i wpadała na krzaki, jednocześnie dając do zrozumienia gdzie nie należy się pchać. Do boju!

Suferi

Wilczyca zgrabnie zaczęła się skradać za jelonkiem. Widziała już jego zadek. Stał tyłem do niej. Przygotowała się do skoku i rzuciła się na biedne stworzenie. Uczepiła się jego grzbietu zaczepiając całe pazury w jego mięsie. O tak Suferii! to musi se udać!

Elena

Zwierze zaczęło wierzgać i rzucać się bez sensu. Kilka razy uderzyło bokiem w drzewo, czym zadało parę nieznacznych otarć i siniaków młodej łowczyni. Nie widząc efektów w agonii wbiegło w krzaki. Zaczęło się przeciskać pod bardzo niskimi gałęziami mając nadzieję, że Suferi nie da rady się utrzymać. Nadal podskakiwało i wierzgało chcąc jak najszybciej się uwolnić. Czy wilczyca da radę się utrzymać, pomimo tego, że zahaczała co chwila o gałęzie, które stawiały silny opór i podskoków jelonka?

Suferi

Wadera trzymała się dzielnie. Ani razu nie zwolniła uścisku. Wdrapała się koło głowy szalonego stworzenia, które wierzgało i wierzgało! Zaczęła go gryźć w ucho. Nie zauważając wydrapała mu lewe oko. Zaczęła drapać go tylnimi łapami i kopać z całej siły. Ciekawe czy teraz mu się uda uciec.

Elena

Zwierzę wydało z siebie dziki kwik i wpadając przednimi nogami do niewielkiego dołu runęło łbem w dół łamiąc sobie kark. Impet spowodował, że reszta ciała młodego rogacza wywinęła łuk i na całe szczęście jedynie przesunęła się po boku młodej wilczycy. Jelonek był martwy.

Suferi

Wadera zeskoczyła ze swojej zdobyczy i uśmiechnęła sie wesoło.
-am co jeść!-powiedziała do siebie. Usiadła przy jelonku i zaczęła go jeść.
Był pyszny! Po kilku minutach z jelonka zostały tylko małe kosteczki.. Samiczka usiadł i czekała.

Elena

Polowanie zakończyło się sukcesem. Zdaje się, że pierwsze w życiu Suferi. Wszelkie dźwięki ucichły i las znów był taki jak przed polowaniem. Cichy i nieprzyjazny. Dało się po chwili słyszeć pohukiwanie starej sowy i dzięcioła szukającego jedzenie w korze ogromnego dębu. Tym miłym akcentem zakończyło się polowanie.

Samuerian

Elena dostaje wynagrodzenie za przeprowadzone polowanie - 25 kości.