Dolina Srebrzystych Wód- Polowania Loby I Sasome

Loba

Jest to dolina z rzeką która ma srebną wodę. Drzewa iglaste mają srebno zielone igiełki

Lobe przyszła z małym uśmieszkiem czekała na swojego.....przyjaciela? Wilczyca uwarzała iż trochę więcej niż przyjaciela. Lecz czy uczucia są odwzajemniane? Najprawdopodobniej okaże się to za kilka miesięcy a może nawet lat.

Sasome

Ja nam poMG'uję jako Berenika, ponieważ muszę się wykazać Zammy'emu. ; D

Sasome przydreptał tu spokojnie. Był zadowolony, ponieważ znał drogę na te czarujące tereny, a znał ją dzięki przewodniczącej mu Lobie. Na jego pysk wstąpił szeroki uśmiech. Podbiegł do wadery i cmoknął ją w policzek, patrząc później niewinnymi ślepkami prosto w jej oczy.
- Zaczynamy polowanie? Przy okazji czegoś się ode mnie nauczysz. - powiedział przyjacielskim tonem pełnym spokoju, po czym wstał. Niestety, ale musiał się wyładować. Zaczął węszyć z nadzieją natrafienia na woń sarny.

Berenika

Po spotkaniu się obu wilków wiatr zawiał mocniej, najpierw przynosząc do nosa Sasome'a kuszącą woń łosia. Niestety ów potężny zwierz dałby z łatwością radę dwójce jeszcze nie całkiem dorosłych wilków. Sas czekał długo i cierpliwie razem z Lobą, aż w końcu uderzył w niego zapach sarny znajdującej się w pobliżu. Nie czuła jeszcze woni polujących, lecz mogłaby ich zauważyć, gdyby się odwróciła. Trzeba tu dużo ostrożności i odpowiednich umiejętności.

Sasome

W poście Bereniki masz kolejkę. ; D I o powodzeniu decyduje MG.

Najpierw przyleciała mu do nosa woń łosia, lecz po dłuższym czasie wyczuł gdzieś w pobliżu sarnę. Spojrzał porozumiewawczo na Lobę, za pomocą gestów kazał jej zachować ciszę. Nie chciał, by sarna uciekła, miał tylko nadzieję, że jest młoda i dość mała, ponieważ mimo rozpierającej go energii nie chciał jej wcale wykorzystać tak nagle. Musiał bardziej swój organizm do tego przystosować, inaczej na pewno złapie kolkę. Bezszelestnie ruszył przed siebie i kazał za pomocą gestów Lobie, by za nim ruszyła.

Loba

Wilczyca trochę oszołomiona po pocałunku Sasoma ruszyła zgrabnie i bezszelestnie ruszyła za Sasomem. Po chwili oboje zauważyli młodą sarnę skaczącą opodal małego ciemnozielonego krzaczka. Krzaczek był oświetlany strumieniem słońca, lecz zaraz po chwili gałązka pękła pod ciężarem Loby. Wilczyca zatrzymała się i przełknęła ślinę. Sarna podniosła głowę i spojrzała w stronę wilków. Loba wiedziała, że już po ich posiłku, gdy nagle sarna znów wróciła do swego zajęcia czyli skakania wokół krzaczka i podjadania kępki trawy. Wilczyca ruszyła dalej kilka metrów dalej. Loba odłączyła się od Sasome, aby móc zaatakować z dwóch stron. Wilczyca kiwnęła głową i rzuciła się w pogoń za sarną. Wskoczywszy na grzbiet zwierzyny wgryzła się w grzbiet i zaczęła szukać wzrokiem Sasoma.

Zanim wyślesz post, przeczytaj go ze dwa razy na głos - masa powtórzeń i literówek... Uważaj na to! I Loba jest kobietą - określenie "obaj" jest tu zatem nie na miejscu.
~ Taharaki