Polowanie - Seth, Ersena.

Ersena

Popołudnie. Powietrze niemal drżało od rozmaitych odgłosów: śpiewu ptaków, czy też bawiące się na małej polance sarny i jelenie... Wszędzie gdzie tylko spojrzeć było kolorowo. W końcu była wiosna.

Dwa wilki szły leśną ścieżką. Maszerowały tak od prawie godziny, ale Ersena jak zwykle nie zwracała na to uwagi. Rozglądała się po okolicy i węszyła. Gdy wreszcie dotarli w pobliże polanki, zatrzymała się i spojrzała na kolegę.
- Wreszcie jesteśmy - powiedziała radosnym głosem.

Maiko

Powiew wiatru delikatnie muskał futra przybyłych tu osobników. Zwierzyna pasała się na polance raz po raz stawiając parę kroków ku przodowi, by począć konsumować kolejny skrawek świeżej, zielonej trawy. Wszystko było spokojne - wiatr był spokojny, przyszły posiłek wilków również spokojnie podjadał zielsko wyrastające z gleby. Długie szyje saren chyliły się ku ziemi, następnie unosiły się, by zwierzęta mogły rozejrzeć się po okolicy.

Seth

Szedł wpatrując się w ziemie. Ciekawe cze to będzie dobry dzień na polowanie. Dobry dzień na śmierć dla zwierząt które mają nadzieje upolować. Potwierdził kiwnięciem głowy, że zrozumiał informację i jednocześnie dając znać że jest gotowy. Najwyżej jak nie nauczy się polować, będzie jadł owoce i korzonki. Ciekawe od czego zaczniemy.

Ersena

"Cóż za spokój... może trochę za duży..." pomyślała wilczyca, jeszcze raz rozejrzała się po okolicy. W końcu ruszyła z miejsca.
- Choć. - powiedziała na odchodne do Setha. Po chwili nie było jej już widać z pomiędzy gęstwiny leśnej. Zaczęła się "czołgać" z brzuchem przy ziemi, nagle zatrzymała się między jakimiś krzakami. Poczekała na drugiego wilka.
- Dobra, masz się uczyć polować, więc wybieraj zdobycz. - rzekła gdy wreszcie doszedł.[/list]

Seth

Doczołgał się do Erseny po czym spojrzał na nią. Nie chciał kwestionować jej zdolności, ale chyba powinni chociaż mówić szeptem. Mniejsza z tym. Chciał by zapolować na coś dużego- sarnę albo dzika- ale jego umysł podpowiadał mu, żeby nie porywał się na niemożliwe. Chciał oszczędzić sobie kompromitacji. Coś małego na początek, żeby zapełnić pysk.
- Królik. Będzie dobry.
Zawiesił głos. Chciał powiedzieć, że na początek będzie dobry, ale już trudno, Seth nie zmienia zdania. Smakował też będzie niczego sobie.

Ersena

[Przepraszam, że się tak długo nic nie pisałam. Miałam mnóstwo zajęć...]

- Królik? - rozejrzała się, po chwili zauważyła jakieś małe, białe puchate stworzenie kicające po łące. Niecierpiała polować na króliki, zawsze dużo było przy tym wysiłku, a pożywienia było mało.
- Cóż jak sobie życzysz. - odezwała się ponownie - W końcy to ty masz się uczyć. - spojrzała na niego kątem oka. Zaczęła się czołgać w pobliże miejca gdzie spokojnie, jak gdyby nigdy nic, siedział królik.

Delete

Ślepia stworzenia otworzyły się minimalnie szerzej, a następnie ten ruszył gwałtownie z miejsca biegnąc przed siebie niemal z prędkością światła. Mknął z niepohamowaną zwinnością między drzewami. Powiew wiatru stawał się coraz to silniejszy. Korony drzew kołysały się w każdą z istniejących stron - a gdyby patrzeć na nie z dołu wydawałyby się powoli spadać ku dołowi.

Seth

Jak na zawołanie, przed nimi pojawił się królik. Spojrzał na Ersene. On powinna pokazać mu jak to się robi. To by było bez sensu, gdyby on rzucił się a tamtego tylko po to by królik mógł uciec. Co chyba właśnie zrobił. Seth miał nieco powolne ruchy i opóźnione myślenie, dlatego za nim nie pobiegł. Spojrzał pytająco na Ersene. Co teraz? Jego uszy zarejestrowały jakieś poruszenie, coś nie daleko się rusza i to na pewno nie wilk.

Ersena

Wadera powoli się wyprostowała. Przyjrzała się uważnie Seth`owi. Chciała zobaczyć co na razie potrafi. Gdy królik i inne zwierzęta oprócz nich zniknęły w lesie, tylko lekko pokiwała głową. Podeszła wolnym krokiem do miejsca gdzie ostatnio widziała małe, puchate stworzonko i zaczęła węszyć. Po chwili znów podnosła kosmaty łeb i spojrzała uważnie na krzaki kilka metrów przed sobą.
- Teraz patrz - powiedziała do drugiego wilka. Lekko się pochyliła i zaczęła powoli skradać, starając nie robić hałasu. Gdy już była kilka kroków od krzaka rzuciła się na niego. Zza krzaka wyskoczył przeztraszony królik. Zaczęła go gonić. Na razie nie miała zamiaru go łapać, jedynie chciała pokazać Seth`owi o co w tym wszystkim chodzi.

Seth

Wadera chyba zrozumiała, że Seth nie umie nic a nic. Pokazała mu więc jak się skradać. Nie wyglądało na trudne. Zawsze chodził cicho więc to chyba nie będzie duży problem. Zniżył łeb nisko węsząc za swoją zdobyczą, stawiając delikatnie każdy krok. Obracał uszami w każdym możliwym kierunku by tylko usłyszeć jakiś dźwięk.

Ersena

Seth w przezabawny sposób poruszał uszami. Wadera ledwie powstrzymywała się od śmiechu. Odwróciła głowę i również zaczęła węszyć. Znalazła w końcu świeży trop królika. Powęszyła jeszcze moment po czym znów skierowała wzrok na drugiego wilka. Dała mu znak by podszedł do niej.
- Szukaj swojego królika - powiedziała wskazując łapą miejsce gdzie znajdował się trop. Myśliwy musi posiadać umiejętność odnajdywania swoich ofiar. Bez tego ani rusz.

Seth

Dobra rada. Seth nie lubił polegać na swoim nosie, wolał uszy. Jednak posłusznie przystawił nos do ziemi. Od razu poczuł zapach królika. Aż ślina mu pociekła. Oblizał się. Po woli posuwał się w kierunku zapachu, który z każdym krokiem robił się silniejszy. Nagle usłyszał chrobotanie, zatrzymał się gwałtownie w niezgrabnej pozie i nasłuchiwał. Odgłos dobiegał z krzaków i tak... to chyba królik wcinał mlecz. Podpełzł w tamtym kierunku i gdy wreszcie zobaczył królika. Skoczył na niego i nawet udało mi się to zrobić celnie, bo przygwoździł królika łapami do ziemi. Spojrzał uradowany na Ersene. Co teraz?