Shawrowe polowanko na sarnę.

Shawr

Ściółka usłana jest gałązkami i zielonym, mokrym mchem. Wchodząc do lasu można poczuć przyjemny zapach grzybów, które wychylają się ostrożnie i powoli spod kocyka usłanego przez drzewa. Na samym środku lasu znajduje się polanka z jednej strony otoczona sosnami przypominającymi wysokie, smukłe wieżyczki otulone ciemnozielonymi igiełkami, wspaniale komponujące się w wiosenny nastrój.

__________________________
Shawr przybiegł tu spokojnie. Uśmiech miał od ucha do ucha, bo w końcu nie ma nic lepszego niż zabijanie, czyż nie tak? - myślał sobie wilk. Przysiadł na skraju lasu i oczekiwał na natchnienie, tylko do czego? Wtem wstał i ruszył wgłąb wiosennego lasu.

Phobs

- Wiatr wiał lekko, dookoła było cicho, żadnych oznak życia. Może warto by sprawdzić ścieżkę? W końcu, ślady to ważna wskazówka prowadząca wprost do ofiary. Nagle w krzakach dało się usłyszeć cichy szelest. Po chwili wyszedł z nich mały królik, który uciekł w pośpiechu zauważywszy wilka. Nic większego się nie stało. Było spokojnie...za spokojnie.

Shawr

Shawr przyłożył swój zielony nos do ziemi i począł węszyć. Ku jego nosowi powędrowało milion zapachów różnych zwierząt, tak więc skierował wzrok na dróżkę.

Phobs

Przybliżenie nosa do dróżki było dobrym posunięciem. Dzięki temu mocniej czuł zapach zwierząt, które tędy przechodziły. Na dróżce widniały ślady dzików, lisów, wilków ... nagle przed oczami Shawr'a ukazał się trop sarny. Oczywistym jest, by kierował się ta ścieżką - chyba, że nie chce jeść.

Shawr

Wilk ujrzał ślady, a także zapach sarny. Oczy zaświeciły mu jak dwa brylanciki i przeszedł do cichego truchtu nie odłączając nosa i oczu od ścieżki.

dokończymy jutro, idę się uczyć...

Phobs

Zapach zaprowadził cię na złotą polanę, na której nie było żywej duszy. Wiatr naglę wszystko zepsuł. Nie można było już nic wywąchać. Nagle na terytorium zjawiła się piękna sarna, która nawet cię nie zauważyła. Jadła sobie tylko trawę, jednak cały czas nasłuchiwała. Obok ciebie znajdował się duży krzak.