Obrzeża leśne... Wheat jest głodna.

Wheat

[Kwik, kwik, masz do tego dryg!]

Po jej mokrym futrze ściekała woda, jednak szybko podniosła się i ruszyła przed siebie. Choć ofiara była już daleko, biegła po jej śladach i kierując się węchem. Nie podskoczy jej, o nie, tyle tej energii w niej*!

*przeróbka zwrotki 7. niebo nienawiści-Lady Pank: ,,Nie podskoczą nam, o nie, tyle tej energii w nas...''

Siomha Lorcan

Sarna jakimś cudem jeszcze przyspieszyła i zmieniła kierunek, skręcając znów w kierunku granicy lasu. Oj, był to upierdliwy przeciwnik. A trzeba było wybrać starszą osobniczkę, która była bliżej.
No ale, ślady sarny były dobrze widoczne, a jej woń mocna i wyraźna. Podążając nią, Wheat mogła szybko dogonić swoją ofiarę.

Wheat

Wilczyca przeklinała w duchu swoja decyzję. Jednak nie zatrzymała się, mimo odczuwalnego już zmęczenia. Biegła dalej w głąb lasu. Zapach sarny mieszał jej się czasem z innymi, jednak wciąż miała przed sobą jej ślady.

Siomha Lorcan

Nagle sarna niespodziewanie się potknęła i upadła. Wywinęła przy tym parę fikołków, cudem nie łamiąc sobie karku.
Zwierze natychmiast się podniosło i poczęło biec dalej. Jednak wolniej i mniej zgrabnie. Coś musiało sobie zrobić.
Dzięki temu, dystans między Wheat, a zwierzęciem się zmniejszył, a wilczyca mogła w tym widzieć nadzieję na udane polowanie.

Wheat

[Możemy to już kończyć? Zapominam o tym temacie.]

Wilczyca przyśpieszyła. Wydała z siebie cichy warkot i wciąż odpychała się od ziemi. Biegła. I nie zamierzała się za nic zatrzymać. Chyba, że za stado soczystych saren...

Siomha Lorcan

[i]Sarna zwalniała coraz bardziej, w dodatku krwawiła z którejś łapy. Zataczając się, znaczyła krzewy, drzewa i wszystko, co możliwe. W końcu potknęła się jeszcze raz i upadła, błądząc ślepiami oszalałymi z bólu i strachu. Czekała na ruch wilczycy.
Jednak, gdy ta była juz całkiem blisko, z niebios bało sie słyszeć głośny gwizd i krzyk drapieżnego ptaka. Z góry, na ofiarę Wheat pikował wielki orzeł- ten sam. Oj, ten sam.
Zniżył lot i opadł na zwierzynę. sarna była jeszcze młoda, więc i lekka. Poderwał ją do góry i odleciał.
Z wysokości, tuz przed wilczyca spadła tylko noga sarny. Zawsze coś, no nie?

PODSUMOWANIE:

upolowane:
~brak
zdobyte:
~udziec sarni
~dwie kości

//to jeszcze tak, dla pewności, napisz, że to zabierasz, czy nie i że wychodzisz//

Marcelina

[Umpf... co za morderczy maraton!]

Wilczyca nie goniła ptaka. Wolała zadowolić się tym, co miała. Przech chwilkę tylko patrzyła jeszcze w oddalający się punkt z tęsknotą. Potem oprzytomniała. Chwyciła w paszczękę mały udziec i zmęczona wyparowała.

n.m.m.t i dzięki za polowanie.

[Umpf, przepraszam, nie ta postać... ale wiesz, to ja, Szynka. ^^]

Siomha Lorcan

//Jakby co, ja nie biorę za to odpowiedzialności. //

DO ZAMKNIĘCIA