Dai... Daisy

Daisy

Imię: Daisy.
Wiek: 3 lata
Proponowana ranga: Limit na Magów wyczerpany, więc... Artysta-Rzeźbiarz.
Ranga: Nowy, acz będzie Młode.
Historia: Daisy urodziła się niezbyt daleko stąd, od strony Watahy Ognia w tej krainie. Urodziła ją Alfa Watahy Gwiazdy, przepiękna samica, której pożądały niemal wszystkie samce. Szczęściarzem był jednak jej tata - Również Alfa. Co ona odziedziczyła po rodzicach? Po mamie odziedziczyła niezwykłego farta, radość duszy, zaraźliwy uśmiech i chęć poznawania nowych przygód. Po ojcu odziedziczyła jednak nie tylko zalety, ale i wady. Jakie? Przede wszystkim egoizm, nietolerancja ignorantów i głupków, żywiołowość oraz wszędobylstwo. Mimo wszystko Daisy stała się waderką inteligentną i sprytną. Zawsze umiała uciec od kłopotów, znajdowała tylko najlepsze wymówki, może to dzięki swemu fartowi? Dobra, przejdźmy do rzeczy. Po narodzinach samiczki ogłoszono huczną imprezę, na którą niestety nie mogła przyjść mama. Musiała się zająć swoją córką, co jej bardzo odpowiadało. Karmiła ją i usypiała, aż w końcu sama zasnęła. Obudziło ją kwilenie szczenięcia.
- Nazwę Ciebie... Daisy. - Nie czekała na decyzję męża.
Następnego dnia przyszedł ojciec malutkiej. Samica opowiedziała mu o nowym imieniu córki. Ten uśmiechnął się i wyszedł.
Gdy Daisy miała już rok, umiała polować, mówić, liczyć... bić się. Ogólne jej samopoczucie rosło z każdym napotkanym rówieśnikiem, w jednym z nich nawet się zakochała. Każdej nocy chodzili do wspólnej jaskini poza teren watahy, rozmawiali i żartowali. Pewnej późnej nocy zmęczeni długim i ciężkim dniem zasnęli. Wtedy to pojawił się on.
Samiczce śniło się, że ktoś ją wrzucił do wora, że obijała się o jego kościsty kręgosłup. Była cała posiniaczona i zła. Drapała worek i piszczała, płakała, wołała o pomoc. W końcu upadła na ostry kamień i się obudziła. Spojrzała na latające przed nią kości. Gdy widziała już dobrze, o zgrozo, wolałaby oślepnąć. Przymknęła oczy. Drżała. Miała przed sobą widmo, koszmar koszmarów, wilka uformowanego z kości - trupa, a jednak istniejącego. Legenda okazała się prawdą. Daisy nie miała siły już krzyczeć, miała chrypę. Usłyszała czyiś złośliwy chichot i złowieszczy głos. Po chwili poczuła piekący ból pleców.
Jeden świst, dźwięk łamanych kości i krzyk nieumarłego kościotrupa. Ktoś ją uratował. Otworzyła oczy. Już po strachu. Nie widziała nikogo, nawet kościanego demona. Spojrzała na swe obolałe plecy i zadrżała. Kościej ten wszył jej w plecy nić, mocną, żółtą nić i zawiązał na końcu. Musiał być magiem, gdyż nie mogła sobie jej rozwiązać. Na dodatek miała obcięty ogon.
Gdy dotarła do krainy, nie była tą Daisy co całkiem niedawno po zamachu na jej życie. Zdrowa, pełna energii świrnięta waderka pewnie przekroczyła granicę oddzielającą krainę od jej krainy. Nastał dla niej nowy czas, poczuła się tak, jakby los dał jej drugą szansę. Z szerokim uśmiechem na kufie rozejrzała się po swym nowym domu - Watasze Ognia.
Charakter: Daisy... żywiołowa samiczka, wszędzie jej pełno. Nie można jej nie zauważyć, lecz jeśli jakiś młody basior ją celowo ignoruje, zostaje albo wyzwany, albo uderzony. Szczęściara ta kocha przygody, lecz gdy się zezłości, staje się istnym młodym, egoistycznym i złośliwym demonem, który lubi siać zniszczeeniee. Na szczęście takie chwile przeżywa niezwykle rzadko, zazwyczaj jest ciągle uśmiechnięta i na ogół szuka przyjaciół niżeli wrogów. Woli bawić się z rówieśnikami, starsi są według niej zbyt opanowani i nudni. Trzeba też dodać, że sama wyszkoliła w sobie kreatywność, kocha malować i rzeźbić.
Ekwipunek: Gwóźdź do rzeźbienia + 50 kości, trzyma to w swej torbie.
Coś więcej: Jak się zezłości, to nie ma z nią żartów.

Atrybut: Wytrzymałość.

Elena, zmiana wieku - 22.06.2012
Elena, zmiana wieku - 23.09.2012

Samuerian

Akcept.