Gabriel.

Gabriel

Imię: Gabriel
Wiek: Dorosły, 6 lat wilczych.
Proponowana ranga: Pożyjemy, zobaczymy...
Ranga: Brak.
Historia: Legenda głosi, że kilka setek lat temu na ziemiach, gdzie teraz znajduje się stan Minnesota żyły przedziwne istoty żywiące się bezbronną zwierzyną. W każdej księdze ich wygląd jest opisany inaczej. Według niektórych historyków są to ludzie, o wilczych uszach i długim ogonie, inni zaś twierdzą, że są to wilki o ludzkiej anatomii, krążyła także pogłoska, że to potwory, które zdolne są przemieniać w człowieka, jak i w wilka. Lecz w każdej książce była wspomniana jedna, ważna informacja: Wilkołaki ukazują się zwyczajnym istotom ludzkim jedynie zimą. A kiedy przychodzi zima z jednego ubogiego domu znika jedno dziecko, które zaciągane jest do lasu. Nasuwa się jednak pytanie: Co się dzieje z tym dzieckiem? Tego nie wie nikt. Jest to zagadka, której żaden, choćby najlepszy historyk nie odgadnie. Szybko jednak legenda poszła w niepamięć, wszystkie księgi zostały wycofane ze sprzedaży. Ślad po tej całej historii zaginął. Do czasu.
Kilka lat później po zapomnieniu o legendzie narodził się pewien chłopiec. Tak, nie mylicie się - właśnie Gabriel. Jednak nie był wcale nadzwyczajny. Był to przeciętny chłopaczek z ubogiej rodziny. Co prawda pracowity, uczynny... Ale nic nie było w nim dziwnego. Jednak kiedy nadeszła 10 gwiazdka w jego życiu wydarzyło się coś strasznego. Tego mroźnego wieczoru uradowany Gab wyskoczył z domu i pobiegł po węgiel, by rozpalić w kominku. Z początku niczego nie podejrzewał. Przecież cóż mogło się stać? Przecież nie ma spokojniejszego miasta niż Mercy Falls! Śpiewając sobie jakąś świąteczną piosenkę chłopaczek już wracał do domu, kiedy zatrzymała go jakaś postać. Na jego ramieniu zacisnęła się wychudzona, brudna ręka. Po chwili było tylko słychać przeraźliwy krzyk i potężna plama krwi pozostawiona na śniegu. Po rzeczonej istocie, ani Gabrielu nie było śladu. Nazajutrz pod domem jego rodziców zebrało się mnóstwo ludzi. Każdy miał do powiedzenia coś innego. Jedni z kondolencjami, drudzy z podejrzeniami... Lecz nikt nie wiedział dokładnie co się stało. Więc gdzie był Gabe, zapytacie? Tylko nieliczni, którzy już dawno odeszli z tego świata wiedzieli o podziemnej grocie wilkołaków, znajdującej się pod lasem ciągnącym się między Duluth, a Mercy Falls. Tam właśnie znajdował się on. Ukryty był w najgłębszej kryjówce. Leżał przywiązany w wannie pełnej krwi, a obok niego siedział rosły mężczyzna o uszach i ogonie wilka. Otworzył swoje śliczne, ciemnoszare oczęta i ze strachem spojrzał na mężczyznę, a potem na krew w której się znajdował. Jego krew. Krzyczał, ale i tak by nikt go nie usłyszał.
- Gabriel. - odezwał się mężczyzna. Właściciel imienia milczał. - Nazywam się Beck. Wiesz kim jestem. Na pewno wiesz. Znasz wszystkie legendy.
I wtedy chłopiec doznał olśnienia. Jakby już wiedział wszystko, ale naprawdę nie wiedział nic. Bo cały sęk tkwił w tym, kim był. Wtedy Beck podniósł jego rękę i położył ją na uszach wystających spośród jego białej czupryny, pokazał także ogon. I cały jego świat wywalił się do góry nogami. Dalsza historia była banalna, taka jak każda inna... Chłopiec pokochał Becka, jak własnego ojca, wiedział, że jako wilk będzie bezpieczniejszy. Każdej zimy wraz z nim, oraz pozostałą częścią sfory wybiegał z kryjówki i cieszył się zimą. Także uczył się. Paul uczył go fizyki, biologii i chemii, Urlik niemieckiego, oraz udzielał lekcji z literatury i poezji, zaś od Becka brał lekcje matematyki. Wychowywał się w takim składzie 8 lat, kiedy niespodziewanie jego przybrany ojciec zmarł. Gabe'a tak to zabolało, że musiał odejść. Paul, Urlik, Derek i reszta sfory zbyt przypominali mu mężczyznę. Wędrował długo. Aż trafił tutaj. Zupełnie przypadkiem. Czy zatrzyma się tu na dłużej? Zobaczymy...
Charakter: Gab jest typową formą wilka uwięzionego w poezji, piosenkach i wszelkich rzeczy, które się kojarzą z wierszami i gitarą. Jest prawdziwym ich fanem. Oprócz tego ma gówniane poczucie własnej wartości, jest słodki, opiekuńczy, wygląda bardzo niewinnie i nadzwyczajnie silny. Jednym słowem - ideał niejednego. Chociaż ciężko wykrztusić od niego pochlebną cechę na swój temat. Zrobi to jedynie pod pretekstem śmierci. No i najważniejsze - jest bardzo romantyczny i ostrożny. Traktuje wszystkich z ogromnym szacunkiem, choć czasem potrafi wybuchnąć wściekłością. (Jedynie w szczególnych przypadkach...)
Ekwipunek: Tomik poezji, 50 kości.
Coś więcej: Gabiś jest pół człowiekiem - pół wilkiem. Więcej o tym zawarte jest w historii.

Atrybut: Siła

Elena, zmiana wieku - 22.06.2012

Samuerian

Akcept.