Cassie

Cassie · Wysłany: Śro 20:16, 21 Mar 2012 Temat postu: Cassie

Wadera na nosi imię Cassie. Nadał jej je jeden z szamanów, który ją wychowywał. Był to jedyny wilk, któremu ufała.

Cass chodzi po tym świecie już 4 lata, można powiedzieć, że jest w pełni dorosła.

Na razie nie ma żadnej rangi na oku. No proszę cię! ONA miałaby się przemęczać na jakiejś profesji? Chociaż gdyby ostatecznie miała wybrać to zostałaby szamanem, tak jak chciał jej opiekun.

Aktualnie nosi rangę dorosłego, potem się pomyśli...

Przed wieloma laty, gdy jeszcze na świecie nie było aż tylu demonów, a za to wierzono w dobre duchy, za panowania wielkiego króla - Gilberta narodziła się jednej z bogatszych rodzin mała wilczyca. Była ona jedynaczką. Rodziciele byli zaś tak zapracowani, że w ogóle nie zwracali na nią uwagi. Pewnie wychowywałaby się sama, gdyby nie pewien tamtejszy szaman - Ohiru. Ponieważ waderka nie znała swego imienia, a para wilków, która powinna była wychowywać się dzieckiem nie przejmowała się takimi sprawami - nadał on jej imię Cassie. Owa samiczka bardzo lubiła swego opiekuna. Dużo ją uczył na temat różnych dziedzin, nie tylko bycia szamanem, jednak mimo wszystko bardzo chciał by w przyszłości kontynuowała nauki i wybrała właśnie tą rangę. Z każdymi kolejnymi krainie działo się coraz gorzej, Gilbert był tak rozrzutny, że powoli zaczynało braknąć jedzenia, inne krainy oraz watahy z łatwością zdobyłyby ją, jeśliby się tylko zainteresowały. Pozostawało się jedynie modlić, by nie dostrzegły w tym żadnego interesu i po prostu sobie odpuściły, jednak modły były zbędne. Jedna z potężniejszych watah, która obejmowała część północnej krainy ni stąd, ni zowąd zaatakowała pałac króla. Potem ich wojownicy rozeszli się po całej krainie i mordowali kogo się da. Podczas tej krwawej i nieprzyjemnej wojny zginęli rodzice Cassie. Po zakończeniu bitwy, która dziwnym sposobem zakończyła się porażką dla wrogiej watahy wadera długo rozpaczała, nie mogła sobie poradzić z ich śmiercią. Nawet popadała w nałogi takie jak picie alkoholu, obgryzanie paznokci i wiele innych, z którymi szybko skończyła. Jednak niestety nałóg picia pozostał. Szczęście w nieszczęściu, że lubuje się jedynie w luksusowych alkoholach. Jednak dość o tym! Cóż się wydarzyło dalej, zapytacie? Otóż po stosunkowo długim czasie rozpaczy Ohiru zebrał ją do kupy i mogli żyć jak prawdziwa rodzina. Problem tkwił jedynie w tym, że jej przybrany ojciec był już stosunkowo stary, a Cass była coraz bardziej dorosła z każdym dniem. Pomimo tego kontynuowała naukę, pomagała mu przy pracy i polowała wraz z nim. Jednak po kilku tych wspaniałych miesiącach w końcu nadeszła niespodziewanie śmierć starego szamana. Jednak nie była to śmierć ze starości. Pewnego dnia bowiem, kiedy wadera poszła na polowanie, a wilk czytał o demonach w starej, a zarazem bardzo grubej księdze informacje o demonach, by je potem przekazać wilczycy. Niespodziewanie, gdy wypowiedział ostatnie zdanie na jednej z potężnych kart: „Daemonem venire videbis.” niespodziewanie usłyszał cichy, psychopatyczny śmiech, a spomiędzy krzaków wypełzła czarna mgła z nienaturalnie szerokim uśmiechem, białymi, pustymi oczami i wilczymi uszami. Przez chwile wyglądała jak wielka plama, lecz zaraz potem przybrała kształt zwykłego wilka, tylko, że mającego powyższe cechy. Nie minęła chwila, a stary szaman leżał na trawie. Z jego gardła ciekła ciemna krew, a wnętrzności dziwnym sposobem zniknęły. Pozostał jedynie szkielet, skóra, futro wilka i nieco krwi wokoło. Do dziś nie odnaleziono sprawcy, jednak wyobraźcie sobie minę Cassie po polowaniu, gdy odnalazła go martwego na polance. Nie mogła się pozbierać przez kilka długich tygodni. Było gorzej niż za pierwszym razem - gdy zginęli jej rodzice. I z tego powodu później doznała choroby psychicznej. Trudna przeszłość bardzo wpłynęła na jej psychikę. Postanowiła odejść zatem z krainy, gdyż każdy z niej drwił i ją oczerniał z tego powodu. Wędrowała długo, aż trafiła tutaj. Przed przekroczeniem granicy krainy obiecała sobie, że jeśli ktokolwiek powie coś złego na jej temat - dotkliwie go skrzywdzi, bądź będzie w mękach przepraszał.

Wadera jest z pewnością nieco psychicznie chora. Jaką dokładniej ma chorobę? No cóż, cierpi na zaburzenia afektywne, dwubiegunowe, inaczej zwane cyklofrenią. Zważywszy na to, że nie jest ona powszechnie znana - postaram się ją opisać w paru zdaniach: Gdyby zamienić to zaburzenie na mieszaninę różnych, innych fobii i zachowań to z pewnością największą dawką byłaby hipomania (osoba jest drażliwa, ma znaczne podwyższenie nastroju, uważa, że jest najważniejsza na świecie i wybucha niekontrolowaną złością.) Cóż więcej dodać? Jest okropnie chora, na punkcie zadawania innym bólu. Kiedy ktoś jej się sprzeciwi, bądź powie coś złego na jej temat - być może skrzywdzi takowego kogoś choćby rzutem noża, sztyletu czy innym ostrego narzędzia. I co jeszcze? Ach tak, jest miła tylko wtedy, gdy czegoś chce. Zwykle jest naburmuszona, marudna i wredna. Ot, co.

W swoim niewielkim dobytku Cassie nosi zestaw noży,

Chcę dodać, (żebyście się od razu nie rzucali na userkę z dzikimi okrzykami, że Cassie zraniła kogoś fizycznie) że wszelkie oczernianie jej tylko na własną odpowiedzialność. Jest ona bowiem strasznie nerwowa i drażliwa, byście się kiedyś nie zdziwili.

Siła.

Lee · Wysłany: Czw 15:48, 22 Mar 2012 Temat postu:

Alkohol? Hm, no dobra ale bez przesadyzmu. c:

Błędów zbytnio nie ma, a jak są to nie dopatrzyłam. KP jedno z ciekawszych.

Akcept.