Kytter

Kytter

Imię: Kytter.
Wiek: Równy rok.
Proponowana ranga: To się okaże w przyszłości.
Ranga: Młode.
Historia:
Pewnego zimowego poranka, narodził się Kytter wraz z rodzeństwem. Z tamtym dniem, dołączył do swej matki i ojca, stawiając swe pierwsze kroki na ziemi. Podobnie zresztą jak jego bracia i siostry. Traf jednak chciał, że ten piękny, zimowy poranek przypadał w połowie grudnia i ludzie już zaczynali stroić swe domy choinkami, reniferami i innymi różnościami, których Kytter nie pojmował. Skulony pod drzewem wraz z rodzeństwem, czekał aż rodzice wrócą z polowania, musieli bowiem mieć co jeść. Wtedy właśnie nadeszła grupka ludzi, którzy to samo drzewo upodobali sobie jako choinkę. Nie minęła chwila, a zabrali się za ścinanie rośliny, na co szczenięta zareagowały głośnym piskiem. Na szczęście, a może i nie, ludzie usłyszeli je i zabrali wraz z sobą, uprzednio ścinając też przyszłą choinkę i także ją ze sobą biorąc. Szczeniaki trafiły do jednego z domów dwunogów, gdzie zostały potraktowane jak zwyczajne pieski. Kytter nie rozumiał całego zamieszania. Wszędzie kręciły się te wszystkie dziwne istoty, jego rodzeństwo zaczęło znikać zabierane przez obcych, a matki i ojca ani śladu. Młody stwierdził jednak, że widocznie tak musi być, toteż nie protestował, gdy ludzie podnosili go, głaskali czy przemieszczali. Było mu nawet całkiem dobrze i co najważniejsze - ciepło. Tak, w domu było o wiele cieplej niż na dworze. I tyle kolorów wkoło! Tak nieziemsko, pięknie! Samczyk był zafascynowany tym światem, który prędko przyjął za swój prawdziwy dom. Został nawet nazwany. Żył sobie tak rok w tej rodzinie, rosnąc, choć jednocześnie wciąż będąc małym. Wszystko potoczyło się jednak nie tak, jak powinno w wesołych historiach. Kytter nie wyglądał tak pięknie, jakby sobie tego jego 'właściciele' zażyczyli, toteż wykopali go w mroźną noc. Młody nie wiedząc co się właściwie stało, zasmucony ruszył przed siebie. A wszędzie było tak cudownie, jak tej pierwszej nocy spędzonej w ludzkim lokum. Podobało mu się to, poprawiało mu humor. Uznał, że gdyby i on był tak kolorowy i wesoły, nie wyrzuciliby go na mróz. Ukradł więc sprytnie kilka ozdób z choinki stojącej na czyjejś posesji i poprzypinał tu i ówdzie. Wyglądał najmniej dziwnie, może trochę strasznie, kto to bowiem widział świecącego, niewielkiego wilka? Ale do historii! Kytter chciał wrócić i pokazać im, że się zmienił, jednak nie odnalazł już drogi. Śnieg skutecznie zatarł ślady. Szczenię opuściło więc miasto i tułało się kilka dni, dopóki szczęśliwym trafem nie trafiło tutaj, a że było tu całkiem sympatycznie, został.
Charakter:
Kytter to wilczek cichy, pozornie wiecznie przygnębiony. Mało się odzywa, a jeśli już, to używając do tego tylko trzech słów (nie, tak, może). Na jego pyszczku rzadko gości uśmiech, częściej zaś zdziwienie, bowiem nie może nawyknąć do wilczego świata. Głęboko w sobie jest bardzo miły i pełen energii, stara się to jednak hamować. Lampom nie przystoi bycie szalonym i okazywanie jakichkolwiek emocji, choć i tak ten często nagina ów wyimaginowane zasady. Zapewne jego charakter ulegnie jeszcze nie jednej zmianie, w końcu jest dopiero młodym, lecz czy na dobre, czy na złe, to już zależy od tego, kogo spotka na swej drodze...

Ekwipunek: Świecące ozdoby i dzwoneczek na szyi, który dzwoni ilekroć Kytter jest w pobliżu. Prócz tego kości.
Coś więcej: Uważa się za lampę i nie odzywa, choć rozumie co inni do niego mówią.

Atrybut: Wytrzymałość.

Taharaki

~ Akcept, nie ma innej możliwości.