Lamia i jej KP

Lamia

Tak więc:

Imię: Lamia.
Wiek: Dorosła.
Proponowana ranga: Bardzo zależy mi na Szmacianej lalce, jeśli nie to może być Dorosły.
Ranga: Jeszcze brak.
Historia: W trawie leży mały szczeniak. Małe, chude paskudztwo. Leży wśród mleczy i martwego rodzeństwa. Co ono tu robi? Co się stało? Gdzie rodzice?
Wszystko przez wojnę, wojnę pomiędzy watahami Słońca i Księżyca (skrajne przeciwieństwa n.n). Całe zamieszanie spowodowane romansem tych dwojga, które nigdy, ale to nigdy nie powinno się spotkać. Beta Księżyca – Rami oraz córka alfy Słońca – Harfia. Poznali się na wspólnym wiecu watah, kiedy to omawiano kłopoty w związku z notorycznymi atakami niedźwiedzi na Wilczy Las. Polubili się. Nikt nie miał nic przeciwko, bo każda więź z obcą watahą przynosi coś dobrego. Problem pojawił się, gdy zaczęli się potajemnie spotykać i wtem wyszło na jaw, że Harfia jest w ciąży. Nie dałoby rady w żaden sposób, ukryć ich miłości. Czy trzeba dalej tłumaczyć? Ojciec Harfii wkrótce potem wypowiedział wojnę watasze Księżyca. Nie zwracał uwagi na córkę, kierowały nim impulsy i nagle zjawiająca się nienawiść do tamtych. Szczeniaki Harfii urodziły się zaraz po splądrowaniu terenów Słońca przez silniejszego przeciwnika. Maluchy nigdy nie poznały ojca – poniósł śmierć na wojnie. A matka była zbyt słaba, by je wykarmić. Wkrótce pomarły i one, została tylko Lamia. Harfia zostawiła więc szczeniaka nad jeziorem, by zginął z rąk natury, a nie z winy matki, która nie była w stanie jej wykarmić… Lamię odnalazła stara wilczyca o nieznanym nikomu imieniu. Wychowała ja w duchu walki i nauczyła samodzielności. Lamia dziś jest silną, dorosłą wilczycą i wierzy, że zawsze da sobie radę…
Charakter: Lamia niezwykle ceni sobie niezależność. Dlatego nie chce należeć do żadnej z watah – po prostu nienawidzi, gdy musi podporządkowywać się komukolwiek. Nigdy nikomu nie opowiada o swoich planach, każdą decyzję w życiu podejmuje sama i bez niczyjej wiedzy tudzież ingerencji. Jest trudna w rozmowie, a przynajmniej za pierwszym razem. Stosuje się do zasady ograniczonego zaufania. Może dlatego jest taka chuda x]. Tłumi wszystko w sobie, ale czasem ma niekontrolowane wybuchy i mówi, po prostu nawija, o problemach, nieszczęściu i cierpieniu przypadkowym wilkom. Jest troszeczkę świruską, pod względem swego zachowania. Tajemnicza, poważna i agresywna, gdy wyprowadzi się ją z równowagi, ale jednocześnie miewa wybuchy szyderczego śmiechu i nawet jest w stanie się uśmiechnąć [!] gdy spotka ją coś miłego.
Ekwipunek: Brak.
Coś więcej: hmm… chyba nic.

Atrybut: Siła.

I to wszystko.

Karenaj

Akcept

Lamia

Dziękuję. :) Mogę już pisać w fabule?

Karenaj

Tak, oczywiście.