Patrick

Patrick

Imię: <center>Imię, po prostu imię? Brzmi ono Patrick.</center>

Wiek: <center>Od czasu narodzin minęło już dobre pięć lat.</center>

Proponowana ranga: <center>Szpieg. Tego się uczył, więc to mu wychodzi.</center>

Ranga:
<center>Skoro ma pięć lat, jego rangą naturalnie jest "dorosły".</center>

Historia:
<center>Patrick urodził się jako ostatni. Był czarną owcą w rodzinie. Rodzice go nie kochali, bo był najgorszy, najbardziej ospały i ponury ze wszystkich. Nikt z rodziny nie widział go wesołego. Dodatkowo był siódmy szczenięciem ordziców, postrzegano go jako wampira, bowiem cała wataha żyła niemal jak w średniowieczu.

Pat nie miał przyjaciół w swoim wieku. Jedynym jego przyjacielem był wiekowy wilk, były szpieg, który wyglądał, jakby urodził się w innej epoce. To on wszystkiego uczył Patricka. Skradania się, uciekania, nawet skrytobójstw. Pewnego popołudnia basior podarował Patrickowi srebrny wisior, w kształcie okręgu, z jakimś zielonym kamieniem pośrodku. Wisior wyglądał niczym artefakt archeologiczny. Młody wilk podziękował i odszedł z domu starca.

Od tamtego czasu zaczęło się coraz gorzej. Rodzice w ogóle przestali zwracać uwagę na syna. Ich pupilkiem był ten pierwszy, najlepszy, najweselszy, najzwinniejszy.
Patrick cały czas był w tyle.

Pewnej nocy obudziło go szemranie. Coś go zawołało. Lustro? Spojrzał w szybę lustra. Zobaczył coś strasznego. Jego twarz była pokiereszowana, straszna. Oczywiście, była to jedynie iluzja. Jednak od tamtego czasu Patrick zaczął cierpieć na spectrofobię.

Najstarszy brat kpił z niego, do czasu. Patrick wdał się z nim w bójkę, która zmieniła się w walkę na śmierć i życie. Pat wygrał, a jego brat poległ.
Wilk został wygnany z watahy.

Wędrując, napotkał siwego kota, dachowca. Miał on piękne, zielone oczy, niemal identyczne jak kamyczek w wisiorze Patricka. I tak, wraz ze swoim towarzyszem, dotarł tutaj.</center>

Charakter:
<center>Nie jest jakiś wybuchowy, ale nie należy też do osób spokojnych. Nie jest też nienawistny, zazwyczaj nie atakuje też z byle powodów. W ekstremalnych sytuacjach wykorzystuje dobry atak i logikę.

Nie wybiera pomiędzy złem, a dobrem. Jest raczej neutralny. Potrafi wykonać powierzone zadanie, nie zważając na nic. Jest honorowy i potrafi się poświęcić dla osoby, którą mocno kocha.

Jest silny psychicznie, ale raczej nie należy do osób wesołych. Kto wie, może jego charakter jeszcze się zmieni?

Dla osób, których [i]w ogóle nie zna, w ogóle nie okazuje szacunku. Jeśli jednak ją pozna, zachowuje ów szacunek, potrafi pomóc.[/i]</center>

Ekwipunek:
<center>Siwy, szczupły dachowiec, o głęboko zielonych oczach i srebrny wisior z zielonym kamieniem, pochądzący z czasów średniowiecza.</center>

Coś więcej:
<center>Spectrofobia - lęk przed odbiciem w lustrze.</center>

Atrybut:
<center>Zręczność</center>

Samuerian

Akcept.