Raziel

Raziel

Imię: Raziel
Wiek: Dorosły
Proponowana ranga: Pośrednik dusz
Ranga: Dorosły
Historia: Wiatr rozwiewał grzywę małego szczeniaka, samego, na klifie. Nie wiedział kto i co go tu przywiodło. Było to pierwsze , co ujrzał, po utracie pamięci. Jedynie wyrywki jego przeszłości muskały jego młody umysł, jedne szczęśliwe, jedne mniej. Obraz krwawiącej matki zawsze był najwyraźniejszy, najbardziej bolesny ze wszystkich. Pamiętał jedynie jej oczy obijające się od kałuży krwi, w której leżała, w której on bez jakiegokolwiek ruchu patrzył na nią. Jeszcze chwile temu bawił się z nią, przepychali się, śmiali. Lecz nie wszystko trwa wiecznie... Nagle malec zerwał się z klifu i popędził w stronę lasu, tam gdzie nic nie mogło go więcej zranić w objęcia matki.
Łzy spadały na brudną ziemię pod jego nogami. Pędził przed siebie na złamanie karku, w końcu, nastała noc. Szczeniak okropnie się bał, ale to nie powstrzymało go od brnięcia przez gąszcz. Niektóre drzewa schylały się ku ziemi, wiał mocny wiatr. Szczeniak ledwo utrzymywał się na słabych łapkach. W końcu, opadł na glebę pokrytą gnijącymi liśćmi. Zamknął ślepia, gdy je otworzył ujrzał wielkie czarne łapy. Był to wilk z watachy nocy. Przyprowadził go, nauczył wszystkiego czego sam wiedział. A gdy umarł w spokojnym śnie, a Raz. Dorósł i przejął po nim robotę.Charakter: Zazwyczaj Raziel jest spokojny, nie wywyższa się, jest po prostu dobrze wychowany.
Czasami, gdy jego zdrowie psychiczne jest na przepaści załamania, wychodzi z niego prawdziwy demon. Nie jest świadom tego co robi, jednak ten stan jest przejściowy i trwa tylko chwilę.
Jeżeli kogoś polubi, dzieli się z nim uczuciami, czasami nawet, gdy bardzo kogoś polubi, opowiada mu o swojej przeszłości. Cóż nie była taka wesoła, ale wspomnienia o matce zawsze pomagały mu przebrnąć przez najcięższe próby jakie zadał mu los.
Ekwipunek: ---
Coś więcej: ---

Atrybut: Wytrzymałość.

Atrita

Akcept.