KP: Kuroi

Kuroi · Wysłany: Nie 22:17, 03 Mar 2013 Temat postu: KP: Kuroi

Imię: Kuroi [jap. czarny]
Rasa: -
Wiek: Jej życie trwa około dwa lata, aczkolwiek nie można tego nazwać wiekiem. W wyniku klątwy jej rozwój został wstrzymany.
Proponowana ranga: -
Ranga: Wieczne szczenię.
Historia:
W księżyca blasku
potomstwo wydała
Na krwistym piasku
śmierć malowała
Kuroi nie zna swojej biologicznej matki. Pewnej nocy znalazła ją samotna wadera niezdolna do rozrodu. Jej serce zmiękło na widok wychudzonego, bezradnego szczenięcia o zamglonym spojrzeniu. Dała się uwieść krwistoczerwonym tęczówkom i pokochała Kuro jak swoją. Imię nadała jej z uwagi na ciemną sierść.
Młoda rozwijała się do pewnego momentu. Wtedy też zaszły pewne zmiany w jej zachowaniu i charakterze. Zamknęła się w sobie, nie rozmawiała nawet ze swoją macochą, która zresztą zaczynała bać się przybranej córki. Kuroi często sama wyrywała się na polowania, wpadała wtedy w szał - rwała ciało ofiary niewielkimi kłami, z uwielbieniem zlizywała krew ze świeżego mięsa. Przestała okazywać jakiekolwiek emocje, nie czuła takiej potrzeby. Kiedyś postanowiła odejść od swojej opiekunki.
Wiedziała, że coś jest z nią nie tak. Jej ciało było zbyt małe, jak na dwuletniego wilka. Była przeklęta. Łaknęła krwi, chciała zadawać cierpienie. Z biegiem czasu jej sadystyczne upodobania uspokoiły się na tyle, że mogła żyć między wilkami. Na chwilę obecną potrafi kontrolować swoje potrzeby.
Charakter: Kuro jest bardzo dziwnym szczenięciem. Nie cieszy się życiem, nie łapie promieni słońca, nie lubi bawić się ze swoimi rówieśnikami. Często spogląda na wilki z daleka, sama nigdy nie zaczyna rozmowy. Mało czego się boi. Nie straszne jej ciemności, niezidentyfikowane szmery w zaroślach, czy zbłąkane dusze przodków. Jest raczej małomówna, dużo za to myśli. Uwielbia dumać nad różnymi sprawami, wpatrując się w księżyc, lub swoje odbicie w wodzie. Wszelkie uwagi dotyczące osobowości, wyglądu, czy wypowiedzi drugiego osobnika zostawia dla siebie, nigdy nie wypowiada ich nagłos. Nie brzydzi się widoku wnętrzności, krwi, ropiejących ran, ani innych nieprzyjemności. Nie boi się śmierci. [ <- wyciąg z podania o przyjęcie do Watahy Nocy ]
Ekwipunek: Szara apaszka.
Coś więcej: To nie tak, że ona nie może kochać, czy darzyć kogoś sympatią. Naprawdę to potrafi, po prostu trudno jest do niej dotrzeć.

Atrybut: Zwinność.

Kalina · Wysłany: Wto 19:23, 05 Mar 2013 Temat postu:

Akcept.