KP Wiecznie Młodego. :3

Jonahki

Imię: Jonahki
Wiek: 5 miesięcy, a dokładniej, to będzie na zawsze ten sam wiek.
Proponowana ranga: Jako WD nie będę mógł jej mieć. :2
Ranga:
Historia: Jonahki urodził się jako pierwszy ze swego skromnego rodzeństwa. To oznaczało, iż mógłby być od nich starszy, gdyby nie pewne zdarzenie. To było tak.

*****

Jonahki w końcu przyszedł na świat. Nic nie widział. Tylko mrok, mrok, MROK!!! Co się działo? Ktoś go lizał po grzbiecie. Uczuł dotyk maminego języka. Nie mógł chodzić. Był głodny. Przyczołgał się powoli do sutków. Zaczął ssać mleko. Było takie... Hmm, ciepłe i dobre. Wtulił się w futro mamy. Niedaleko leżało urodzone dopiero rodzeństwo.

*****

Dwa tygodnie później Jonahki był już małym, żwawym i smukłym wilczkiem. Szalał po dworze ze swym rodzeństwem, pod opieką matki. Jego ojciec często odwiedzał ich i przynosił jedzenie. Młodemu żyło się dobrze.

*****

Jonahki, gdy miał już dwa miesiące nauczył się polować. Często chadzał razem z tatą i rodzeństwem. Jednak nie był zbytnim tchórzem. Lubił wyzwania. Polował zazwyczaj na zające oraz ptactwo, najczęściej to były ranne srogi, bądź wróble. Nie wiedział jednak jeszcze o wielu innych niebezpieczeństwach, które grożą mu bardziej niż orły.

*****

Mijały dni, tygodnie i miesiące. Jonahki miał już około 5 miesięcy. Codziennie polował na zające. Jednak los chciał inaczej. Pewnego dnia na ich drodze stanął wielki, czarny niedźwiedź. Chciał ich zaatakować. Tata kazał nam uciekać, sam próbując to zrobić. Jednak najpierw odwrócił uwagę zwierzęcia, by szczeniaki mogły uciec. Niestety, każdy pobiegł w inną stronę. Nawet Jonahki.

*****

Po tygodniu bezowocnych polowań i samotnej włóczęgi Jonahki natrafił na teren łowiecki ludzi. Potrafił odróżniać niebezpieczeństwo, typu przynęty od prawdziwego jedzenia. Ilekroć coś go ciągnęło, nie pozwalając iść w tamtą strone, skręcał i wymijał pułapki. Wyjadał króliki z potrzasków. Po jakimś czasie musiał jednak opuścić ten raj, gdyż znów przybyli tam ludzie.

*****

Następnego dnia wilczek był w okolicach, gdzie podobno znajdowało się jezioro czasu. Legenda głosiła, że dla każdego, kto tam wejdzie, czas się zatrzyma i już nigdy nie dorośnie. Jonahki nie wierzył w to zbytnio. Podróżował dalej, chcąc przeciąć jak najszybciej tą straszną okolicę. Godzinę później znów miał pecha. Po drodze spotkał wilka, który chciał go zabić gdyż był głodny. Młody uciekał co sił. Gdy wilk go doganiał, na drodze jego ukazało się jezioro. Wskoczył tam, gdyż wiedział o tym, iż tamten wilk boi się wody. Wiedział to od matki. Zanurzył się całkowicie, wstrzymując oddech. Jednak obcy samiec wiedział, co to za jezioro. Nawet nie spróbowałby tam wejść gdyby nie bał się tak toni. Po chwili od wyjścia krwiożercy Jonahki się wynurzył i ruszył dalej.

*****

Po miesiącu włóczęgi wilk zauważył, że w ogóle nie urósł. Po godzinie myślenia wiedział już, co było tego przyczyną. Na tą myśl przez jego ciałko przebiegł niemiły dreszcz. To było legendarne jezioro czasu... Jonahki pozostanie na zawsze młodym... A przez to nie może być samotny. Przyspieszył kroku.

*****

Po tygodniu Jon trafił na teren Watahy Nocy, z nadzieją iż będą tam dla niego mili, mimo tego, że na zawsze już będzie pięciomiesięcznym szczenięciem. Ma też nadzieję, że inni nie będą zwracać uwagi na jeszcze jedno. Jonahki rzadko się odzywa, gdyż ma małe problemy z wymawianiem niektórych słów.
Charakter: Jonahki jest wesołym oraz rozbrykanym szczenięciem. Mimo to jest nieśmiały. Stara się ukrywać swoją wadę, czyli to iż ma problemy z wymawianiem niektórych słów. Boi się, że go wtedy zaczną ignorować, bądź traktować jak przedmiot. Jednak gdy się zyska jego zaufanie, można zyskać przyjaciela na stałe. Potrafi on dotrzymać każdej obietnicy.
Ekwipunek: 50 kości.
Coś więcej: Nie.
Atrybut: Zręczno, bo po co mi siła?

Atrita

Akcept.