Słoneczne KP - Onnea

Onnea

Imię:

Onnea, co w pewnym zapomnianym dialekcie oznacza "szczęście".

Wiek:

Niedawno dane było jej skończyć równe 5 latek.

Proponowana ranga:

Onnea rozważa różne opcje rozwoju. Myśli o zostaniu Tropicielem, Szpiegiem lub Nauczycielem. Czas pokaże, które zadanie będzie dla niej najbardziej odpowiednie.

Ranga:
'Nowy', choć już niedługo powinien pojawić się tu 'Dorosły'. c:

Historia:

Opowieść ta nie jest niestety jedną z tych smętnych historyjek o tym, jakie to okrutne wydarzenia spotkały daną postać - Albo ma wielkie szczęście, albo los ją polubił, ponieważ dawno już nie zdarzyło jej się coś złego. Będąc dokładnym - nigdy.
Onnea urodziła się w małej, lecz bardzo religijnej watasze. Stado to czciło słońce - uważali, że od tej wielkiej, żarzącej się kuli zależy ich życie. Wszystko co kojarzyło im się ze słońcem uważali za wielki dar i skarb - proszę sobie w takim razie wyobrazić jak szczęśliwi byli rodzice małej Onn, kiedy ujrzeli, że jedno z ich szczeniąt jest kompletnie żółte! Z euforii nazwali ją Onnea - co po estońsku znaczy właśnie szczęście. I tak właśnie mała wadera, otoczona przez kochających rodziców i wspaniałe rodzeństwo, dorastała. Za sprawą koloru futra, pary skrzydeł jak i dużym, iskrzącym się przyjaznym blaskiem oczom wilczyca zwykle kojarzona była z samym słońcem, przez co zyskała ogromny szacunek w watasze - nie kiwając nawet palcem. Idealne życie, prawda? Jej to jednak nie pasowało - sama chciała odnaleźć swoją drogę, własne miejsce na ziemi.
Pożegnała więc swą rodzinę, przyjaciół i ruszyła. Matka, chcąc, by pasmo szczęścia, które jak dotąd Onn nie opuszczało, się utrzymało, podarowała jej niewielki amulecik ze słońcem.
Podczas swej całkiem długiej drogi, poznała kilka osób, z niektórymi się nawet zaprzyjaźniła - ale wciąż czuła, że to nie dla niej. Błądząc tak prawie rok znalazła tą krainę - niezwykle jej się tu spodobało, a w gdzieś głęboko w sercu poczuła, że właśnie tu znajdzie coś, czego szukała całe swe życie.

Charakter:

Można by rzec, że Onn jest typową, zupełnie niewyróżniającą się z tłumu wilczycą. Nie twierdzę, że to kłamstwo, ba, wręcz przeciwnie - ma ona bowiem dużo cech z 'typowego' charakterów przybywających tu wilków. Przede wszystkim jest miła i pomocna - stara wesprzeć każde smutne stworzenie na swej drodze. Z resztą trudno się dziwić, ona potrafi pokochać i kocha praktycznie wszystko. Czy to motylek czy dzik. Wszystko według niej jest wspaniałe i niepowtarzalne. Wielka optymistka, która nie potrafi usiedzieć w miejscu. Uwielbia spacerować po krainie, zwiedzać najróżniejsze zakamarki świata.
Rzadko poluje, woli raczej odżywiać się owocami - zabicie kogokolwiek jest dla niej niewybaczalną zbrodnią, tak więc, mimo, iż tropienie idzie jej całkiem dobrze, czuje się źle kończąc żywot dzika, czy sarny.
Wciąż myśli że świat to bajka i wszystko ułoży się po jej myśli - jest też lekko infantylna, żeby już nie nazwać jej dziecinną. Pała do wszystkiego bezgranicznym zaufaniem, taka naiwna z niej istotka.
Nieuleczalna romantyczka, zakochuje się szybko i łatwo. Dla przyjaciół i rodziny zrobiła by dosłownie wszystko, skoczyła w największe płomienie czy nawet poświęciła swe życie. Możliwe, że jest też lekko rozpieszczona - nigdy w życiu nie przydarzyło jej się nic złego, więc nie zna takiego pojęcia jak ból.

Ekwipunek:

Kilka ziółek, pomieszanych ze sobą. Jedne bowiem służą jako swoisty opatrunek, za pomocą drugich można zaś napić się herbaty. Posiada przy sobie również naszyjnik podarowany przez matkę - ma on pomagać jej w decyzjach, wskazywać drogę.

Coś więcej:

Onnea bardzo lubi uczyć się obcych języków. Jak na razie poznała już Estoński oraz podstawy Angielskiego. Wadera posiada również na swym grzbiecie parę dużych, nielotnych skrzydeł.

Atrybut:

Zwinność.

Samuerian

Akcept.