Kikimora

Kikimora

I M I Ę

Kikimora nigdy nie był zadowolony z posiadanego imienia. Matka nie wykazała się większą sympatią, gdy po urodzeniu syna nazwała go mianem słowiańskiego upiora. Z czasem jednak przyzwyczaił się do niego i nie sprawia mu problemów przedstawienie się komukolwiek. Kikimora nigdy nie sprawia żadnych problemów.

R A S A

Od dnia, w którym dostał swoje imię mówiono mu, że jest wilkiem. Wszelkie późniejsze obserwacje samca utwierdzały go w tym właśnie przekonaniu.

W I E K

Nie jest przesadnie młody, ale do starszych też się nie zalicza. Ma swoje piękne 5 lat, idealnie, aby zacząć zmiany w swoim życiu. Albo i nie.

P R O P O N O W A N A . R A N G A

Przyszłość na razie nie wydaje mu się zbyt widoczna, ale może... Kiedyś... Zostanie jakimś Łowcą, Lekarzem, czy innym Szamanem. Aktualnie widzi siebie tylko w roli duchowej podpory stada.

R A N G A

Nieznany, niepoznany, zapomniany, uszlachetniony tę jedną, jedyną rangą, którą noszą nic nieznaczący szarzy obywatele. Jest po prostu dorosły.

H I S T O R I A

Jeżeli spodziewacie się wzruszającej opowieści pełnej zwrotów akcji, kulminacji i różnobarwnych bohaterów, prawdopodobnie czeka was zawód. Opowieść Kikimory jest bowiem schematyczna i szablonowa. Urodził się on w zwykłym stadzie, jaskini swojej rodziny, gdzie jego ojciec i matka opiekowali się swoim pięcioosobowym potomstwem. Jednak Kikimora miał pewien problem, od kiedy zaczął postrzegać świat na swój sposób. Okazało się, że jest indywidualistą. Okazało się, że nie potrafi znaleźć sensu istnienia. Okazało się, że nie ma celu w swoim życiu, a jego poszukiwania zazwyczaj spełzały na niczym. Kiedy dorósł wystarczająco, aby móc rozpocząć samodzielne życie, KIkimora ruszył na wyprawę, chcąc odkryć świat i siebie samego. Wtedy też wyszła na świat inna prawda: jest poetą. Stwierdził, że wyróżnia go to na tle innych marnych istnień i czyni zapewne duchowym zbawcą świata. Od tamtej pory więc chodzi po świecie, szukając, co by tu mógł zbawić. Na razie nie idzie mu za dobrze.

C H A R A K T E R

Ty mówisz pierdoła, on mówi poeta. Samiec ten jest wyjątkowo wrażliwy, czuje się w obowiązku zadowolić wszystkich i pomóc w razie możliwości. Charakteryzuje się bogatym wnętrzem, naiwnością i egzaltacją. Miewa częste zmiany nastroju i nieraz okazuje zbyt wiele uczuć, niż powinien. Łatwo przywiązuje się do innych, jednak inni niekoniecznie uważają go za kogoś, do kogo przywiązać się warto. Jest romantykiem, uważa się za indywidualistę i uwielbia poznawać piękno tego świata - jeżeli jakieś tylko mu się trafi. Często się zamyśla i ma tendencję do wygłaszania monologów - nawet, jeżeli nikt go nie słucha. Ależ nie, nie jest chory, on jest artystą.

E K W I P U N E K

C O Ś . W I Ę C E J

Nie, nie sądzę, abym ominęła powyżej jakiś istotny fakt. Jeśli jednak mi się zdarzy - cóż, najwyraźniej nie był on aż tak istotny.

A T R Y B U T

Siła i zręczność nie były jego najmocniejszymi atutami, toteż przyjdzie mi postawić tu na wytrzymałość.

Noisette

Akcept.