KP Maksia. C:

Maksymilian

Imię:

Maksymilian, Maks, Maksiu. Jak kto woli.

Wiek:

3,5 roku, czyli baaardzo młody dorosły.

Proponowana ranga:

Trickster. C:

Ranga:

Na razie jest to 'nowy', choć już niedługo powinien to być 'Trickster'. C:

Historia:

By lepiej zrozumieć jego historię, musimy cofnąć się o kilka wieków, kiedy to Trickersi, niewyobrażalnie potężni magowie stąpali po krainie. Wielu z nich była wręcz nie do pokonania, ich ogromna wiedza i siła nie dała wykonać wrogowi nawet pierwszego ruchu. Nie wszystko było jednak tak bajkowe, jak się zdawać mogło - by stać się tak uzdolnionym magicznie trzeba było poświęcić swoje całe życie na naukę, od maleńkości. Czy dzień czy noc, czy słonecznie czy pochmurno - Musieli zgłębiać wiedzę tajemnych ksiąg i zwojów. Większość z nich umierała w samotności, choć znalazł się wilk - Ferrin - który przed śmiercią wydał na świat potomka, który w niedługim czasie przeszedł do historii jako niezwykłe dziecię. Odziedziczyło po ojcu większość umiejętności.
I tak właśnie powstał ród Trickersów, który jednak z pokolenia na pokolenie stawał się coraz słabszy - w okół nie było już magicznych ksiąg czy zaklętych zwojów. Został jedynie niewielki ślad po dawnej potędze - Siła umysłowa.
Przenieśmy się jednak do czasów mniej odległych - a dokładniej do roku 2009. Właśnie wtedy na świat przyszedł malutki szczeniaczek, którego właściciele postanowili nazwać Maks. Byli wręcz przekonani, że jest to zwykły pies, jak każdy inny. Młody miał raczej spokojne i wesołe dzieciństwo, państwo Furiren bardzo o niego dbali. Niestety - gdy wilk zaczął podrastać właścicieli zaczął denerwować zbyt energiczny charakter wilczka i po kolejnym roku mieli go serdecznie dosyć. Maks nie wiedział nawet co robi źle, według niego wszystko było w najlepszym porządku.
Pewnego dnia państwo Furiren zostawili go po prostu na skraju lasu, po chwili odjeżdżając. Basior doskonale pamięta tamten dzień.
Niebo zdawało się być takie szare i smętne, słonce schowało się gdzieś w burzowych chmurach. Padało tak bardzo, że trudno było się zorientować, co się dzieje. Potem po prostu usłyszał warkot silnika i po samochodzie nie było już śladu.
Maksymilian czekał długo. Wył, szczekał, ale to nie pomagało, po ich dawnych właścicielach nie było śladu. Po tygodniu bez pożywienia postanowił rozpocząć nowe życie, znajdując swój własny kat - jak się później okazało - trafił do właśnie tej krainy. Jak potoczy się to dalej? Cóż, zobaczymy.

Charakter:

Trudno jest opisać jego charakter w kilku zdaniach, czy krótkim opisie, ale nie mam zamiaru też pisać ksiąg o jego uosobieniu, tak więc postaram się streścić.
Wilk ten jest niezwykle żywiołowy i impulsywny, wpierw coś zrobi, a dopiero później pomyśli. Dodatkowo to typowy śmiałek, co rusz wpadający w przeróżne kłopoty. Nie boi się on jednak obronić innych w razie potrzeby, wręcz nie pozwoli, by komuś się coś stało.
Kiepski z niego romantyk, choć trzeba przyznać, że stara się być miły w obecności kobiet. Niepoprawny optymista wiecznie chodzący z głową w chmurach, do tego niezwykle lojalny i wierny. Jak pies, rzec by można.
Nie boi się zawierać nowe znajomości, ba, wręcz kocha być otaczany przez grono przyjaciół. Ot, towarzyski z niego wilczek.
Swe wyjątkowe umiejętności dopiero poznaje, ale jako tako używać je potrafi.

Ekwipunek:

Obroża z napisem z własnych imieniem i 50 kości.

Coś więcej:

O tak, mam do dodania dużo więcej -
1. Maks jest wilko-psem, co jednak nie sprowadza się do dodakowej siły, a posiadaniu kilku z psich cech i umiejętności. No, jest też troszkę do psa podobny. Oczywiście zgoda admina jest.
2. Wilk ten wywodzi się z rodu Trickersów i sam nim jest - na co również otrzymałam pozwolenie.

Atrybut:

Wytrzymałość, zdecydowanie i nie podważalnie.

Atrita

Troszkę błędów, ale...

Akcept.