Jaskinia Morte

Morte

Jaskinia Morte nie jest jakaś bajeczna, wręcz przeciwnie. Teren jest otoczony wysoki ostrokołem oraz drutami. Znajduje się ona w gęstym lesie. Jaskinia jest po obwieszana różnymi skórami z jej polowań.
Średniej wielkości kamień w koncie jest zwykły, ale to tylko na pierwszy rzut oka. Gdy się go odsunie odnajdzie się tam przejście do małej sypialni, która jest również poozdabiana skórami ze zwierząt. Legowisko jest na trzy-cztery wilki. Słoneczne promienie często tutaj goszczą, lecz wtedy kiedy nie ma wadery. I jak widać.... Jest to najzwyklejsza jaskinia w krainie.

Breezy

Woody przyszedł rozglądając się na boki lasu, aż dotarł do jaskini. Na jej wejściu był wygrawerowany napis "Morte", a obok starannie namalowany wilk. Woody zamrugał nerwowo oczami i przechylił głowę. Ani myśli przekroczyć progu. Powąchał powietrze i spojrzał na wnętrze. Fe, skóry. Biały wilk był wegetarianinem i jadał tylko jagody i zające.
Z niepokojem wyszedł spod jaskini w głąb puszczy.

zt.

Morte

Ciężkim krokiem przybyła tutaj Morte, z dwoma jeleniami i przestrzeloną łapą. Nie miała w niej już czucia, więc skoczyła na jednego i bardziej dorodnego jelenia. Szarpała każdy kawał mięsa. Jej żołądek był coraz to bardziej pełny, co wilczycy bardzo pasowało. Gdy zjadła dużą ilość, zaciągnęła resztę do małe spiżarki. Uśmiechnęła się dziwnie i pobiegła do małej rzeczki nieopodal, a następnie włożyła łapę do niej. Nurt był zaskakująco silny, a krew wydobywała się bardzo szybko. W końcu i nabój popłynął. Lecz chwila gdy ''wyrywał'' się z łapy była okropnie bolesna. Morte wyciągnęła łapę i kuśtykając poszła do siebie, a następnie ją obandażowała.
To jej wystarczyło, lecz niestety dalej czuła ból. Wilczyca pokiwała głową, a raczej łbem przecząco i zaczęła grzebać w dużej skrzyni którą ukradła dawno temu, z jednej z ludzkich wiosek. Jest!-krzyknęła jaksze dziwnym i chrapliwym głosem, a następnie rozwiązała bandaż i wykruszyła zielsko do rany. Chwilę popiekło, ale potem już nic nie bolało. Legła na chwilę i sapnęła.
Dlaczego me życie jest skomplikowane?!-powiedziała i pokręciła łbem. W prawdzie rzeczy nie chciała tego mówić. Bo było jej wspaniale ze swoim dziwnym charakterkiem. Po bardzo długiej chwili podniosła zad i zaśmiała się jak psychol. O tak, już wszystko jest w normie, no może prawie wszystko. Musiała załatwić jeszcze kilka dziwnych spraw. Zaczęła iść truchtem, i ani jej się śniło zmieniać to tempo. Po kilku sekundach zniknęła z pola widzenia.
zt

Breezy

Breezy wrócił do jaskini siostry.
No właśnie. Bryzkowi została tylko siostra. Jeśli cokolwiek jej się stanie... Wilk nie mógł nawet o tym myśleć.

Przedzierał się przez chaszcze wąchając co chwilę powietrze by upewnić się czy dobrze idzie.
Jest! Znalazł jaskinię i usiadł przed wejściem, czekając aż wróci jego rodzeństwo. Jedyne rodzeństwo.

Morte

Morte drepcząc spokojnie zmierzała do swej jaskini. A co to??? Znajomy zapach, czyżby brat? Możliwe. Zmrużyła ślepia i wyszła zza chaszczy.
Uf... To tylko Brat!-pomyślała i weszła do jaskini, totalnie ignorując brata, poi czym usiadła na jednym z futerek z jelenia.
Co tam u ciebie słychać??? Jak tam się życie toczy?-spytała po jakimś czasie i napiła się z czegoś co można nazwać miską wody. Znów przeniosła wzrok na Bryzę. {^^}.
A ty co tak siedzisz??? Nie wchodzisz-spytała.

Breezy

Nagle wilk się rozpromienił.
-Siostra!- i rzucił się z uściskiem na Morte. Był taki szczęśliwy!
-Jak życie? Eee...dobrze.- skłamał. Oj, nieładnie Bryzolku, skarcił się w myślach.
-A jak tobie?- spytał.

Morte

Podniosła się.
Mnie? Wspaniale-powiedziała i uśmiechnęła się do brata. Podniosła zad i okrążyła kilkakrotnie Breez'ego, po czym nagle stanęła i popatrzyła na niego badawczo.
Breezol! Ty kłamiesz? Widzę że coś ci leży na duchu? Wal śmiało {O_O.. Bez skojarzeń.. Proszę !}-powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie.

Breezy

Przygryzł wargę.
-Ja...ja...jestem Wiecznym Dzieciakiem.- zakrył twarz łapami i spojrzał błagalnie na Siostrzyczkę w stylu: "Proszę, nie rób mi krzywdy". Zamachał leciuteńko ogonkiem i wyszczerzył zęby robiąc dobrą minę do złej gry.

Morte

Morte stała jak.. Jak? Jak?! No sama nie wiem, stała po prostu tak jak przedtem.
Nooooo. A co to ma wspólnego ze złą nowiną?-spytała i przekręciła dziwnie łeb.. No tak, co to miało wspólnego ze złą rzeczą?
~~~Bardzo długie nieodpisywanie EDIT~~~

Morte bąknęła coś i położyła szczeniaka do spania. Następnie walnęła łapą o ziemię i pogalopowała, ale gdzie? To pozostanie jej słodką tajemnicą.
zt

Breezy

Wreszcie u siostrzyczki.
Wilczek rozłożył się i zaczął czekać na wilczycę. Ona jest z Watahy Ognia. On z Watahy Wiatru. Ale są rodzeństwem...
Breezy uśmiechnął się i skulił w kłębek, aż zasnął.
Miejmy nadzieję, że Morte go obudzi.

Morte

Morte dawno nie była u siebie w legowisku, jednak wiedziała, że czeka tu na nią jej młodszy brat. Z uśmiechem powróciła do legowiska, Breezy wciąż spał. Morte cicho usiadła nieopodal niego i uśmiechnęła się delikatnie. Ahh, jako ona dawno z nim nie rozmawiała!!!

Breezy

Oczywiście wilk nie spał... udawał!
Natychmiast wskoczył na siostrę i radośnie machał ogonem.
-Jak dawno się nie widzieliśmy! -krzyknął radośnie- Co u Ciebie słychać, siostrzyczko? U mnie faajnie, widziałem wilka który był do mnie podobny, ale nagle się zmienił...
...jeśli można to tak ująć. Bryza był tak szczęśliwy, że radość go rozpierała!

Morte

Morte uśmiechnęła się i przewróciła na grzbiet.
Ciekawe, a gdzie ty się podziewałeś?!-powiedziała śmiejąc się.
U mnie? Po staremu, sama nuda, trochę kłopotów i mały 'awans'-dodała radośnie i podniosła się po czy, spokojnie usiadła.

Breezy

Wilk przewrócił oczami i roześmiał się.
-Byłem daleko, w sąsiedniej krainie... Wiesz, jak tam jest fajnie? Ale byłem tam jedynym Wiecznym Dzieckiem, tam innych nie było...- westchnął.
Jak fajnie teraz Bryzie było. Czuł się tak fajnie...
Przytulił się mocno do siostry i zamknął powieki.
Teraz czas na odpoczynek.

Morte

Morte uśmiechnęła się delikatnie.
Hmm.. A powiedz mi, gdzie była ta kraina? Od wschodu, zachodu, północy czy południa?-spytała spokojnie. Jeśli była to ta od południa to Morte doskonale wie jak tam jest.
~~~~
Po bardzo długim oczekiwaniu na odpowiedź uśmiechnęła się do brata.
No dobrze, ja muszę iść. Do zobaczenia-rzekła i odwróciła się. Powolnym krokiem zniknęła z owego terenu.

zt.
~~Edit!~~

Morte wolnym krokiem przybyła w to miejsce. Na jej pysku malował się chytry uśmiech. Gdy przystanęła przed drutem kolczastym parsknęła cicho i wzięła rozpęd, by nad nim przeskoczyć. Miała nadzieję, że Asmo zdoła się go pokonać i dotrze do jaskini. Mordeczka skrzywiła się nieco i weszła do wnętrza jaskini, uh! Ale ona się zastała.. Pokręciła łbem i posprzątała tu trochę. No! Teraz to można było tu kogoś zaprosić. Przysiadła na jednej ze skór i czekała na swojego znajomego.

Asmodeusz

- Łooohooohooooł! - krzyknął, kiedy zahamował gwałtownie nieopodal drutu. Z jego futra gdzieniegdzie sterczały jakieś połamane gałęzie czy inne śmieci. Nienawidził gęstych lasów, chociażby właśnie z wyżej wymienionego powodu. Poruszył uchem, szukając naiwnie jakiejś dziury. No nic, trzeba przeskoczyć, choć był tak leniwy, że pewnie wolałby zrobić podkop. No ale nic, pokonał susem przeszkodę, pewnie wkraczając do domu Morte.
- ładnie się urządziłaś - mruknął bez emocji, wykrzywiając znów nieco pyska.

Morte

Wilczyca ziewnęła i popatrzyła na palenisko, które było już od dawna przygotowane do rozpalenia, aż się zakurzyło. Kaszlnęła głośno i wzięła jeden z dwóch kamieni, który leżał przy palenisku. Mruknęła coś pod nosem i zatarła po kamiennej posadce kamieniem. Co z tego wynikło? Iskra, tak iskra, która wpadła na palenisko, a ogień powoli się rozniecał. Morte podreptała po dwie, dosyć duże i puszyste skóry, po czym położyła jedną koło Asmodeusza, a drugą na przeciw niego, czyli po drugiej stronie paleniska. Wilczyca uśmiechnęła się krzywo po czym zastanowiła się nad czymś. Tak, to była myśl! Z jej nozdrzy i koło ślepi, zaczęła wytwarzać się bardzo gęsta mgła, która ''leciała'' w stronę wyjścia. O cóż jej chodziło? Po chwili mgła zniknęła z wnętrza jaskini, a pojawiła się dookoła niej. No cóż, przynajmniej nie będzie tu żadnego niechcianego gościa ni intruza.
- Dzięki, jednak sądzę iż nie jest to jakieś piękne miejsce. Jak już mówiłam, wielki mnie tu nie było.- rzekła z krzywym uśmiechem. Hmm, wilk był bardzo ciekawym rozmówcą. No cóż, zobaczymy co teraz jeszcze powie.

Asmodeusz

Rozejrzał się, po czym zawiesił spojrzenie na Morte, która zmagała się właśnie z ogniem. Uśmiechnął się pod nosem, dumny z jej zdolności. On uderzałby kamykami jak głupek, licząc na jakąś niewielka choć iskierkę. Na jej słowa skłonił łbem.
- Widocznie nie jesteś typem istoty, przywiązującej się do jednego miejsca. - Zastanowił się. Właśnie sobie uświadomił, że sam własnego legowiska chyba jeszcze nie posiadał, więc najwidoczniej też się nie umiał przywiązać. Rozłożył się wygodnie na skórze, kładąc brzuchem do góry.
- Dziękuję, miejscówka pierwsza klasa. - zauważył całkiem szczerze, przekręcając łeb tak, by spojrzeć na demona. Dziwna mgła, ale już w sumie nic nie było w stanie go zaskoczyć.

Morte

Morte mruknęła coś pod nosem i popatrzyła na basiora z krzywym uśmiechem.
- Hmm.. Może coś przekąsisz? Miałam kilka zamarynowanych zajęcy.- powiedziała i nie czekając na jego odpowiedź przeszła do jednego z kilku pomieszczeń. Było ono małe i strasznie wilgotne. Z kamiennego sufitu kapała woda, ahh. Najlepsze miejsce na mięso. Nie zastanawiając się długo kłapnęła dwa martwe zające za kark i podreptała w stronę Asmodeusza. Położyła jednego przy nim i przysiadła na swojej skórze, patrząc dziwnym wzrokiem w kawałek mięsa. Zmarszczyła lekko pysk i uniosła lekko łapę ku górze, a następnie zaczęła rozcinać zwierzaka, mm. Uśmiechała się przy tym krzywo, albowiem sprawiało jej to przyjemność. Pociągnęła nosem i wzięła jakiś ostry patyk, a następnie przebiła nim małe zwierzątko na wylot. Zachichotała cicho i postawiła to nad ogniem, niech się piecze. Sama zaś wywaliła się na skórze do góry brzuchem, tak jak jej znajomy i popatrzyła w sufit z krzywym uśmiechem.
- Hmm.. Wierzysz w przyjaźń damsko-męską?- spytała od tak. Myhym, ciekawiło ją to, albowiem bardzo go polubiła.

Asmodeusz

/ przepraaaaszam, miałam multum nauki ; ( /

Asmodeusz nie zdążył odpowiedzieć. W sumie nie miał pojęcia nawet, co chciał powiedzieć. Faktycznie by coś zjadł, ale głupio tak naciągać kobietę. Poza tym nie chciał podpaść Edith, ale to inna bajka. Odprowadził więc wzrokiem wilczycę. Kiedy wróciła, był przerażony jej nieco psychopatycznymi zapędami. Modlił się, by nigdy nie przyszło mu być na miejscu rozpruwanego kłapoucha. Wyprostował się, podniósł do siadu. On tam lubił surowiznę, no ale.
- Przyjaźń damsko - męską? - powtórzył głucho, nieco tępo wpatrując się w waderę.
- Nie wiem, może i uwierzę, dotąd jakoś nigdy nie przyszło mi na myśl, by z kimkolwiek się zaprzyjaźnić, niezależnie od płci. Dziękuję za obiad.