Jaskinia Samuela

Naomi · Wysłany: Nie 15:01, 27 Mar 2011 Temat postu:

Ada nie chciała zostać tu sama. Szybko więc postanowiła wyjść. Jednak do głowy wpadł jej pewien pomysł. Spojrzała więc na sok, którego Jael nie schował i poszła do kuchni po szklankę. - jael chyba się nie obrazi, jeśli napiję się nieco, bez jego pozwolenia.- pomyślała i nalała sobie soku po brzeg szklanki. PO chwili, nie było już ani napoju ani szklanki, Ada wybiegła z domu jak oparzona. Szklankę odda, kiedyś.

Samuerian · Wysłany: Nie 16:14, 27 Mar 2011 Temat postu:

Jael powoli przybył do swojej jaskini. Ada już zniknęła, nie dziwił jej się. Z uśmiechem na pysku wilk położył się na swoim legowisku i dopiero wtedy odkrył, jak bardzo był zmęczony. Ach, dawno nie spał... Ledwie ta myśl przeszła mu przez głowę, a już smacznie chrapał. I wtedy zaczęły się sny... Nie, nie sny... Właściwie wspomnienia. Pojedyncze, prawdziwe, te które starał się usunąć ze świadomości.
~ Synku, syneczku... ~ mówiła piękna wilczyca tuląc w ramionach szczenię ~ Samuel... Mój synek ~ potem nagła zmiana miejsca - znajdował się w lesie, obok brata, czekali na rodziców, kolejny dzień. Dobrze to pamiętał - nie wracali. ~ Chodź do domu, mały. ~ powiedział brat. ~ Oni już nie wrócą... ~ z tymi słowami odwrócił się i odszedł. A szczeniak czekał. Czekał jeszcze długo nim się poddał. Bez skutku. I znów zmiana miejsca. Byli w domu. ~ No już, mały! Nie zachowuj się jak dziewczynka! Chyba nie jesteś dziewczynką, co? ~ wilk całkowicie przypominający dorosłego Jaela machał mu przed nosem kawałkiem świeżego mięsa. ~ Czas, żebyś sam zaczął polować! Chyba, że jesteś dziewczynką! Jak masz na imię? Może Jael? ~ drążył dalej. Jael. Wtedy właśnie brat zaczął go tak nazywać. Znowu zmiana miejsca. Tego nie pamiętał. Zupełnie. Matka, stała przed nim dorosłym, w lesie. ~ Samuelu, synku... ~ powiedziała spokojnym głosem, od którego Jaelowi zakręciła się w oku łza. ~ Jestem Jael. ~ powiedział. Matka się roześmiała. ~ Nieprawda. Dla mnie zawsze będziesz Samuelem. ~ odrzekła i zniknęła. Wilk obudził się i zauważył, że coś jest nie tak. Miał łzy w oczach. Płakał. Brakowało mu wszystkich bliskich. Brata, rodziców...
- Samuel... - powiedział. Jego imię, Samuel... Tak, nikt go tak nie nazywał od dawna. A może czas to zmienić?

____________

Edit, edit (29.03.11; 19.20)

Jael postanowił. Od dziś używać będzie swego prawdziwego imienia. Musi tylko kazać tak się nazywać znajomym. No - i od dziś się tak przedstawia. I jego narrator też tak będzie mówił - Samuel (nie Jael) wstał i zgrabnie wybiegł z jaskini, by głosić swe zacne imię światu!

zt.

Zoe

Zoe wbiegła do jaskini przodem, tak podniecona, że trudno jej było oddychać. Usiadła, ale wierciła się, czekając na Samuela. Wpatrywała się w drzwi do jaskini i jęczała:
-Szybko!

Samuerian

Samuel wesołym krokiem, pogwizdując pod nosem dotarł do swojej jaskini.
- Dobrze, dobrze... Cierpliwość to jedna z cech, którą dobry Mag powinien posiadać. - powiedział podchodząc do dużego stołu z probówkami i składnikami do tworzenia eliksirów. - Są to także mądrość, spryt, opanowanie, dokładność... - udzielił wilczycy kolejnej informacji, która mogłaby przydać się na teście. - Więc jaki eliksir robimy? - spytał.

Zoe

Zoe podeszła do stołu za Samuelem.
-Może ,,Płynną radość''? Czytałam, że kto jej zażyje, czuje nagły przypływ radości i optymizmu.-powiedziała, podając mu kartkę na której były składniki eliksiru.

Samuerian

Samuel postawił na stole niewielką menzurkę, do której począł powoli i ostrożnie odlewać składniki w odpowiednich ilościach.
- Utulivu Moto. - powiedział, a obok pojawił się malutki płomyk, na którym Mag postawił naczynie. W między czasie mieszał miksturę. - No dobrze, teraz sobie chwilę poczekamy. - rzekł z uśmiechem.

Zoe

-Czy ogień musi być magiczny, czy może być normalny?-spytała, wpatrując się w bulgocącą miksturę. Popatrzyła na Samuela i podniosła brew, nie wiedząc o co chodzi.

Samuerian

- Ogień może być normalny, jednak ten magiczny jest bezpieczniejszy i nie spali się garnek, czy też inne naczynie, jak również nie rozprzestrzeni się i nie spali stołu. - poinformował uczennicę. Wywar począł się gotować, więc wilk zdjął go z ognia i postawił do ostygnięcia. - Już chwila! - zawołał podekscytowany swoim dziełem. Oby wyszedł!

Zoe

-Ja chętnie go przetestuję!-powiedziała Zoe, podskakując z radości.-Żaden jeszcze Mag nie chciał go dla mnie przyrządzić. Dziękuje ci Samuelu, dziękuje!-piszczała z radości Zoe.

Samuerian

- Nie ma sprawy. - powiedział Samuel uśmiechając się szeroko. Wziął w łapy już nieco przestudzony wywar i powąchał. Roześmiał się nie wiadomo z czego, więc chyba się udał. Podał menzurkę Zoe i wyjął swój zeszyt od Kaji Meyit szykując się do zapisania obserwacji. - Pozwolisz, że zanotuję? - spytał z uśmiechem.

Eliksir:
Kolor: Jasnoróżowy
Konsystencja: Rzadka
Zapach: Słodkawy.
Smak: Bardzo słodki.
Działanie: Po zażyciu wilk doznaje nagłego przypływu radości, optymizmu i enrgii. Nic nie jest w stanie go zasmucić, zapomina o problemach. Jedna dawka starczy na okrągłą dobę. Potem (w zależności od ilości zażytej substancji) odczuwa się kilkugodzinny ból głowy, w przypadku zażycia zbyt dużej dawki można stracić pamięć (od zażycia eliksiru do końca jego działania).
Przeciwwskazania: Wilki bardzo wesołe, dzieci w wieku młodym, starcy, wadery w ciąży, chorzy.

Zoe

Zoe powąchała eliksir i oblizała się.
-Pachnie smakowicie.-powiedziała.-No to na raz.-dodała i wypiła wszystko jednym łykiem. Nagle poczuła, że całe życie jest wspaniałe. Zaczęła skakać i śpiewać. Zapomniała o wszystkim co ją dręczyło.
-Ach, jakie życie jest cudowne.-powiedziała.-Dziękuje Samuelu.

Samuerian

Samuel tylko pokiwał głową, bowiem zajął się notowaniem swoich obserwacji w zeszycie. Sam się cieszył, że eliksir mu się udał, bowiem był to jego pierwszy raz. Może w tym kierunku zacznie się kształcić, i w przyszłości wybierze eliksiry jako drugą specjalizację? Kto wie...

Zoe

-Masz jakąś paczkę? Bo wiesz, słyszałam że macie taką z Koku, Viki, Leą i Anabell.-powiedziała.-Ja nigdy nie miałam przyjaciół. Raz komuś zaufałam i prawie umarłam.-dodała. Brzmiało to żałośnie, ale przez eliksir nadal się uśmiechała.

Samuerian

Samuel spojrzał na Zoe i uśmiechnął się.
- No, niegdyś mieliśmy paczkę, ale jak byliśmy dziećmi... Teraz to już nie to samo. - powiedział i roześmiał się. On nie potrzebował takiego eliksiru. Wiedział, że teraz Zoe może mieć za dużo energii, by przebywać w jego królestwie delikatnych probówek i substancji, więc wziął wilczycę na barana i wyprowadził z jaskini, uprzednio narzucając nań zaklęcie: - Kuendelea Pazia. - dopiero na zewnątrz odstawił wilczycę na ziemię.

Kuendelea Pazia - zaklęcie powoduje narzucenie na wybrane pomieszczenie zasłony, przez co nikt, oprócz Maga, który wywołał zaklęcie nie może się tam dostać.

Zoe

-Taaak... Ja całe życie nie miałam przyjaciela. Moja kuzynka się mną nie interesowała... Zawsze obchodziłąm samotnie urodziny. Nawet te chyba spędze sama. (Piątek 29.04) Wreszcie stanę się dorosła i będe mogła zostać Magiem.-powiedziała nadal wesoła, ale w jej głosie możan było wyczuć... Załamanie.

Samuerian

- Na pewno znajdziesz wspaniałych przyjaciół, jesteś jeszcze młoda! - powiedział radośnie Samuel. - Tylko nie szukaj ich tak zachłannie, bo jeszcze kogoś przegapisz. - dodał i mrugnął do niej. - No dobrze, jak tam samopoczucie po zażyciu napoju? - spytał zainteresowany.

Zoe

-O wiele lepiej. Zapomniałam o moich problemach. Po prostu-Żyć, nie umierać!-powiedziała i zaśmiała się. Oj jaki to wspaniały napój, nieprawdaż?

Samuerian

- No dobrze... - powiedział zadowolony Samuel notując słowa Zoe w zeszyciku. - A powiedz mi... Czy czujesz jakieś zmęczenie? Spadek, wzrost energii? - zapytał mrużąc jedno oko od słońca świecącego coraz silniej na niebie. Lato było coraz bliżej, natura dawała o tym ciągle znać... Jakie to piękne!

Zoe

-Nie. Czuje się o niebo lepiej!-powiedziała i podskakiwała wysoko.-A może Szandia przyjdzie na... Nie jest zajęta.-zaczęła i przestała skakać.

Samuerian

Notu, notu... Samuel spojrzał z uśmiechem na Zoe.
- No, dobrze. Nie mam pojęcia kim jest Szandia, ale cieszę się razem z tobą. - powiedział wesoło. - No to jak? Kończymy chyba dzisiejszą lekcję i życzę ci tak dobrego humoru nawet bez eliksiru. - dodał.