Jaskinia Sepiry

Lenor

Tym razem nie przejęła się jego chłodnym tonem, jednak był on dla niej wskazówką - po prostu nie podchodzić bliżej. Usiadła na przeciw ojca, jej zielono-żółte kocie oczy lśniły lekko jakby zastanawiała się nad czymś. Czy to złudzenie ? Lenor mrugnęła i wrażenie kocich oczu zniknęło. Westchnęła cichutko, patrząc z podziwem na swojego ojca. W sercu młodego stworzenia rodził się podziw i oddanie, chce być taka jak ojciec. Bez względu na wszystko.
- Dlaczego... - zasmuciła się, jednak w jej tonie byłw dziwna, zawzięta nuta, niepodobna do szczenięcego tonu. - Dlaczego wszystko, co ciekawe, zawsze jest dla dorosłych ? - burknęła cicho.

Sasori

-eh.. - westchnal
-trudno sie rozmawia ze szczeniakami... - mruknal chłodno
-wiec , niektóre rzeczy sa za bardzo... no... za krwawe i za powazne dla takich jak ty... - mruknał nie patrzac na malucha

Lenor

- Za krwawe ? - szepnęła. - Ojcze, czym jest krew ? - mała zmarszczyła małe brwi i jakby przypomniała sobie coś z tym związanego zadała kolejne pytanie.
- Czym jest śmierć, ojcze ? - zapytała cicho.

Sasori

-eh... czy naprawde szczeniaki musza byc takie irytujace... - mruknał do siebie
-śmierc to koniec wszystkiego, koniec zycia ... koniec zabaw , przyjaciół... - zasmial sie szyderczo
-no i... swiata dla wilka... - dodał
hmmm , a krew? no cuż pewnie sie przekonasz... - mruknał chłodno

Lenor

Przekrzywiła lekko łebek.
- Nie brzmi źle. - powiedziała powoli - dlaczego więc wszyscy wzdrygają się zatem, gdy słyszą to słowo ? - mruknęła już bardziej do siebie. Bardzo chciała być duża, wtedy ojciec moze powiedziałby jej to, co tak bardzo chciała usłyszeć.
- Czy jestem już większa ? - spytała z nadzieją w głosie, mając nadzieję, że urosła choć o kilka centymetrów xdd

Sasori

-wieksza? - mruknał
-no... powiedzmy... - zasmial sie pod nosem

Lenor

Nie dała się nabrać xDD
- Ok. - burknęła patrząc na niego twardo.
- A ile razy jeszcze większa powinnam być ? - westchnęła zrezygnowana, choć wcale rezygnacji nie czuła xDDD

Sasori

-wstan i stan obok mnie - powiedzial do małej... a sam wstal i wypiaol sie dumnie
-jesli jestes taka jak ja, przymiez ile musisz jeszcze urosnąc.. - mruknal do niej.. patrzac na malucha, gdy on sal tak wyprostowany był od niej o wile wiele wiekszy,on wogóle był najwiekszym wilkiem w krainie , a ona była malutka

Lenor

Skorzystała z okazji i ukradkiem przytuliła się do łapy ojca. Czuła ciepło, paradoksalne do jego chłodnego tonu. Spojrzała w górę, w jego oczy.
- ooo - mruknęła zawiedziona - trochę mi brakuje - nie opuszczała jego łapy.
- Ale - stwierdziła nie zmartwiona - zawsze mogę na czymś stanąć - powiedziała niemądrze.

Sasori

szybko zabral łape od malucha, patrzac na niego ze zdziwieniem..
-eh... - westchnal przewracajac oczami
-taa.. - mruknał

Lenor

Wydała z siebie coś jak urażone prychnięcie, spojrzała na ojca obrażonym wzrokiem, jednak trzymała wszelkie swoje kłaczki przy sobie. Zwinęła się w kłębek demonstrując urażenie xddd
- Przecież cię nie ugryzłam - mrukneła.

Sasori

westchnal patrzac na zwinieta w klebek mala...
-nie... - mruknal chłodno i usiadł, kontem oka patrzac na mała

Haturo

Warkot niczym u prawdziwego wilka, odezwał się z tyłu groty. Mógłby narobić dużo strachu. I pewnie tak zrobił, lecz nie wychodził ze swojej kryjówki.

Sasori

kontem oka spojrzał w rug kryjówki, nie zbyt sie przejmujac...

Poprawnie: Kątem (od kąt. 'Konto' może być w banku ;) )
Poprawnie: róg.
Zdanie z wielkiej litery.
Admn.

Lenor

Mała rudawa kulka rozsupłała się błyskawicznie iście wężowym ruchem. Nie czuła strachu, coś - jej niezwykła intuicja ? - mówiło jej, że to członek rodziny. Lenor nie bała się, nie to spowodowało błyskawiczny ruch. Mała waderka obnażyła kiełki i zasyczała wrogo, demonstracyjnie w stronę kącika. Nie panowała nad tym, nie wiedziała co robi, było to jakby odruchem, instynktem. Wszystko to trwało kilka sekund. Od razu wiedziała, czego może się obawiać ze strony brata i było jej to nie w smak. Nie odda ojca. Nie będzie się nim nawet dzielić z bratem.
Tak oto rodziła się zazdrość.

Sasori

spojrzał na mała i zdziwil sie lekko
-eh.... kłopotliwe... - westchnal do siebie , znow spojrzał w kat jaskini...
-a ten co... - mruknal chłodno

Haturo

Cały czas warczał. Nie bał się. Po prostu warczał. Spojrzał swoimi szczenięcymi ślepiami na siostrę. Wiedział że to siostra ale za bardzo nie żywił sympatii do nikogo.

Sasori

-eh... natsepny maly ... szkodnik... - szepnął do siebie, po czym spojrzał na niespokojna mała Lenor, kontem oka zwrucil sie na kat w jaskini i to warczace ,,coś,, które zekomo bylo jego synem

Haturo

Wyszedł z ciemności. Jak na małego "szkodnika" był dziwny. Niby dopiero co się urodził a już był dość duży. Jego skórę okrywała sierść, a łapki były już duże jak u 2 miesięcznego szczenięcia. O tak... On nie był normalny. Spojrzał na owego basiora tak nienawistnie. Ach tak... zostawili go wtedy i to był błąd. Wystawił kiełki na ojca.

Sasori

Spojrzał na małego
-no nieźle... - usmiechnal sie szyderczo... moze cos z ciebie bedzie... pomyslał
-co sie tak szczerzysz... - mruknął kpiinie do malego