Jaskinia Sepiry

Sasori

podniusł sie powoli, bowiem nie krzywdzil Lenor , mial na celu wywabienie z niej demona, któru jednak odziedziczyła po nim tak jak Haturo, lecz tym razem juz nie byl wyrozumialy, wstał pwooli i zasmial sie szyderczo a oczy zamknał, stanal calkiem na nogi i zaczal podchodzic powolnym krokiem do wilków

Sepira

Spojrzałą na Sasoriego...podeszła do Lenor...

Sasori

ze spuszczonym łbem robił coraz wolniejsze kroki w ich strone... nagle jego łapy znalazły sie w wodzie... otworzył oczy , które sotro zabłysły czerwonym kolorem, z pod łap wydobył sie czerwony ogien... nagle przez wode przeszedł jakby czerwony piorun od wilka , który doszedł do stwora i nagle mocno go porazil... potwór zaczal sie szamotac i wydawac bolesne odgłosy, wilk zamknal oczy i wyszedł z wody , a wiwerna padła martwa , jednka nie krwawila na szczescie dla Sasoriego i reszty, wilk zawsze teraz zamykal oczy aby nie zobaczyc krwi i nie oszalec , a w skutku dac soba zawładnac bestii, cofnal sie kawalek i ze spuszczonym łbem stał w miejscu

Lenor

Szczelina natomiast otworzyła się wchłaniając całą wodę z jeziora i trupa wiwerny, Lenor nie mogąc utrzymać swojego ciężaru po prostu upadła pod nogi matki ciężko dysząc. Obca obecność z jej umysłu ustępowała powoli, leniwie się wycofywała. Poczuła tylko słaby nacisk, gdy zwolniła ziemię a ta zamknęła się ponownie nie pozostawiając żadnych śladów prócz wyschniętego jeziora. Haturo - wyszeptał cicho i stał się na nowo jedynie pulsującą jaźnią. Intuicją. Do niego należy przywołanie wody na powierzchnię.
Lenor nie miała jednak siły nic powiedzieć. Była w połowie oszołomiona, w połowie zachwycona tym, czego właśnie doświadczyła. Podczołgała się do matki, wtulając się w jej białe, gęste futro i szukając oparcia. Jak ona kochała matkę ! Spojrząła na ojca z nowym podziwem, szacunkiem. Powoli, bardzo powoli przez zmęczenie do jej umysłu zaczęły docierać fakty... Ona - powietrze i ziemia. Haturo - ogień i woda. Sasori - połączenie tej magi. Potężna energia... elektryczność ? Jej matka była jednak zagadką dla Lenor. Taka łagodna i kochana, spokojna. Waderka westchnęła wyczerpana czując, że osuwa się w niebyt nieświadomości. Czarną, pustą otchłań, która ukołysze pulsujący ból ciała i ducha.
- Haturo - wyszeptała już cicho, swoim normalnym głosem. - Przywołaj wodę - i odpłynęła ku tej czerni.

Sepira

Spojrzała na Lenor, przytuliła ja.

Sasori

spuscil łeb i zaczal nim szamotac , jakby chcial sie pozbyc uczucia w jego głowie, oczy mial zamkniete, usiadl dalej z łbem na dole... zaciskal mocno zeby , a jego ukryty wyraz pyska mówil wyraznie , ze bestia w nim kazala usmiercic znow kogos.. jednka teraz w jego glowie slyszal glosy : ,,znow zabiłes... rób to dalej... wtedy przetrfasz... tylko temu.. dawaj te nauke i ja bierz...,, bił sie teraz z myslami i przeszloscia w swym umysle, jednka na pysku mial szyderczy usmiech

Sepira

Spojrzała na Sasoriego, odwróciła łeb, po pysku spłyneła łza..

Sasori

szarpal tylko łbem i caly czas rwal w tej wewnetrznej walce

Sepira

Przytuliła Lenor, niepatrząc na Sasoriego...

Lenor

Westchnęła cicho przez sen, wtuliła się bardziej w gęste futro matki nieświadoma tego co dzieje się dookoła. Śniła jej się równina... Bezbrzeżna, pusta, wyjałowiona... Lenor poruszyła niespokojnie uchem we śnie.
K'rda Ankch przechadzała się tą równiną. Jej postać jaśniała. Była szamanką, potężną szamanką swoich czasów, uśmiechała się łagodnie do szczenięcia. Po chwili zniknęła.
Lenor westchnęła cicho przez sen, nie do końca zdawała sobie sprawę o kim śniła. Na równinie w jej śnie zaczął padać deszcz. Nie zdawała sobie sprawy, że deszcz z jej snu to łzy jej matki w rzeczywistości.

Sasori

Nagle zawyl przeciagle i odwrucił łeb zaciskajac zeby, jednka.. przechodzilo mu... otworzył oczy które byly juz normalne, dyszal lekko , lecz potem juz sie rozluzniljakby to wszystko nagle ustało, jakby to byl zły sen.. na javie ... spojrzał na Sepire z wewnetrznym bulem i na szczeniaki których nie potrafil ... kochac? znow zapominał co znaczy to słowo... patrzył w oczy Sepirze jakby mówil ,,przepraszam,, ... nagle z jego bolesnych oczu zaczeła lać sie krew i spływac po jego pysku... to horror... to .. sen? krew kapała mu z pyska na glebe i znikala... jakby on ronił łzy... lecz tak owych nie posiadał , zastapila je krew , zywa krew bestii.

Sepira

Odwróciłą łeb, lekko pogłaskałą Lenor łapą...

Haturo

Hikoshi zawładnął ciałem szczenięcia.
- Takoshi, sasashi Hikoshi huk ! - ryknął nie swym głosem. Woda wylała się zza niego, oblewając Sasoriego, Sepirę i Lenor. On też był mokry. Pędząc jak gepard woda wpadła w koryto. Teraz miał być finał.
- Laira'nta! Hikoshi sisto! - ryknął na powrót, tym razem już dwoma głosami. Jego i demona. Woda runęła w koryto. Rozlała się również po brzegach i podpłynęła do jego łap. Szczenię po chwili upadło na ziemię i zasnęło.

Sasori

woda zmyla krwwiste łzy z jego pyska, spojrzał na szczenie z wyrazem powagi, tak jak myslalem, pomyslal teraz wiedzial ze miał racje

Lenor

Lenor obudziła się i zachłysnęła, kiedy wodny twór przebiegł obok niej. Spojrzała z niesmakiem na mokre futro, przez chwilę stała nie rozumiejąc.
Jakby nie mógł wywołać jej spod ziemi. - mruknął ten dziwny głos. Aż drgnęła lekko i spojrzała na brata przypominając sobie. No tak. Wiwerna, rzeka, k'rda Ankch i Hikoshi. Matka i ojciec. Drgnęła ponownie i spojrzała na rodziców. Z ulgą zlokalizowała matkę, jednak zadziwił ją wyraz jej pyska. Poważne, choć młode oczy przesuwały się powoli, na ojca. Widok nią wstrząsnął. Wciąż czuła metaliczny zapach, wpatrywała się jednak w niego jakby świadoma wewnętrznej walki.
Spojrzała pytająco na Sepirę jakby ta mogła jej powiedzieć co dzieje sie z ojcem.

Sasori

zacisnal zeby i odwrucil łeb od wilków, usmiechnal sie przez zacisk szyderczi i odszedł od nich kawałek dalej , po czym usiadł ryjac w ziemi pazurami... smial sie do siebie chytrze, ale jakby to nie on, jakby to bestia smiala sie przez niego z nowego sukcesu, jakim było przekazanie i rozprzestrzenianie sie demona - bestii

Haturo

Szczenię wciąż spało. Woda otaczała go wciąż.

Sepira

Spojrzała na Lenor, odwróciła łeb, nie mogła nic mówic...

Sasori

Spojrzał na nich i prycjnal gniewnie po czym odszedl dalej i polozyl sie przy małym jeziorkupatrzac w wode

Lenor

Obudziła się i spojrzała na matkę z tym swoim uwielbieniem w oczach.
Ziewnęła.
- Dzień ? Dobry ? - spojrzała na jej zaniepokojony wyraz pyska i mina jej stężała. Rozejrzała się dookoła.