Legowisko Flake

Getsu

No to ja, a coś się stało? - zapytał smutnym głosem. - Nie poznajesz mnie?- dodał. Jego kościany ogon leżał nieruchomo na podłodze, a głowa była skierowana w stronę Flake. Jego kremowa płachta zaczęła falować, a przy tym było widać jego żebra.

Flake

- Nie, nie... po prostu nieźle mnie zaskoczyłeś - odpowiedziała i uśmiechnęła się łagodnie do wilka. - Jak to się stało, że odzyskałeś przynajmniej częściową wilczą postać?

Getsu

- Pośrednik dusz mnie do mojego ciała wsadził, a raczej do kości - powiedział wesoły. Znów mógł widzieć Flake. Patrzał cały czas na waderę zapominając że tutaj jest ktoś jeszcze.
- Bałem się tutaj przyjść, ponieważ nie wiedziałem jak na mój wygląd zareagujesz - powiedział z szkieletowym uśmiechem.
- Może gdzieś pójdziemy pobiegać? - zapytał wesoło.

Flake

Westchnęła, ale w sposób lekki, a na jej pyszczku wykwitł uśmiech. Zupełnie nie mogła powstrzymać swojego następnego ruchu: wręcz rzuciła się na wilka i mocno go przytuliła, nie zważając na brak większości ciała. Jej puchaty ogon począł poruszać się w zastraszającym tempie, zdradzając świetny humor wilczycy.
- Ja mogę cię przytulić! - zawołała uradowanym tonem.

Getsu

No możesz - powiedział szczęśliwie patrząc w jej oczy. Jego kościany ogon zaczął się poruszać.
- To co idziemy gdzieś? - zapytał ponownie leżąc na ziemi przygnieciony. Jego kości już mniej skrzypiały. Szczęście, uśmiech radość to jest potrzebne teraz wilkowi. Spojrzał na dojrzewającą wilczycę. - Ty też możesz iść jak chcesz.

Flake

Flake spojrzała na małą Ginger, która wciąż siedziała w jej legowisku i która nie odzywała się już od dłuższego czasu. Potem znów zerknęła na Getsu.
- Może lepiej zostańmy - odpowiedziała. - Nie zostawię małej Gin samej.

Getsu

- Możemy ją wziąć, ale jak chcesz to możemy zostać - powiedział wciąż leżąc na ziemi przygnieciony. Uśmiech kościany cały czas znajdował się na jego kufie.
- To co chcesz porobić z kościotrupem? - zapytał wesołym tonem spoglądając na szczeniaka przebywającego w legowisku.
- Oby się mnie nie bała - powiedział cicho.

Flake

Zaśmiała się. Co prawda wystające kości wcale nie były takie wygodne, ale co z tego? Nie chciała złazić z Getsu, za bardzo się za nim stęskniła. Jej ogon wciąż poruszał się w takim tempie, że niemal obijał się o boki wadery.
- Co chcę porobić? Pogadać! Jak to jest żyć w ciele składającym się niemalże z kości? - zapytała, z zaintrygowaniem przyglądając się czaszce. Jeszcze nie widziała wilka w takim stanie.

Getsu

- Jeszcze nie wiem, ponieważ od niedawna posiadam te ciało - powiedział szczęśliwym tonem. Patrzał na Flake swoimi oczodołami, gdyż chciał jej się przyjrzeć. Patrzał czy się jakoś zmieniła, ale nie. Flake się nie zmieniła. Getsu był jeszcze bardziej szczęśliwy.

Flake

- A czujesz dotyk? - zapytała i nie czekając na odpowiedź, lekko trąciła Getsu w bok kościanego pyska nosem. Nos miała zawsze zimny, więc gdyby Getsu go poczuł, zapewne odruchowo odsunąłby od niej głowę.

Getsu

Nie - powiedział nie czując zimnego nosa wadery. - A jak tam u ciebie. Zostałaś kimś ważnym na przykład wojownikiem, szpiegiem, łowcą, tropicielem? - zapytał wesoło. Nawet gdyby nie została to Getsu by ją lubił, dla niego to nie była za ważne, ale zawszę warto się dowiedzieć.

Flake

- Szkoda - odpowiedziała i wreszcie zeskoczyła z Getsu. Usiadła, a jej ogon wciąż merdał wte i wewte w zastraszającym tempie. Odpowiedziała. - Pewnie nie uwierzysz, ale zostałam niańką.

Getsu

Co?! To teraz opiekujesz się szczeniakami - powiedział siadając. Patrzył przez cały czas na waderę. Poprawił płachtę i się Kościanie uśmiechnął. - Brakowało mi tego - rzekł wzdychając. Jego ogon poruszał się delikatnie i cicho. Getsu cały czas był ucieszony.

Flake

- Zawsze się nimi opiekowałam - odpowiedziała i zaśmiała się. - A teraz po prostu posiadam do tego, hm... uprawnienia. Wiedziałam, że się zdziwisz!

Getsu

Fajnie - powiedział wesoło. Getsu nie przypuszczał że Flake będzie niańką. Rozejrzał się, a następnie jego wzrok znów wrócił do wadery. - Co teraz robimy albo o czym pogadamy? - zapytał ciekawy.

Selena

Selene musiała się zamyślić. Kiedy się ocknęła zauważyła kościotrupa i wilczycę. Niezauważona podeszła po cichu do wyjścia. I nie żegnając się z nikim wyszła jak najciszej. Po chwili zniknęła w mroku.

Flake

- Opowiesz mi coś jeszcze o swoim stanie? - zapytała. Ciekawość niemal ją pożerała, po raz pierwszy w życiu dane jej było zobaczyć zmartwychwstałego. - Nie czujesz dotyku... a odczuwasz smaki, zapachy, ciepło, zimno? Długo będziesz w tym ciele?

Getsu

Stan? No jestem Kościotrupem, a smaku nie odczuwam, ale zapachy no jeszcze trochę odczuwam, ale tylko trochę, a ciepła nie czyje tak samo jak zimna. Pytasz czy długo będę w tym ciele, więc no ja postaram się jak najdłużej - odpowiedział na pytania patrząc w jej oczy.

Flake

Jej ogon jeszcze przyspieszył, o ile to w ogóle możliwe, kiedy Flake usłyszała, że Getsu zamierza pozostać w postaci kościotrupa jak najdłużej. Czyli to nie jest tylko krótki stan przejściowy, po którym znów stanie się półprzezroczystą zjawą! Wadera zdecydowanie wolała przyjaciela w tej postaci - przynajmniej mogła go przytulić.
- A co cię skłoniło do przyjęcia takiej postaci? - spytała.

Getsu

Getsu uśmiechnął się do Flake o ile to możliwe. - Dużo spraw. Brakowało mi tego wszystkiego, a również dotyku moich dzieci. Jedna mnie przez to nienawidzi. Jak ona była mała to ja byłem duchem i nie miałem jak się nią opiekować - powiedział to patrząc w dół.