Chatka Wheat'ka

Viy Curay

- Ymmm, Wheat... to ja... - Było mu dość niezręcznie. W sumie nie wiedział teraz co ma powiedzieć, jednakże uśmiechnął się. Wzrokiem badał puszyste kulki, jakie one były słodkie. Emm, Viy, ty przecież nie jesteś miły, nigdy się nie uśmiechasz... dojdź do siebie!

//Brak weny....//

Wheat

Zmarszczyła nos.
-Ja, czy mógłbyś... ekhem!-wzkazała nosem drzwi.-Jeśli nie zauważyłeś, jestem zajęta.
Syknęła i przysunęła szczenięta bliżej do siebie. Co to za głupek? Jaki Ja? Kto to Ja? Hm... nie, nikogo takiego nie pamiętała.

Izzy Sparkle

Szczenię, ciekawe świata i innych stworzeń go zamieszkujących przestało skomleć i z zainteresowaniem przyjrzało się obcemu wilkowi. Nie, jednak nie był obcy. Nie dla niej. Kto to? Phomee oderwała się od mamy i chwiejnym krokiem ruszyła w stronę Viya, by zaraz złapać go za łapę i przytulić do jego sierści. Lubiła go.

Wheat

(Jeszcze nie teraz! Żadnych przeczuć! Potem, gdy już będziecie łazić sami po krainie!)

Wilczyca machnęła łapą i pociągnęła ku sobie szczenię. Zmarszczyła raz jeszcze nos i spojrzała na nie jak rozhisteryzowana matka.
-Nie podchodź, może coś ci zrobić.-szepnęła jej na ucho.

Izzy Sparkle

No... Skoro mama tak mówi. Wilczyca oderwała się od dorosłego samca. Później przyjdzie czas na poznawanie nowych osób. Teraz młoda powróciła do matki i reszty rodzeństwa, aby tam położyć się i okryć puszystym ogonkiem. Wzrok przystosował się już do światła i masy obrazów, więc mogła się rozejrzeć po pomieszczeniu. Nieznany wilk już wypadł z jej głowy. Ach... Więc to są jej braciszkowie? Ale fajnie. Tylko dlaczego ona jedna jest dziewczyną?

Wheat

Wheat uśmiechnęła się, wciąż zdezorientowana, do szczeniaka, lecz kątem oka wciąż traktowała laserem basiora. Niech ten Ja sobie pójdzie! Miała go dość. Co to za wchodzenie do domu bez pukania?

Sidney

- To ja, twój partner... masz ze mną dzieci... - Nadal mówił, dość nie pewnie. Może Wheat sobie przypomni? Przecież on ją kochał! Szynka była tylko jego! No dobrze, to jest już duża przesada, jednakże tak myślał. Oj, głupi Wiju...
Przysiadł przyglądając się z uwagą, czerwonej waderze.

/ZŁA POSTAĆ!/

Izzy Sparkle

Partner? A któż to taki? Będzie się musiała jeszcze wielu rzeczy nauczyć... Tymczasem oczka małej samoistnie zaczęły się kleić, a powieki opadały coraz niżej, niżej, aż... Znużona snem, czarna kuleczka zwinęła się koło mamy, główkę przykrywając ogonkiem. Spała. Aktualnie dość mocno.

Neir

Neir przyglądał się wyczynom mamy i samca. Partner? Dzieci? A co to. Młody wilczek wstał niepewnie i zaczął stawiać małe kroczki do pyska mamy. Chciał coś powiedzieć, otwierał lekko usta, lecz nie mógł wydobyć dźwięku. Trochę się zirytował i zaczął kolejne próby. Po 7 razie mu się udało. Przemówił.
- Miamio, ktio tio jeśt paltiej i dzieci? I dliaciegio teń pań tiutaj psisiedł? - lekko seplenił, ale był jeszcze szczeniakiem. Nie można się dziwić.

Wheat

(Nie tak ma być, to ty masz przekonać dzieci, a dzieci mnie, ale też nie teraz-dopiero, jak zaczną latać po całej kraince)

Wheat skrzywiła się i nastroszyła.
-Kysz!-syknęła i spojrzała na szczeniaka.
-Nie mam pojęcia, po co tu przyszedł, ale nie podchodź do niego.
Warknęła i poderwała się na równe nogi. Futro sterczało jej prawie pionowo, a wargi uniosły się, odsłaniając śnieżnobiałe zęby, wśród których brakowało jednego w górnej szczęce. Wciąż jeszcze przypominał Wheat wypad nad zamarznięte jezioro i spotkanie trzeciego stopnia z pniem pewnej twardej sosny. zrobiła krok naprzód w stronę basiora.

Viy Curay

[Ok. xD]

Viy posłuchał czerwonej czyli sobie poszedł. Nie chciał już nic mówić, i tak nie wiedziałby co. Na razie nie będzie jej przekonywał, żyjąc z nadzieją, iż sobie przypomni. W końcu to nasza znana i lubiana Wheat, była jedynym źródłem, prawdziwego, nie szyderczego uśmiechu.

z.t

Izzy Sparkle

No i poszedł. Ogonek szczeniaka zaczął kiwać się na różne strony, aż w końcu wylądował na jej nosku. Phomee kichnęła, kiedy połaskotana została w tak czułe miejsce przez końcówkę własnego ogonka. Tym samym jednak obudziła się. No cóż, nie może przecież przespać całego dnia! Wilczyca westchnęła i z politowaniem spojrzała na brata. Skoro nie umie mówić, to niech się nie odzywa.

Wheat

Wilczyca spojrzała na szczenia...czkę(?) i uśmiechnęła się oszczędnie. No cóż, nigdy nie dowie się, skąd się to wszystko wzięło, ale musi się tym zająć. Spojrzała na wszystkie po kolei i już miała w głowie imiona. Pogłaskała samiczkę po karku.
-Phomee...-szepnęła głosem nadopiekuńczej matki i uśmiechnęła się trochę szerzej.

Neir

Szczeniak zrobił gniewne spojrzenie, które skierował na Phomee. On przynajmniej coś powie, a ona grób.
- Mamo, czy byłabyś szczęśliwa gdybym był Wojownikiem? - Te słowa same wypłynęły mu z ust. Szkolił się już na to stanowisko, więc czemu miałby nim nie zostać...?

Wheat

[Dopiero się urodziło, a już zna każdą rangę, mój ty słodki Jezu...]

Spojrzała lekko zdumiona na szczenię.
-No... cóż, wszystko zależy od ciebie i od tego, którą stroną pójdziesz. I tak będę z ciebie dumna.-wyrecytowała z dawno obejrzanego filmu ludzkiego. Tak, no bo przecież większość chyba tak robi, podpiernicza teksty doświadczonym.

Neir

Neir spojrzał na matkę i zaczął się po woli oddalać. Szedł tyłem, wpierw powoli, a później przyspieszył. Coś trzasnęło i malucha już w chacie nie było. Uciekł, żeby poznawać świat. Uśmiechnął się szyderczo pod noskiem i zniknął z terenów Ognia.

z/t

Wheat

Wheat nawet nie zauważyła uciekającego kurcza... wilczka, dopóki nie usłyszała trzasku. Spojrzała na drzwi i otworzyła szeroko oczy. Gdzie on, u diabła, wypruł? Spojrzała na szczenięta. Nie mogła ich od tak zostawić. Ale tamten... dobry Boozerze, nawet nie nadała mu imienia! Trzeba by nazwać pozostałe, póki jeszcze nie śmignęły z domu. Spojrzała po kolei na każde z niepokojem, licząc każde 10 razy.

Arite

No i po jakimś czasie na świat przyszła drobna, mała wadera. Leżała na ziemi, oddychając powoli. Jeszcze się do tego nie przyzwyczaiła...Wilczątko poruszyło lekko łapką. Żyła, wszystko było tak, jak być powinno! Tak, bardzo fajnie! Zapiszczała, szukając swojej mamusi. No i proszę, znalazła ją! Wtuliła się w jej futerko.

Wheat

Wilczyca liznęła nerwowo kolejne szczenie i zaczęła zastanawiać się, jakim pseudonimem ją oznakować. Na boga, co to za artysta od siedmiu boleści, która nie ma dość weny by nadać własnemu dziecku imię?!? W końcu, inspirując się słynnymi imionami, postanowiła. Wymówiła imię dla samiczki, Arite, i powoli wstała. Co w resztą, co z uciekinierem?

Arite

Młoda wadera otworzyła powoli oczka. Spróbowała się podnieść, no ale niestety jak tylko wstała, to opadała z powrotem. No, ale w końcu udało jej się podnieść. Młoda delikatnie poruszyła ogonkiem. Podeszła chwiejnym krokiem do Phomee. A kimże ona była? Arite przekręciła lekko pyszczek w bok, patrząc na nią zainteresowana.