Chatka Wheat'ka

Wheat

Wheat spojrzała w troską na szczenięta i pozwoliła ostatniemu powędrować do reszty. Ona była w tym momencie zbyt zdenerwowana uciekinierem, by czegokolwiek im zabronić. Och, jak dobrze byłoby być magiem i rozdwoić się, lub wysłać za szczenięciem takie fajne widmo... Podeszła do drzwi i wyjrzała na zewnątrz, szukając bezowocnie szczeniaka.

Arite

Arite poruszyła ogonkiem i spojrzała na Wheat, nieco zdziwiona. Widząc, że Phomee siedzi cicho, lekko przekręciła główkę. A może poszła spać? Chyba tak. Arite podeszła do Whaet chwiejnym krokiem i usiadła na ziemi.
-Ma-ma?
Cóż, ten sylabizowany wyraz miał zastępować całe pytanie, które powinno brzmieć: " To Ty jesteś moją mamą?"

Ekke

Wheat spojrzała na szczenię i mimowolnie się uśmiechnęła. Kiwnęła głową.
-Tak, jestem mama.-powiedziała ze szczerą radością w głosie. Potem spojrzała na resztę szczeniąt, które siedziały wciąż w miejscu. Być może nie uciekną, jak ten jeden, kiedy Wheat uda się na zewnątrz? Schwyciła delikatnie Arite za kark i otworzyła drzwi chatki, a potem mocno je zamknęła. Położywszy szczeniaka na ziemi, spojrzała nań.
-Idziemy się przejść, co ty na to?-mrugnęła i raz jeszcze się uśmiechnęła.

//przepraszam, to nie to konto//

Arite

Młoda pokazała swoje małe kiełki, gdy została wzięta i uniesiona nad ziemią. Już było wiadome, że nie będzie lubiła tego noszenia, ale na szczęście mama się zlitowała i postawiła córeczkę na ziemi.
-Tiak, moziemy się psejść.
Powiedziała lekko sepleniąc, ale dało się to zrozumieć... No, przynajmniej troszkę.

Ekke

Wheat majtnęła ogonkiem i zaczęła oddalać się powoli razem ze szczeniątkiem. Oglądając się co chwila, zastanawiała się nad tym, co zrobi, gdy będzie już stara. A może już była stara? Mój Boże... to by było nie do przyjęcia. Trza skombinować lusterko! I to szybko!

z/t.

/Do... e... "Polany pełnej kwiatów!!!"?/
/Cholera. Nie ta postać./