Chatka Wheat'ka

Wheat

Trochę drewnianych belek, ułożonych tak, by przypominały domek. Są okna, podłoga, dach, nawet podwójne drzwi(!). Wheat długo harowała, by je w końcu zrobić(drzwi). Reszta to był już pikuś. Pan Pikuś.

Cały domek jest z sosnowego drewna, przejechanego gdzieniegdzie niebieską farbą. Wheat nigdy nie miała talentu malarskiego. Są nawet małe schodki prowadzące do podwójnych drzwi, które wystarczy popchnąć, by się otwarły. Podłoga wyłożona jest zajęczym futrem i piaskiem, który się wciąż wsypuje, a biedna Wheat po miesiącu po prostu się poddała-poza tym szczotka się złamała. Na jednej ze ścian, na wystającej gałęzi wisi flakon ze spreparowanym szczurem. W kącie na wysokim kredensie tkwią cztery klatki, każda dla jednej parki jej czterech myszek i czerech świnek morskich. Obok leżą dwie kuwety, dwie miski z jedzeniem i dwa małe domki wypchane poduszkami-dla kotów. We wnętrzu kredensu jest różowa czapeczka(łiii, Timmy z Wróżków Chrzestnych) z guziczkiem na szczycie, torba pełna trawy, kilka opakowań karmy dla gryzoni oraz dla kotów, poduszki i inne bimberloty. Na półce w salonie wisi zwinięty w rulon plakat Lady Pank i figurki z gwiezdnych wojen. Na stole kuchennym leży to, co pozostało z jej zestawu zastawy kuchennej-cztery talerze, pięć filiżanek, osiem widelców, dwie duże i jedna mała łyżka, siedem podstawek pod filiżanki i siedemnaście widelców, z czego trzy zostały wykopane z piachu, a trzynaście wyłowionych ze stawiku za domkiem. Tylko jeden jest z zestawu.
(cdn w wolnej chwili)

Monst

{*Chatka}

Po tym jak Monst dostał anonimowe zaproszenie do tej oto chatki, główkował nad tym kto jest jej właścicielem. Powoli i ostrożnie wszedł po schodach i kopnął w drzwi, które jednak się nie otworzyły, a on który był pewien że usunął je z drogi przywalił w nie i równocześnie wpadł do środka przewracając się na pysk. Ah, ten kochany, kochany pech! Monst powoli się wygramolił z piasku i usiadł tuż przed schodkami ryzykując spadnięcie na nie.

Wheat

(tak, wiem, że CHatka... ^.^)

Wyjrzała w kuchni. Kto śmiał przerwać jej pucowanie kubeczków? Ah, to on. Odłożyła ściereczkę, kubeczki położyła na suszarce i wparowała do salonu.
-Hej, Monst. Skąd się tu wziąłeś?-zapytała, przyjaźnie uśmiechając się do wilka. Był bardzo przystojny, a przynajmniej według niej. Spojrzała na szafę ze swoimi porcelanowymi zwierzątkami. Panował tam nieład tak ogromny, iż wilczyca sama się tym przeraziła. Szybko pochwyciła figurki i jęła je ustawiać jak należy, zerkając co chwila na przybyłego.
-Wybacz nieporządek... pewnie to koty...-westchnęła, odsuwając nogą swojego pierwszego, czarnego kota Sezamka.

Monst

Monst chyba dawno jej nie widział, teraz wydawała się mu o wiele ładniejsza i piękna, niż normalnie. - Yy... E tam! Nic nie szkodzi, byle żebyś wiedziała że to ty tu mieszkasz. - powiedział i się zaczął bujać. A teraz co się stało? Przewrócił się do tyłu i wypadł z chatki przez otwarte drzwi jak jakiś ciamajda, może on poprostu nie miał pecha, tylko był ciamajdą. A Wheat napewno nie polubi takiej ciamajdy jak on.

Wheat

-To miło...-zaczęła wilczyca, uśmiechając się do posprzątanych półek. Odwróciła się w samą porę, by zobaczyć wilka wylatującego przez drzwi. Zaśmiała się cicho. Był taki zabawny... lubiła to w nim, choć dopiero od niedawna to zauważyła. JEGO niedawno zauważyła. Zwykle mijała go, mówiąc mu zwykłe 'cześć' i odchodziła. Jak mogła być taka tępa!?
-Hm... Nic ci nie jest, Monst?-zapytała, wyglądając przez próg na wilka.

Monst

Wilk pomachał kilka razy ogonem i popatrzał na Wheat. - No, chyba wszystko dobrze... - wymamrotał i wstał, wskoczył po schodach i do chatki, tym razem oddalił się od drzwi. - Tak dług jak jestem s tobą, to nic mi nie jest! - powiedział i się ukłonił jak książę do pięknej księżniczki.

Wheat

Wyszczerzyła ząbki w miłym uśmiechu. Odgarnęła włosy z czoła i wyjęła z jednej z szafek muffinki. Ogromne, wybornie wypieczone muffinki. Wzięła jedno w łapę i nadgryzła. Przez chwilę żuła, patrząc z ciekawością na sufit, przełknęła i oblizała się.
-Są przepyszne, spróbuj.-powiedziała, wyciągając ku niemu tacę zapchaną ciasteczkami. Wsadziła swoje nadgryzione do pyska i zaśmiała się.

Monst

Monst wziął muffinka w łapy, jakby to była porcelanowa filiżanka, lecz wbił w niego w zęby jak w swojego wroga. - Pyszne! - powiedział po ugryzieniu i przeżuciu kawałka muffinka, do jego nos przyczepiły się okruszki z muffinka, dając mu wysypko podobny wygląd na nosi. Monst jednak tego nie zauważył, gapił się na Wheat jak głupi.

Wheat

(Mimic... staraj się nie robić błędów ort., ok?)

Wheat zaśmiała się, przełykając muffinka. Nos Monsta ubrudzony był w czekoladzie. Wskazała na niego lapą i powiedziała
-Chyba się trochę ubrudziłeś... Tu, na nosie.
Odwróciła się i pomknęła do kuchni z resztką muffinków.

Monst

{Staram się}

Monst popatrzał na swój nos, równocześnie robiąc zeza. Po chwili otworzył pysk i szybko zlizał czekoladę z nosa. - Pyszne! - mlasnął kiedy cały muffinek wylądował w pysku i został zabity przez jego zabójcze kły. - Fajna jesteś - powiedział, lecz sam nie wiedział czemu. Lecz przynajmniej teraz wiedziała że była fajna.

Wheat

Uśmiechnęła się szeroko, wyglądając zza łuku kuchni.
-Miło, że tak mówisz.
Odłożyła kubki zalegające blat na suszarkę i zakręciła wodę. Zagwizdał czajnik, oznajmiając, że woda się zagotowała. Postawiła dwa kubeczki na tacy, uprzednio zdejmując pozostałości muffinków i wsypała do nich herbatę.
-Może chcesz się czegoś napić?-zapytała, wypełniając filiżanki parującą cieczą. Po chwili położyła tacę z napojami na stoliku do kawy i podeszła do drzwi.
-Wybacz, muszę na chwilę wyjść. Czuj się, jak u siebie.-powiedziała i zniknęła za framugą.

z/t

--------------------------------

Wilczyca rozłożyła się na dywanie, nadal nie pojmując, jaki cud sprawił, że spodziewała się szczeniąt. Czyżby następni boży wysłannicy? Westchnęła. Dlaczego wciąż miała wrażenie, że coś ją ominęło? Najgorsze było jednak, że to już był czas.

Neir

Półłyse szczenie przyszło na świat. Już nie pamiętał co się działo w Zaświatach. Delikatnie poruszało łapkami i ogonkiem. Nie wiedziało co się dzieje. Próbowało otworzyć oczy, chciał zobacz światło. Jednak powieki wciąż był ciężkie, jak gdyby sklejone ze sobą. Szczeniak zaczął płakać. Nie wiedział co mu jest, dlaczego nie może chodzić, mówić i widzieć. Wciąż leżał na pleckach.

Izzy Sparkle

Zaraz po bracie wylazło drugie stworzenie - mała, chuda wadera o czarnym futrze. Stworzenie wcale wyłazić nie chciało. Za dobrze jej było tam, w środku, gdzie nie musiała, dajmy na to oddychać. A tutaj co? Ledwie wylazła, a zaczęło jej brakować czegoś, czego nie znała i poczuła niesamowity ucisk w klatce piersiowej. Tak się przeraziła, że westchnęła głęboko, a wtedy to uczucie zniknęło. Oddychała, żyła... Łapką zaczęła szukać kogoś, kto powinien tu być. I znalazła. Mamę. Zacisnęła łapę na jej sierści z całej swojej, niemowlęcej siły.

Viy Curay

Od wielu dni szukał Wheat. W końcu wyczuwając zapach swej partnerki, wpełzł do jakiegoś domu. Podszedł bliżej, a jego oczom ukazała się 3 szczeniaków. [Neir, Risou, Phomee] Uśmiechnął się, ale... zaraz. Ta sytuacja, wtedy gdy Wheat go nie pamiętała. co jest do...

Neir

Szczenie w końcu otworzyło oczka. Dostrzegł dorosłą samicę i samca, oraz młodą siostrę i brata. Wstał powoli, jednak łapy odmawiały posłuszeństwa. Wciąż się trzęsły. Przeszedł kawałek i położył się przy cycku mamy. Niewiele więcej myśląc przytknął go sobie do ust i zaczął "ciućkać".

Izzy Sparkle

Młoda jednak nie otworzyła jeszcze oczu. Nie wiedziała, że potrafi, że tak można. Instynktownie poszła w ślad za bratem. Była głodna, jednak jedząc nie puszczała sierści matki. Było jej teraz tak dobrze... Czuła, że z tą waderą, z której wylazła będzie jej bezpiecznie. Więc nie chciała jej puszczać.

Wheat

Wilczyca nie ukrywała zdziwienia, bo czuła się tak zaskoczona, jak szczeniaki. Spojrzała na wilka, który wtargnął do jej domu.
-Kim jesteś?-zapytała, leżąc na swoim dywaniku i powoli wyciągając łapę tak, by osłonić szczenięta.

Neir

Szczeniak lekko zastrzygł uszami. Z zaciekawieniem wsłuchiwał się we wszystkie dźwięki i głosy. A teraz pierwszy raz po narodzeniu usłyszał głos, chyba, mamy. Nie wiedział kto to powiedział. Jednak nie przejmował się niczym i dalej pił sobie mleczko.

Izzy Sparkle

Słysząc głos matki skierowany do nowo przybyłego wilka szczenię zaniepokoiło się. Kim był ten wilk i czego mógł od nich chcieć? Z drugiej strony... Jego zapach wydawał się waderze znajomy. Nie, to chyba niemożliwe. Phomee w końcu otworzyła oczy. Mnóstwo barw i światła, tyle obrazów... Szczeniak zaskomlał z przerażenia.

Risou

(Uznajmy, że już tu jestem, bo jakos nie ciekawi mnie, jak tego dokonał)

Risou wzdrygnął się i spojrzał na wilczycę. Mama. Uśmiechnął się i podreptał ku reszcie szczeniąt. Ignorując wszystko i wszystkich wokoło, rozsiadł się wygodnie i zaczął zaspokajać pragnienie.