Jaskinia Seleny

Selena

-Dobrze czemu nie.-Powiedziała Selena.
-Kiedy tylko skończyła to krótkie zdanie znalazła się za szczeniakiem i przydeptała jej delikatnie dla zabawy ogonek.
-Berek .-Dodała.

Finally

Na początku próbowała wziąć feniksa ze sobą, ale przecież jest za ciężki... Puściła go i zaczęła biec za Seleną.
-A masz-powiedziała i popchnęła ją silnie według siebie, ale lekko jak na dorosłą wilczyce. Zaczęła uciekać przed nią i za razem wskakiwać na jej zwierzaka.
-Em... berek-krzyknęła trochę późno.

Selena

-Toś ty taka.-Zawołała i znowu ją tykła. Selena wskoczyła na kanapę i siedziała na niej machając wesoło ogonkiem na boki. Mogła nawet zajść obawa iż ogon ciemny i puszysty zdoła jej się urwać.
-Nazywa się Cień.-Powiedziała wskazując łapą na feniksa który bardzo podobał się szczeniakowi.

Finally

Zjechała z feniksa na ziemie, zaczęła iść w stronę wyjścia, jednak po chwili uświadomiła sobie, że Selene jest z drugiej strony i siedzi na kanapie, skoro tak to Finally nie może być gorsza, wskoczy tam. Zawróciła więc, podeszła do kanapy i za wszelką cenę próbowała wskoczyć na nią, niestety była ciut za mała - nic z tego nie wyszło. Seleny nie dosięgała również, położyła się na grzbiecie i zaczęła robić słodkie oczka w stronę wilczycy.

Selena

Selena zeskoczyła z kanapy złapała mała za szyje i posadziła ja na kanapie. Faktycznie kanapa była dość wysoka ponieważ jak szczenię siedziała na niej było na wysokość pyszczka Seleny.

Miyu

Mała Miyu bardzo odważnie stąpała dużymi krokami po nieznanym sobie terenie. Tak na prawdę nie wiedziała gdzie dokładnie się znajduje. Szła tam gdzie prowadziły ją malutkie, brązowe łapki. Po chwili znalazła się przed jakąś jaskinią i wielkim wejściem do niej. Nie wiedząc co ją czeka weszła i tak. Cóż ta ciekawość robi ze szczeniakami? Po chwili gdy ujrzała dwie wilczyce zatrzymała się i z ukrycia przyglądała się im. Kim one są ?

Finally

-Dziękuje!-powiedziała i wtuliła się w Selene. Po raz pierwszy była wyższa od jakiejś samicy, w sumie to pierwszy raz widziała dorosłą wilczyce. Fajnie było pooglądać wszystko z góry. Znowu poczuła się obserwowana. Co to ma być? Jakiś napad? Rozejrzała się dookoła, ale nikogo nie było.

Selena

Selena spojrzała w stronę wyjścia i powiedziała.
-Nieładnie tak podsłuchiwać i podglądać.-Powiedziała.
Wyczuła że jest to szczenię i nie miała złych zamiarów. Po prostu tak powiedziała. Przypomniały jej się czasy jak sama tak robiła.

Finally

Po chwili wpatrywania się dookoła rzeczywiście zauważyła szczenię.
-Cjeść-rzuciła w stronę małego lub małej, z takiego dystansu nie było widać.
-Plosie wejdź-powiedziała do szczeniaka tym swoim głosikiem i dykcją niedbałą. W rozmowie ze szczeniakami ma tak zawsze.

Miyu

Wysunęła głowę zza ściany i spojrzała na wilczycę od siebie starszą i chyba w swoim wieku. - Ale ja nie podsłuchuje! - Zaczęła się słownie bronić. Jednak na jej pyszczku widniał miły uśmiech. Słysząc zaproszenie podeszła bliżej dwóch samic i usiadła na swoich czterech literach. - Cześć. Jestem Miyu a wy? - Zapytała ciekawa.

Selena

Selena spojrzała po szczeniaka i na chwile zniknęła w kuchni. Wróciła z taca pełną ciastek i dwiema szklankami z mlekiem. Wszystko postawiła na stoliku i powiedziała.
-Proszę wejdź i poczęstujcie się

Finally

Poczuła się dziwnie, szczeniak potrafił już normalnie mówić, zaczerwieniła się lekko.
-Łiii! Ciastka! Finally...-rzekła i zaczęła łapami sięgać ciastek na stole. Złapała trzy łapami i spadła z kanapy lądując na Miyu. Zaczęła podgryzać ciastko i trzymając je cały czas w pyszczku powiedziała:
-Chcesz jedno?.

Selena

Selena zachichotała.
-Jestem Selena.-Powiedziała krótko.
Po chwili wsadziła oba szczeniaki na kanapę a sama sobie usiadła na dywanie.
-Co tu porabiasz sama?-Zapytała się nowego gościa.

Miyu

Do jej noska doszedł dziwny lecz przyjemny zapach. Tak pachnąć musiały te ciastka, o których dwie wilczyce teraz mówiły. Jedna z nich miała na imię Finally, ta 'podobna' do niej. Kiedy poczuła na sobie czyiś ciężar zaśmiała się cicho i spojrzała w górę. - Proszę. - Powiedziała łapiąc łapką okrągłe ciastko i wsadziła sobie je szybko do pyszczka. - Mmmm... - Dało się to słyszeć gdy ciasteczko powoli 'rozpływało' się w jej pyszczku. Potem przypomniała sobie, że musi odpowiedzieć na pytanie Seleny. - Ja? A chodzę tu i tam. A wy?

Finally

-Ja sobie siedzę, a przyszłam tu, a nawet nie wiem czemu...-powiedziała-...ale tutaj jest fajnie.
Po chwili jednak położyła się na brzuchu opierając łeb o szczenię.

//Wybaczcie, brak weny

Selena

-No a ja tu mieszkam.-Powiedziała
W miedzy czasie dało usłyszeć się ryk feniksa. Selena złapała jedno ciastko i rzuciła je w jego stronę. Stworzenie zjadło je szybko.
-Z jakich jesteście watahy?-Zapytała się ich.

Finally

-Nie jestem w żadnej watasze, ale w samotnikach.-odpowiedziała szybko. Miała przeczucie jakby się powtarzała, no tak już kiedyś nad jeziorem to mówiła, ale trudno. Zaczęła gryźć drugie ciastko.

Miyu

Gdy usłyszała odpowiedzi kiwnęła głową robiąc przy tym ciche "mhm". Gdy do jej uszu doszedł jakiś skrzek lekko przestraszona zaczęła się rozglądać. Kiedy ujrzała wielkie ptaszysko cofnęła się kilka kroków chowając się za Fin. - Co to? - Szepnęła do niej i spojrzała na Selenę. - Ja nie jestem z żadnej watahy. Nie chcę... - Wyszeptała znowu wzrok kierując na feniksa.

Selena

-Nie musisz się go obawiać.-Powiedziała Selena widząc jak Miyu reaguje na widok feniksa.
-Nie zrobi ci krzywdy. -Dodała.
W tym samym czasie do jaskini leciał sokół który usadowił się pomiędzy szczeniakami na kanapie.
-Jego tez nie musisz się bać.

Finally

Kiedy Miyu się spod niej wysunęła jej łeb zjechał na kanapę. Po chwili usiadła, gdyż takie leżenie nie sprawiało jej przyjemności.
-To jest Feniks, jest nie groźny, nie musisz się bać-odszepnęła jej. Trzecie ciastko już nie będzie jej tak smakowało zapewne jak pierwsze dwa, bo wierzyła, że trzecie jest zawsze najgorsze, więc zrobiła to samo co Selena i rzuciła feniksowi. Może Fin zostanie przyjaciółką Cienia?