Jaskinia Seleny

Miyu

-Yyy... No dobrze. - Powiedziała wychodząc zza Fin. Spojrzała z przekrzywionym łebkiem na dużego ptaka, a potem na innego. Jeszcze nie widziała takich stworzeń. No ale cóż... to akurat nie jej wina. - Jesteś z samotników?! Ja też ! - Krzyknęła radośnie. - A z mojej rodziny to chyba tylko tata. - Powiedziała myśląc kim on jest. Nie widziała go jeszcze, taka była prawda. - A jak się nazywają? - Zapytała.

Finally

-Co jak się nazywa?-spytała nie rozumiejąc pytania.
-Feniks? Jeśli tak to to jest Cień!-krzyknęła rozradowana, że go poznała szybciej niż koleżanka z kanapy.

Miyu

-Aaaa... A czemu tak? - Spytała nadal przyglądając się owemu zwierzęciu. No jak zaczęła pytać to może skończyć, lub kontynuować. Zależy to tylko od niej. Imiona wilczyc były według niej normalne, ale imię ptaka trochę inne niż te co słyszała. Ale czy ktoś powiedział, że wszystko na tym świecie będzie poukładane? A gdzie tam ! ; o

Selena

-A sokół to Mogrim.-Powiedziała Selena.
Feniks zniżył łeb na długiej szyi i jak kot zaczął się ocierać o Fin.
Wilczyca się zaśmiała cicho.
-Ja jestem z watahy ognia.-Dodała dumnie,.

Finally

-Super, polubił mnie!-pomyślała i zaczęła się do niego znowu przytulać (O.o). Ogonem wzięła trzy ciastka i rzuciła też sokołowi jedno, a dwa Cieniowi. Po rzucie ogonem owinęła nogę ptaka.
-Ja nie wiem dlaczego akurat Cień, spytaj Seleny-powiedziała dosyć cicho by nie spłoszyć łasiciela.

Miyu

-Chciałaś być w jakiejś watasze? - Zapytała patrząc lekko zdziwiona na Selenę. Zeskoczyła z kanapy i powoli zaczęła podchodzić do feniksa. Chciała do niego podejść, dotknąć. No wiadomo o co chodziło. Jej ciekawość nie znała granic, a jednak nie myślała o bezpieczeństwie. No mówi się trudno, w końcu człowiek... To znaczy wilk ! Uczy się na błędach.

Selena

-Ponieważ na Alasce skąd pochodzę kiedy feniks leci widać tylko jego cień. -Powiedziała do obu szczeniąt.
Selena przeciągnęła się.
-nie musisz szeptać nie ucieknie.-Powiedziała do Fin.

Finally

-Ja nie-odpowiedziała-przynajmniej nie mam żadnego powodu do bycia w jakimś stadzie i szczerze, niech tak zostanie długo...
Fin na prawdę tak myślała, będąc w samotnikach nie musi się słuchać i nie ma wrogów podczas wojen. Może chodzić wszędzie.
-Lubisz mnie?-spytała się szeptem feniksa.

Miyu

Podeszła do feniksa. - Cześć Cień. Jestem Miyu. - Powiedziała wyciągając łapkę do niego i dotykając jednego z piór. Uśmiechnęła się i pogładziła go pod szyją (oO). - Ma miękkie piórka. - Powiedziała zamykając radośnie oczka. Feniks już wydawał się mniej straszny niż jeszcze kilka chwil temu.

Finally

Dalej czekała na odpowiedź feniksa, chociaż była prawie pewna, że go nie zrozumie lub nie otrzyma od jego strony żadnych znaków życia. Kątem oka spoglądała na pierwsze kroki w stronę feniksa wykonywane przez Miyu.
-Biedny sokół, pewnie poczuje się taki samotny...-pomyślała jednak dalej nie zmieniała pozycji.

Selena

///Ja już idę jak chcecie to możecie jeszcze popisać u mnie w legowisku. PAPA///

Sokół przeniósł się na bark Seleny często siedział na jej łapie.
Feniks głośno zaryczał. Wilczyca się zaśmiała.
-To znaczy że cię lubi.-Powiedziała do Fin.

Miyu

Miyu rozejrzała się dookoła siebie i spojrzała w stronę wejścia/wyjścia z jaskini. Było już ciemno, do środka wpadało tylko jasne, srebrne światło gwiazd. "Uuuu... Ciekawie" Pomyślała i spojrzała na wilczyce. - Wiecie co... Ja się już pożegnam. Muszę jeszcze czegoś poszukać. - Powiedziała. 'Czegoś poszukać' chodziło o to, żeby gdzieś pójść, w jakieś ciekawe miejsce. - No to do zobaczenia kiedyś. - Powiedziała i wesołym krokiem wybiegła z jaskini.

zt.

Finally

Zrobiła szeroki wyszczerz i powiedziała:
-Nie wierzę, a jednak!-powiedziała radosna. Chciała skakać z radości, ale się powstrzymała, nie wiedziała czy to będzie normalne.

//za 20min spadam.

Sherry

Wsadziła głowę przez próg rozglądając się za panią domu. Staneła w drzwiach, szukając Seleny. Gdzieś musiała być.

Selena

Selena się wychyliła.
-Witaj wejdź.-Zaprosiła wilczycę do środka.
-Co cię dzisiaj do mnie sprowadza?-Zapytała się swojego gościa.

Sherry

Weszła do środka. Koniuszek ogon drgał, zawsze się tak działo, gdy była niepewna.
- Cześc. Nie przeszkadzam? Nie miałam gdzie się podziać, pomyślałam, że może masz wolną chwilkę. - zaczęła bawić się swoim wisiorkiem, owijając wokół pazura.

Selena

-No pewnie że nie przeszkadzasz. -Powiedziała z uśmiechem.
-Napijesz się czegoś?-Zapytała się wilczycy. Zawsze się o to pytała.
Przeciągnęła się i zaczęła machać wesoło ogonkiem na boki.

Sherry

Napięcie opadło jak kutyna. Usiadła.
- Nie, dziękuję. - przekrzywiła głowe przyglądając się bransoletkom na łapie wilczycy.

Selena

-Okej.-Powiedziała Selena
Spojrzała na swoja łapę na którą tak zerkała jej rozmówczyni.
-Czy coś nie tak?-Zapytała się.
Spojrzała zaciekawiona na Sherry.

Sherry

Odwróciła szybko wzrok potrzasając głową. Zrobiło się jej goracow ze wstydu. Nie powinna sie tak gapić na nią.
- Eeee... nie, przepraszam. - wymamrotała. Chcąc szybko zatuszować swój wybryk zapytała - Dlaczego wybrałaś watahę ognia?