Legowisko Kiry.

Tesshin

Wilk nagle wszedł do jaskini. Wydał dziwny jazgot. Dyszał nierównomiarowo, lecz nie był zraniony.
- Ratunku... - zaczął się czołgać lecz po chwili przestał - pomocy... klątwa... czar... rzucili... na.... mnie... - stękał te słowa co chwilę. Spojrzał na nie. - szaman...rzucił... na mnie czar... - powiedział i zaczął nabierać znów powietrza. Spojrzał na nie, obłąkańczym wzrokiem.

Inna

Potrząsnęła łbem. Pomyłka, że do niej przyszła. Młodsza i jak zawsze uparta... Jej strata.

Popatrzyła szybko na wilka.
- Ja Ci pomogę, chodź za mną. - powiedziała oglądając go, czy aby napewno nie jest ranny.

Tesshin

Wstał drżąc. Spojrzał na nią i na Kirę. Pysk miał dziwny wyraz.
- NIe wie...m... czy... zaa...jdę... - wyjąkał, drżąc. Widok był...okropny. Spojrzał na nie tym dziwnym wzrokiem, po chwili upadł na ziemię w trzęsawkach. Po chwili zaś wyglądało jakby się mu poprawiło i... znowu! Lecz po dłuższym czasie, drgawki trochę się zmniejszyły. Spojrzał na nie znowu.

Inna

Popatrzyła na niego uważnie. Trzasnęła go łapą w pysk, żeby stracił przytomność umysłu i pogrążać się w coraz mocniejszych drgawkach. Siostra widocznie nie chciała mu pomóc, ale Inna patrzyła na wilka, zastanawiając się jak dalej postąpić.

Tesshin

Nic nie zrobił... nie. Zrobił. Upadł na ziemię i udawał że stracił przytomność. Niestety trudno było wyczuć czy udaje czy też stracił przytomność. Drgawki ustały a wilk nasłuchiwał co teraz będą mówić. Zamknął oczy i leżał. Nieruchomo... tak bezbronnie..

Inna

Wyniosła go z legowiska, chwyciła delikatnie w zęby i zarzuciła sobie na grzbiet.
Nic nie mówiła, ale popatrzyła na siostrę... Inaczej. Wyraźnie nie chciała żeby była tak wroga, ale niech ją zostawi w spokoju, jeśli taka jej wola. Zresztą, dwie Alfy. Nie ma co przeszkadzać, jeśli zaznaczyły, że rozmawiają...
Odwróciła się i postąpiła kilka kroków w stronę polany.

Kira

//Mogliście poczekać... T.T

Po kiego ona tu przyszła?
Zerknęła na Inną, Tesshin'a, po czym przewróciła wymownie ślepiami.
Oto Inna, bohaterka, po raz kolejny przychodzi z pomocą. No cóż za ironia.
Nie przejmując się sytuacją sprzed chwili, powróciła do swoich zajęć.

Inna

Siostra nie zatrzymała jej. Zrezygnowana poszła szybciej w stronę polany. Chociaż... jak na jej nowe umiejętności wlekła się niemiłosiernie.
- I ona jest lekarzem... olała sprawę. - wściekła się w myśli i rozważała co dalej.
[zt na deszczową polanę]

Master

Przyszedł.
Usiadł w cieniu legowiska ciotki.
- Kira, jesteś?- zapytał. Jego ton nie miał w sobie nic z tego melodyjnego, łagodnego głosu, którym przemawiał do szczeniąt.
Był zdecydowany, jak nigdy. I odmieniony. Zraniony, ale pewny, że tak tego nie skończy. Gdzie więc mógł się podziać? Ogień. Mrok. Agresja. I niszczenie samego siebie.

Diamond

Przyszła,szukała wzrokiem Kiry.Chciała przejść test na nauczyciela.Była trochę zdenerwowana,serce trzepotało jej jak ptak w pułapce.Miała nadzieje,że zda.Spojrzała na Mastera i czekała na Kirę.

Kira

Promienie słońca przenikały przez ciemną posturę Kiry.
W połączeniu z oczyma o barwie lawy, wyglądała bardziej jak leśny chochlik niż demon.
Jak dobry duch, wróżka. Ale cóż - pozory to najsilniejsza broń.
- Nie ma mnie. - odparła, patrząc prosto w jego niebieskie ślepia.
Skinęła niewyraźnie ku Diamond, by poczekała parę chwil.

Master

- Jesteś Alfą Ognia- zaczął.
- Może i masz stan przedwojenny z moją matką, ale czym ja Ci zaszkodziłem? - patrzył prosto w jej ślepia. Ogień migotał także i w jego oczach, przeplatając się z błękitem nieba.

Diamond

Zrozumiał o co chodzi waderze i odsunęła sie stanęła na boku.Coraz mocniej waliło jej serce,myślała czy nie zawrócić,ale już nie było odwrotu.Promienie słońca ogrzewały jej futro,usiadła i czekała.

Kira

- Inna? Ooh. To ona jeszcze istnieje? - na jej pysku zawidniał szelmowski uśmieszek.
Uniosła łeb nieznacznie ku górze, ni na chwilę nie tracąc siostrzeńca ze swego pola widzenia.
- A cóż Ci ja zrobiłam, że mnie o to pytasz? - pytanie na pytanie. Wyraz twarzy Kiry pozostawał niezmienny, zastygły.
Jedynym jej ruchem było lekkie przekrzywienie głowy na bok.

Master

- Posłałaś demona na mnie- powiedział hardo.
- Nie zatrzymałaś Okami, miała mnie zabić... Chcę wiedzieć dlaczego? Czy ja Ci wchodzę w paradę? Walcz z Inną, nie ze mną. - Był nieugięty.

Kira

- To Okami Cię zaatakowała. Nie ja. Idź do niej z pretensjami. - wzruszyła ramionami zupełnie olewczo.
- Mi jesteś całkowicie obojętny. Możesz sobie żyć, możesz zniknąć. Że niby mam Cię przed nią bronić?
Inna to Twoja matka. Czego nie przybiegła? - zmrużyła oczy ze zniecierpliwieniem.

Master

- Przybiegła, razem z Euforią. Bo Ty mnie olałaś. Jak pies- stwierdził zimno, bez wyrazu. Jego oczy już nie były niebieskie... Teraz widać w nich było tylko ogień.
- Idealna z Ciebie Alfa, skoro nie panujesz nad wilkami niżej od Ciebie- warknął i odwrócił się, mając zamiar odejść. Chyba go nie zatrzyma.
Był z siebie dumny- łapy nie zadrżały mu ani razu. Szkoda tylko, że musiał zrozumieć, że nie ma co liczyć na Kirę. A na nią liczył tysiąckroć więcej niż na Inną.
To dzięki Kirze został lekarzem... Teraz czuł się, jakby się pomylił. Jego autorytet zaczął upadać.

Kira

Jakby Master rzucał grochem o ścianę. Totalny spokój. Ziewnęła raz po raz.
- To nie kwestia panowania. To kwestia chęci zobaczenia Twojej reakcji, powiedziałabym. - przytaknęła na swoje słowa, również odwracając się od wilka.
- Idealny z Ciebie syn Alfy, skoro traktujesz wilki według hierarchii. Ciekawa by była z Ciebie Alfa. - i to by było na tyle. Przecież i tak odejdzie, co się będzie wysilać nad przemowami. Jeżeli tak stawia sprawę...
Cały ród Innej taki sam. Co do jednego.

Master

- Nie mam zamiaru być Alfą. Nie chcę skończyć jak Ty czy Inna. Tylko to Ty byłaś moim wzorem do naśladowania- powiedział, nie odwracając się. Stanął i zacisnął zęby.
- I jaka mogłaby być moja reakcja, skoro byłem nieprzytomny?- warknął.

Diamond

Siedział i wytrwale czekała na Kirę.Nie chciał być wścipska dlatego położyła uszy po sobie i nie słuchała rozmowy Mastera i Kiry.Przymrużyła ślepia z nudów.