Legowisko Kiry.

Kyuubi · Gość

pojawiła się na horyzoncie. widocznie biegła za Master'em. jej kroki były lekkie, przepełnione gracją. każda najlepsza tancerka by jej zazdrościła. pomalutku, cichutko podpłynłęła do wilków, a raczej podeszła. znów była duchem, było to czuć; bił od niej chłód.

Kira

- Wzorem... Proszę... Powstrzymajmy się od fałszywej słodyczy. - rzekła powoli, badawczo obserwując siostrzeńca. Ona? Wzorem? Dla takiego dobra, jakim jest Master? Nie, to takie nierealne. Tym bardziej, że matką jest Inna. Ona z pewnością nawpajała mu wszelakie zasady moralne, etyczne, zakazy, nakazy...
Spojrzała czujnie w stronę Okami. Trochę nie w smak były w tej chwili jej odwiedziny. Zniżyła pysk nieznacznie ku dołu, uśmiechając się półgębkiem.
- Okami, później. - mruknęła beznamiętnie w jej stronę, ostatencyjnie odgarniając grzywkę na bok.

Kyuubi · Gość

- chcę być Szmacianą Laleczką! - fuknęła, obracając się na pięcie. wygięła pięknie grzbiet, ukazując swoje skrzydła. hm. szkoda, że nie miała jak Doda a takie prawdziwe. tatuaż byłby ładniejszy.

Master

Odwrócił się.
- Wzorem. Bo to wszystko, co masz, osiągnęłaś sama. Samiutka. A nie jak Inna, z gromadką przyjaciół, których ja nigdy nie miałem. I nawet jeśli mama nauczyła mnie wszystkiego, co było mi na starcie potrzebne, to nie znaczy, że będę jak ona. Nie wiesz, gdzie byłem, gdy ją opuściłem. Nie wiesz, jaki jestem.
Pokręcił głową z niedowierzaniem. Zastrzygł uchem... Poczuł się nieswojo. Coś kazało mu się stąd usunąć.
- Byłaś wzorem. Nie udawaj takiej twardej, i w Tobie są uczucia. To zauważyłem dawno... W końcu Twoja siostra jeszcze żyje.

Kira

- Nie wiem jaki jesteś, nie wiem jaki byłeś. Dopiero teraz się pierwszy raz do mnie odezwałeś od swoich narodzin. - coraz bardziej traciła cierpliwość.
Skrzywiła się półgębkiem, jakby zjadła coś bardzo kwaśnego. Zmarszczyła nos.
Zamknęła na chwilę ślepia, by chwilę później je ponownie otworzyć. Ale już koło ucha Master'a.
- Ona żyje, ja nie żyję. Jak na ironię... Prawda? - wypowiedziała to z taką goryczą, jakby co najmniej połowa jej watahy zginęła w walce. Była zła. Sama nie wiedziała na kogo.

Master

- Bo Ty nie chcesz powrócić do życia, prosząc o pomoc przy tym rodzeństwo. Wiem, kim jest moja matka.
Westchnął. Nie miał już ochoty kontynuować tej rozmowy.
- Od Ciebie się nauczyłem, że zamiast strzępić jęzor, lepiej obserwować, słuchać i zapamiętać. Do widzenia, ciociu- ostatnie słowo wyszło jak warknięcie. Nie da sobą pomiatać, a uczyć od niej i tak się będzie. Wiedział to... To po co gadać bez sensu? I tak nie zmieni zatwardziałego serca ciotki. W końcu nie udało się to na dłużej żadnemu basiorowi.
Wyszedł.

Kira

Zawirowała, jakby uszło z niej powietrze. Ciapnęła ciężko na podłogę, rozkładając przy tym łapy i zupełnie nie przejmując się obecnością Diamond.
- Okami, ratunku! Dlaczego wszystkie jej dzieciaku muszą mieć takie filozoficzne podejście?! - jęknęła, patrząc z rozpaczą na ducha.
Wciągnęła powietrze tak, jakby zaciągała fajkę.

Master

Uśmiechnął się, ale nie oglądając się za siebie, szybko opuścił tereny Ognia. Chciał należeć do tej Watahy... Ironia.

[nmg]

Kira

- Nic, tylko by łazili z pretensjami. Wykładali mowy. Poważni, aż do przesady. Wywyższają się, jak ta cała Inna! Taka mądra, zabiła się, a teraz stała wampirkiem. I myśli, że jest przez to fajna. Ale czeeekaj... - nagły ogień w oczach, zacisnęły łapy w pięści.
- ...Trzeba będzie odkurzyć naszą arenę. - uśmiechnęła się wręcz psychopatycznie, obłęd w ślepiach.
- Demon od niej odszedł, ten drugi również odszedł... Nie, wcale się im nie dziwię. - oto, jak przechodziła z tematu na temat. Ot, za długo trwała ta rozmowa, za bardzo Kira musiała się powstrzymywać. Stąd ten wybuch emocji. xD

Kyuubi · Gość

- ta da! - zamachała ogonem. - umiem już kontrolować swojego Demona. - dodała. odwróciła się na pięcie i zniknęła.

Kira

Zostawiła temat watahy Nocy na nudne jutrzejsze przedpołudnie.
Kiedy indziej ich zniszczy. O tak, los dla nich łaskawy.
Łypnęła bystro za swoją Laleczką, jakby wykrywając w jej wypowiedzi dziwną aluzję.
- Ta, z pewnością. - uśmiechnęła się krzywo, mimowolnie mrużąc oczy.
Zniknęła.

Diamond

Wbiegła,pochyliła łeb przed Kirą,i rzekła-Przeprowadziłam test na tropiciela,co o nim myślisz.Spojrzała na Kirę z powagą,lekko uśmiechnęła się.

Kira

Jako, że jej tu teoretycznie nie było, uznajmy, że wróciła przed przyjściem Diamond. ;3
Skinęła lekko głową śnieżnej waderze, zaś na jej demonicznej kufie malował się pogodny uśmiech. Przez moment zastanawiała się co odpowiedzieć, by zabrzmiało tak, jak na Alfę przystało. Wprawdzie jest bardzo porywcza, ale często brakuje jej dystyngowanych gadek. Nawet Kira nie jest we wszystkim doskonała. Zdziwieni? xD
- Skoro tu jesteś, oznacza, iż sobie poradziłaś. Widocznie służy Ci miano Nauczyciela. - skrzydła bezwiednie uderzyły o ziemię z głuchym łomotem. Nietypowym, jakby podświadomym. W końcu aktualnie ma formę duchową.
- Opowiesz mi o nim? - cień zaciekawienia.

Diamond

Więc...na początku bał się ognia i to mnie zdziwiło,po co się przyłączał skoro się boi tego co wilki z tej watachy kochają,ale udało mi się to w nim złamać.Okazał się być szybki,cichy,mieć doskonały słuch i węch.Jedno pytanie go zmyliło,ale następnym nadrobił.Myślę,że się nadaje.-powiedziała i patrzyła uważnie na Kirę.Polował też z Szastą i on mówił,że poszło mu dobrze-dodała.

Kira

- Z Szastą... Aż dziw, że go nie zjadł. - mruknęła bardziej do siebie, koncentrując się przez krótki moment na łapach Diamond. To Ci dopiero. Powróciła do rzeczywistości, ponownie spoglądając prosto w oczy wadery.
- Z pewnością ma ciekawy charakter. Nie każdy potrafi przełamać lęki w tak krótkim czasie. - stwierdziła, przytakując na własne słowa. Uśmiechnęła się półgębkiem.
- Um... Niech będzie, popieram Twoje słowa. Jeżeli jest taki, jak opisujesz, to z pewnością da sobie radę na tym stanowisku.

Diamond

Dziękuje-rzekła z szacunkiem i wdzięcznością.Skinęła łbem,lekko się uśmiechnęła i wybiegła.Chciała powiedzieć to Lokiemu.

Kira

Odprowadziła wzrokiem białą wilczycę. Wzięła krótki, urywany wdech świeżego powietrza, po czym niewiele myśląc, położyła się leniwie na grzbiecie. Jak zwykle, włożyła sobie źdźbło trawy do pyska.
Z żywym zainteresowaniem gapiła się w niebo. Taki relax time.

Diamond

Przybiegła i pochyliła łeb,przyszłam ci zdać raport co do kolejnego testu.-powiedziała i spojrzała na Kirę ugryzła się w język,nie chciała jej przeszkadzać.

Artemis

Przyszedł powoli, ze zjeżoną sierścią. Krył przed Kirą czerwone ślepiska, a zobaczywszy, że ma gościa, cofnął się. Usiadł w oddali.

Kira

Ocknęła się ze stanu zawieszenia. Wyprostowała nienaturalnie zgarbniony kark, nad którym wyraźnie nie panowała podczas snu. Gdy obraz powoli nabierał kolorów i ostrości, utkwiła spojrzenie na przybyłym. Ojoj, coś radosny to on nie był.
- Masz do mnie sprawę, hm? - co zabrzmiało raczej jak stwierdzenie niż pytanie.