Legowisko Scarlett

Miyu

Dobra, z tej strony nie znała matki... Ale ostatnio widziała to co wyprawiała w legowisku. - Dobrze, spokojnie. - Odpowiedziała nieco zdziwiona, ale no trudno... Usiadła leniwie obok Sevi, oczywiście po jej drugiej - wolnej stronie. Mroźnym spojrzeniem lustrowała otoczenie. Wędrowała po ścianach, do nozdrzy wdychała znaną dla watahy Ognia woń. Swój wzrok zatrzymała na różowo-czarnej wilczycy z białą grzywką, chyba właścicielce.

Brak weny ._.

Sevi

Sevi nagle spojrzała na Destino.
-Miyu? To znaczy... To ty córko!- wykrzyczała.
Poznała jej zapach i dlatego się zorientowała. Spaliła cegłę bo się zawstydziła, że jej córka takie rzeczy musiała oglądać. Przytuliła ją przyjacielsko i spokojnie usiadła na tyłku.
-Chyba oszalałam... Może jeszcze niedługo się zmienię w Poduchę?- powiedziała do wszystkich.

Miyu

- Dokładnie~! - Krzyknęła nieco radośniej i odwzajemniła przyjacielski uśmiech. Nadal była nieco zdziwiona tym, że dopiero teraz jej matka ją poznała. Co prawda zmieniła się, zmieniła imię, ale o nim jeszcze nic nie mówiła czyż nie? Przysunęła pysk do ucha białej wadery i wyszeptała. - Co on tu robi? - Oczywiście chodziło o Białego Kła. Miała nadzieję, że rodzicielka zachowa dyskrecję i nie odpowie jej na głos, krzykiem bądź śpiewem. Stwierdzenia nie skomentowała. Powód? Nie zdążyła jeszcze poznać Chikity. Ale pewnie pozna kiedyś swoją... 'ciocię' xd.

Sevi

Sevi postanowiła odpowiedzieć na pytanie a co.
-No przyszedł se...- odpowiedziała nieco zdziwiona. Tak Kieł na jakiś czas ją zostawił ale ważne, że wrócił. I Sevi bardzo się z tego cieszyła. Trochę ją głowa rozbolała więc zaczęła się kołysać aż się przewróciła i usnęła. Nie wiadomo jaka przyczyna. Czy się upiła czy co?

Biały Kieł

Kieł ocknął się z długiego zamyślenia, myślał między innymi kim jest ta całkiem ładna wilczyca. W końcu stwierdził że może zagada, podliże się, acz przy ,,żonie'' nie wypada.. By dostał wałkiem przez łeb i po oszołomie. Dopiero później zrozumiał że to jego córka Miyu. Skarcił samego siebie, że przychodziły mu myśli o poderwaniu wilczycy, a następnie wstał i bez pożegnania wyszedł. W końcu skoro jego córka szepta złowrogo z Sevi, oznacza to że jest na niego zła. A stąd, wynika to, że lepiej aby Kła ty w ogóle nie było. Więc wyszedł z tego mieszkania i powędrował z powrotem w ,,psią dal''.

Scarlett

Scarlett zauważyła że w jej domu zebrała się część rodziny Sevi. Poszła do komody, wzieła srebrną miskę i nasypała do niej jeszcze troche żelków dla jej gości. Spojrzała do szafki. Och czekolada się skończyła co zrobić!
-Hedwigo!-krzykneła prez okno a do pomieszczenia wleciała piekna biała sowa. Scarlett wzieła kawałek papieru, coś na nim napisała i doczepiła do nogi sowy mówiąc.
-Hedwigo zanieś to do Dermanotty dobrze?
Sowa odleciała a Scarlett położyła żelki na stole.

Miyu

Wiedziała, że ojciec wyszedł z jej powodu, on się domyślił szybciej niż matka, rozpoznał ją po długiej nieobecności - to miłe. Jednakże będzie musiał się tłumaczyć również przed nią i może Krillanem, Sevi już wie o co chodziło, ale oni nie. A tak być nie może, też zasługują na sprawiedliwość~! xd Odwróciła pysk w stronę matki. - Jak to 'przyszedł se'? I tak po prostu jest już wszystko dobrze? WSZYSTKO!? - No tak, tak... Dramatyzowała ale czy jest w tym coś złego? Otóż nie :3. - Nie było go tak długo, nie interesował się nami. Czy na prawdę to, że przyszedł Tobie wystarczało? - Spojrzała w stronę miski z żelkami, ech... czemu nie? Spróbuje... A co z tego, że nieznajoma to słyszała? Niech uczy się na przyszłość xd. A do tego każdy może mieć jakieś swoje spojrzenie na świat, a Destino może w tym pomóc.

Sevi

// sory nie było prądu i nie mogłam odpisać//
-Nie wiem... Później z nim pogadam na razie uciekł...- powiedziała i dobrała się do żelków. Garściami zaczynała pożerać to.
-Dzięki i przepraszam...- powiedziała do Scarlett. Usiadła na ziemi bo pufą już rzuciła wcześniej nie wiadomo gdzie. Nie wiedziała po co jej córka tak dramatyzuje i postanowiła użyć ekwipunek. Do stworzenia zamieszania.

Scarlett

-Nie martw się Sevi mi to wcale nie przeszkadza. Acha i twoja rodzina jest naprawde miła musze przyznać-powiedziała uśmiechając się Scralett do swojej znajomej koleżanki Sevi. Ona miała naprawde miłą rodzinkę.

Sevi

//Komputer był zepsuty i nie mogłam odpisac. I sory nie moge napisac C z kreską nie wiem czemu//
Najpierw wzięła z ekwipunku zimne ognie. Jak przechodziła to znalazła. Zaczęła trze o jakiś kamień aż wywołała ogień. Zimne ognie zaczęły błyskac.
-Jakie fajne iskierki!- powiedziała patrząc na iskry. Po chwili jednak się przestraszyła.
-aaaaaa Atakują nas!!!- wykrzyczała w wielkiej panice. Sevi położyła się na ziemi i zakryła uszy i oczy. Zimny ogień spadł na inne tworząc spore zamieszanie. Wzięła z ekwipunku bandaż i założyła na łapę. Bez powodu. Może obawiała się, że coś jej się stanie i będzie kulała? Co chwile krzyczała. I tym nieszczęściem też zapaliła się jakaś fajerwerka ukryta w paczce zimnych ogni. Usłyszała potworny, że tak to nazwę pisk który wywoływała ta fajerwerka. ,, I zepsułam nasz wspólny nowy rok droga rodzinko '' Pomyślała i po chwili odsunęła łapy z oczu i spojrzała na wszystkich. Nie zwróciła uwagi co się dzieje z petardami.

Tevayra

-Mamo!-Krzyknęła Schadney.-Co się dzieje?-Zapytała nie zwracając uwagi na petardy.Schadney chciało się bawić to zaczęła gonić za petardami.Jedna petarda poparzyła jej łapę ,ale ona nadal goniła za nimi.

Miyu

Widząc jak Sevi ucieka przed własnołapnie odpalonymi petardami zaczęła się śmiać. No cóż, ona od czasu do czasu też może... Nigdy czegoś takiego nei widziała, oczywiście mowa tu o petardach, prawda? Ale zaraz, śmiech ustał gdy usłyszała słowo mama. Spojrzała na właścicielkę legowiska, ona chyba była zbyt młoda na matkę... Sevi? Odwróciła się, a przed sobą zauważyła małą, różowo-czarną istotkę latającą za fajerwerkami. Ej, ej, ej... Czyżby taka sama sytuacja jak w przypadku Lyki? Tzn. niby Destino wiedziała, że ma siostrę ale NIBY znaczy NIBY. Spojrzała na małe cuś z grymasem na pyszczku, ech... nie będzie zawracać sobie tym głowy. - Mamo... Pozwolisz, że zniknę. - Powiedziała. Kiwnęła matce i Scarlett głową znikając. :3

zt.

Sevi

-Pozwolę- powiedziała i kiedy ucichły te wszelkie wrzaski Sevi usiadła na podłodze.
-Jak przeszkadzam to pójdę.- oznajmiła i zaczęła ,,Poważnieć" czyli zachowywać się tak jak kiedyś. Kiwnęła głową do samej siebie i spojrzała na szczeniaka który biega za petardami. ,, Nie poznaje jej..." pomyślała po czym westchnęła. Czuła się jakoś samotnie.

Scarlett

Rozglądneła się dookoła. Chyba powinna dać więcej słodyczy na stół przy tylu gościach prawda? Wyciągła kilka paczek czekolady i żelki poczym wysypała na srebrną tacę ze złotymi zdobieniami na bokach. Może jeszcze dać im coś do picia?

Tevayra

Tevayra wiedziała że jej niby mama jej nie poznaję więc chciała prędko wybiec więc wybiegła po kilku minutach już jej tu nie było.

Sevi

Sevi nie wiedziała czy ma iść czy zostać. W końcu jej napady szaleństwa się skończyły ( a przynajmniej jeden z nich) więc wróciła dawna wilczyca średnio radząca sobie w polowaniu kiedyś marząca o walce i partnerze. Teraz oczywiście nic jej nie brakuje. RACZEJ...
-Myślę, że będę się zwijać pewnie zrobiłam dużo zamieszania i w ogóle... Ale może jeszcze tu wrócę.- powiedziała. Wolno stawiała kroki w stronę wyjścia. Ogon drgał jej z nerwów nie wiadomo dlaczego się stresowała opuszczeniem tego miejsca. Spojrzała na to miejsce ostatni raz ( przynajmniej na ten dzień) i oddaliła się zwyczajnym chodem.

Scarlett

Scarlett spojrzała no gości i powiedziała:
-Wybaczcie herbata różana mi się skończyła. Musze iść do sklepu zaraz wróce.
Czym prędzej założyła płaszcz i wybiegła z domku.Po paru minutach wróciła uśmiechnięta i usiadła czekając na wilka.

Rosity

Szedł za nią powolnym krokiem, machając ogonem na boki. Znajdował się teraz w jej grocie. Zauważywszy Scarlett, przylepił flirciarski uśmiech i usiadł.
- Pięknie mieszkasz, madame - powiedział kojącym tonem.
Nie ziewał. Siedział, a łapy otulił ogonem.

Scarlett

-Och dziękuje ja tu tak na codzień mieszkam. Jakoś nie zauważyłam piękna tego pomieszczenia- powiedziała Scarlett kładąc torebkę herbaty na stole.
-Może się czegoś napijesz co?-spytała zaglądając do szafki w poszukiwaniu jakichś filiżanek lub szklanek do picia.

Rosity

- Obojętnie. Samo spędzanie z tobą czasu jest jak picie słodkiej lemoniady - wyszeptał z uśmiechem.
Ogon leżał teraz nieruchomo na ziemi, a Rosity wpatrywał się w Scarlett jak w cudo natury. Ale co dalej? Kim tak naprawdę był Rosity? Przecież Scar. nic o nim nie wiedziała.