Miejsce Sasuke

Diamond

Uśmiechnęła się delikatnie na jego pytanie. - Uszanowałeś moje zdanie...dziękuję. - zastrzygła uchem i zaszurała ogonem po ziemi. - Tak mało o tobie wiem może mi coś osobie powiesz? - jej ślepia zabłysły.

Artemis

- Skłamię- powiedział twardo i dobitnie. Obrócił się na plecy i ułożył się wygodnie. Dotykał jej swoim ciałem, a przednimi łapami "łapał" niewidzialne motyle.

Diamond

- To się dużo dowiedziałam mój ty tajemniczy wojowniku - zaśmiała się i patrzyła co on wyprawia przednimi łapami.

Artemis

Uśmiechnął się półgębkiem.
- Odważna jesteś. Nie boisz się niczego- przerwał, by spojrzeć jej w oczy.
- Jeśli Ci zależy, poznawaj mnie dalej. - powiedział. On sam o sobie nigdy nie mówił, chyba że kąśliwie.

Diamond

Wstała i obróciła się tak żeby leżeć pyskiem w jego stronę. Uśmiechnęła się tajemniczo - racja nie boje się...niczego. Jesteś sam czy masz kogoś? - spytała trochę się z nim drażniąc, zauważyła, że nie przepada za takimi pytaniami.

Artemis

- A gwałcone lisice i partnerki, których od wieków nie widziałem, liczą się?- odpowiedział pytaniem na pytanie. Skoro jest tak bystra, zorientuje się.

Diamond

Spuściła wzrok i spoważniała, jej zapał do poznawania go ostygł. Nie wiedziała czy ma już iść czy jeszcze zostać. Położyła łeb na łapach oczywiście zrozumiała jego słowa. Zamknęła oczy przygnębiona...zamyśliła się.

Artemis

- Jestem sam. I jesteś pierwszą wilczycą od lat, która ze mną tak naprawdę rozmawia- powiedział cicho.
- Problem polega na tym, że nie potrafię rozmawiać. Wolę walkę- warknął, jakby zły sam na siebie.

Diamond

- Jak chcesz to już pójdę...- patrzyła teraz głęboko mu w oczy. Woli walkę niż rozmowę, jak mu pomóc? -myślała. Nie wiedziała czy on sam chciałby jakoś to zmienić.

Artemis

- Nie wiem, czego chcę.- odwrócił wzrok dopiero po dłuższej chwili milczenia.
- Zostań, lub odejdź. Ty akurat masz u mnie prawo do decyzji- powiedział.

Diamond

Zdziwiła się tym co powiedział, prawo do decyzji - pomyślała. - Nie bądź taki chłodny...musiał cię ktoś skrzywdzić skoro nic poza walką nie widzisz - patrzyła wciąż na niego.

Artemis

Wzdrygnął się, powstał błyskawicznie. Zaczął krążyć po legowisku, a kiedy wreszcie się zatrzymał, spojrzał na nią z bólem.
- Może nawet za dużo wiesz. Idź już... Proszę. - ostatnie słowo powiedział pierwszy raz w swoim życiu.

Diamond

Wstała patrzyła wciąż na niego, martwiła się o niego. - Dobrze - podeszła do niego, delikatnie jak muśnięcie wiatru pocałowała go w bok pyszczka po przyjacielsku i wyszła.

Artemis

Położył się ciężko. Co się z nim dzieje? Nie był sobą, czuł to wyraźnie. I ten ciągły ból... Nie panował przez niego nad sobą. Nie był to jednak ból, do jakiego przywykł. Czuł, jakby oczy wypalano mu od wnętrza rozżarzonym prętem, a w mózgu wiercono dziury. Za dużo gadał, za słabo grał. Jak tak dalej pójdzie, zniszczy, co do tej pory zyskał.

Flake

Flake włóczyła się bez celu po obozowisku Watahy. Krocząc pomiędzy norami i jaskiniami, zaczęła zdawać sobie sprawę z tego jak mało wilków z własnej Watahy zna. - "Chyba najwyższy czas to zmienić" - pomyślała i ruszyła w kierunku najbliższego legowiska. Zatrzymała się przed wejściem i niepewnie zajrzała do środka.

Artemis

Uniósł łeb węsząc. Upewniwszy się, że to nie kolejna nocna lisica, wstał. Zastrzygł uchem i powiedział tylko:
- Widziałem Cię na obradzie.

Flake

Uznając to za wystarczające zaproszenie, wilczyca weszła wgłąb legowiska. Zmierzyła nieznajomego uważnym spojrzeniem, po czym odrzekła. - Ja ciebie również. Przybyło na nią tak niewiele wilków, że trudno by było każdego nie zapamiętać.

Artemis

Skinął potakująco łbem. Patrzył na nią, w świetle gwiazd. Jego oczy błyszczały spokojnie, błękitem. Miała szczęście.
Po zlustrowaniu jej, usiadł. To też pewnie miał być zapraszający gest.

Flake

Również usiadła, lecz nie weszła głębiej do legowiska. Powiedziała. - Skoro Wataha Ognia tak bardzo się uszczupliła, chyba dobrze znać swoich. Jestem Flake.

Artemis

Uśmiechnął się półgębkiem.
- Uszczupliła... Wiesz, nie każdy się po prostu pokazuje.
Po dłuższej chwili dodał:
- Sasuke.