Szemrzący Strumyk - Legowisko Setha

Seth von Wiegemesser

Seth jeszcze mocniej objął Leę. Obdarował ją kolejnym namiętnym pocałunkiem.Teraz trza dokończyć dzieło... Dalej nie był pewny, czy to dobre, lecz skoro pani Lea mu pozwoliła. Delikatnie głaskał ją po plecach. Nigdy nie czuł takiej bliskości innej wilczycy. Nigdy nie był blisko. Był uległy i skromny, lecz nigdy bliski. Ale teraz chciał być blisko... lecz tylko Lei, żadna inna jej nie dorównywała.

Lea

Lea zamknęła oczy i odwzajemniła pocałunek. Ona również nie chciała nic innego jak być blisko Setha, czuła się z nim tak dobrze, jak z nikim innym. Nie chciała, by ją opuścił, ale wiedziała, że tego nie zrobi. Zaufała mu.

Ach, weno, gdzież jesteś? Niestety wyjeżdżam, spróbuję dopaść jakiegoś kompa, to jeszcze odpiszę.

Seth von Wiegemesser

Przynajmniej nie pożyczasz kont takim zUo-m jak ES...
Seth delikatnie wtulił się w jej futro. Czuł się trochę dziwnie. Nigdy nie był blisko i może to go właśnie krępowało. Po chwili zaprzestał głaskanie jej. Czuł, że chyba jednak trochę przesadzili, że należałoby to skończyć. Pośpiech nie należał do cech Setha. Wolał poczekać, wstrzymać się. Niejednokrotnie jednak można było uznać to za jego wadę. Choćby w tej sytuacji.

Lea

- Nie musismy niec robić, jeśli nie chcesz. - powiedziała Lea wyczuwając nastrój wilka. Kochała go, i na pewno nie chciała, by robił coś, na co nie ma ochoty. Pocałowała Setha w pysk, delikatnie i oparła swój łepek na jego ramieniu. Łapami nadal go obejmowała, nie chciała na razie go puszczać. Jeszcze jej ucieknie.

Seth von Wiegemesser

Seth przesunął łapą grzywkę wadery, odsłaniając tym samym jej drugie oko. Uśmiechnął się lekko, głaszcząc czule jej futro. Zaczął obcałowywać jej szyję, podążając ku pyszczku. Całował ją delikatnie. Seth poczuł się pewniej. Przytulił wilczycę mocniej, wręcz docisnął do siebie. Nadal jednak był czuły i delikatny dla ukochanej. Pocałował ją mocno, długo i pewnie.
- Kocham cię. - powiedział, odrywając się od partnerki, po czym znów ścisnął ją i zaczął całować po szyi, głowie, nosie i pyszczku. Wilk prawie nie przestawał obdarowywać Lei pocałunkami. Oplótł swoje i jej ciało ogonem, obejmując ją mocniej łapami. Nadal nie przestawał całować ukochanej.

Chemo

Chemo podskakując radośnie i pogwizdując pod nosem jakąś nikomu nieznaną piosenkę, dotarła do oazy. Wyczuła dobrze znany sobie zapach swojego brata, Setha. Wypatrzyła jakąś jaskinię i natychmiast udała się w jej stronę. Stanęła w progu i przez chwilę analizowała w głowie, co też Seth i Lea wyprawiają. Nie mogła tego rozkpinić.
- A co wy robicie? - spytała piskliwym głosikiem małej dziewczynki, przekrzywiając głowę i wytrzeszczając oczy. Nadal rozmyślała nad tym, cóż oni robią... I nijak się domyślić nie mogła.

Lea

- Ja ciebie też. - powiedziała Lea, jednak zaraz usłyszała czyjś dziecięcy głos i odwróciła się w jego stronę. Hmm... Małe kolorowe stworzenie. Wilczyca delikatnie odsunęła się od Setha, jednak nie do końca. - Eee... Nic. - odpowiedziała szczeniakowi inteligentnie. Czuła, że uświadamianie dzieci nie jest jej mocną stroną.

Chemo

- Widziałam. - stwierdziła pewna swych racji. - Coś robiliście. - dodała dobitnie. Zbliżyła się powoli do Setha, a jej oczy wydawały się o wiele większe.
- Braciszku, powiesz mi, prawda? - spytała słodkim głosikiem, przybierając minę kota ze Shreka. Stanęła na tylnych łapach, a przednimi oparła się o brata.
- Powiedz, co robiliście. - powiedziała błagalnym głosem. - Też chcę! - dodała po chwili, nieświadoma tego, co tu na prawdę się działo.

Seth von Wiegemesser

Seth zerknął na Leę, uśmiechając się lekko, gdy Chemo stwierdziła, że "Też chce." Puścił partnerkę, planując w głowie jakieś wyjaśnienie.
- Nie chcesz, Chemo. - stwierdził niepewnie, odwracając się do Lei i rzucając jej dziwne spojrzenie. Kompletnie nie wiedział, co powiedzieć. Znów spojrzał na Chemo. Wilk poczuł, że robi mu się gorąco. Było mu głupio. Ech... Czekał na jakąś pomoc ze strony Lei.

Lea

Lea podrapała się nerwowo po głowie i spojrzała na Chemo.
- Ooo... Więc to twoja siostra? Nie wiedziałam, że masz rodzeństwo. - rzuciła luźno zmieniając temat, miała nadzieję, że młoda przestanie zadawać niewygodne pytania. Z resztą i tak ciekawiło ją rodzeństwo Setha.

Chemo

- Yhm. Jam być jego siostrunia! A ty kim dla niego jesteś?! - spytała oskarżycielskim tonem. Czyżby ktoś chciał odebrać jej Setha?! O nie! Ona na to nie pozwoli! Jednak czekała, nerwowo przestępując z łapy na łapę. Ach! Jeszcze by zapomniała!
- No! Co wy w końcu tu robiliście? - spytała, spoglądając to na nią, to na niego. Mała nasłuchiwała uważnie, licząc na to, że uzyska zadowalającą odpowiedź.

Za wszystkie błędy przepraszam. Explorer nie podkreśla błędów >.<

Seth von Wiegemesser

- Tak. - odparł krótko, wciąż usiłując coś wymyślić. Nie wiedział, czy uświadomić siostrę w taki sposób, by prędko o tym zapomniała, czy też wymyślić jakąś głupotę. Ech... Znów zerknął na Leę, lekko unosząc barki, pokazując, że nie ma pojęcia, co powiedzieć. Znów wrócił do Chemo.
- To moja... Yyy... Koleżanka. - skłamał, widząc, że siostra się zirytowała. Pewnie była o niego zazdrosna, jak to dziecko. Co jeszcze się wydarzy? Co los ześle na Setha, gdy tylko ten poczuje się na tyle pewnie, by zrobić poważniejszy krok?! Ech... Życie...

Lea

- Tak. - rzekła Lea kiwając głową i kładąc łapę na ramieniu Setha. Po chwili przyciągnęła go do siebie i siedząc w tej pozycji "starych, dobrych kolegów" powiedziała: - Koleżanką. I właśnie wyciskaliśmy pryszcza z pleców Setha. - wypaliła pierwszą lepszą odpowiedź jaka przyszła jej do głowy mając nadzieję, iż młoda zostawi ich w spokoju. - Chcesz dokończyć z nami?

Chemo

- Bleee! Nie! - zawołała, krzywiąc się potwornie na samą myśl.
- To może ja... Ja już sobie pójdę... - zaproponowała, chcąc uniknąć spotkania z pryszczem. Fuj! I skąd się takie draństwo bierze?! Odwróciła się i ile sił w łapach umknęła z tego miejsca. Małej już tu nie było.

Seth von Wiegemesser

Seth uśmiechnął się lekko, gdy usłyszał odpowiedź Lei. Zerknął na oddalającą się Chemo. Cieszył się, że siostra pozostała w nieświadomości.
- No... To jesteśmy sami. - stwierdził, łapiąc partnerkę za grzbiet i schylając się do przodu. Trzymał ją mocno i pewnie. Jakby to wyglądało, gdyby teraz spadła?! Pocałował ją, co ich pozycji nadało "filmowego" charakteru. Po chwili puścił ją, uśmiechając się zalotnie (jak ja nie lubię tego słowa... Bleh! Ale jak mus, to mus -.-) i stawiając ją do pionu.
- To co możemy zrobić? - spytał tajemniczym tonem. Mimo tej krępującej sytuacji sprzed chwili Seth się na całe szczęście nie zniechęcił. Czekał tylko na odpowiedź Lei.

Lea

Lea uśmiechnęła się do Setha całkiem niewinnie.
- No nie wiem... - powiedziała cicho. Podeszła do wilka i nie umiejąc się powstrzymać objęła go lekko. - A co byś chciał? - spytała szeptem.

Seth von Wiegemesser

Seth delikatnie popchnął Leę, przewracając ją. Pocałował ją namiętnie, zdecydowanie i długo. Był szczęśliwy, że znowu może być z nią sam na sam. Stanął nad nią i delikatnie przyciągnął do siebie. Ich klatki piersiowe były ściśnięte do siebie. Seth jednak uważał, by nie zgnieść jej delikatnego ciałka.
- A czy to tobie pasuje? - szepnął jej na ucho, po czym ponownie pocałował ją w pyszczek.

Muszę już kończyć T.T Pa.

Lea

Lea odwzajemniła pocałunek.
- Pasuje. - powiedziała szeptem przytulając się do Setha, tak że ich ciała się stykały. Teraz nie miała zamiaru go puszczać, więc miała nadzieję iż nikt już nie wpadnie na pomysł odwiedzenia jej ukochanego.

Seth von Wiegemesser

Seth zagłebił swą męskość w kobiecość Lei. Starał się robić to delikatnie. Nie chciał, by odczuła ból lub strach. Obdarował ją ciepłym pocałunkiem. Delikatnie lecz stanowczo przytulił ją do siebie, próbując dodać jej otuchy. Ponownie ją pocałował i spojrzał w piękne, zielone oczy.

Tylko błagam... Żadnych szczeniaków!

Lea

Lea ma cieczkę, ale dobra. x)

Lea nieco się bała - w końcu nigdy wcześniej tego nie robiła. Lecz w pełni ufała Sethowi. Wilczyca objęła ukochanego łapami przytulając go do siebie. No, teraz to na pewno jej już nie ucieknie. Miała co do tego stuprocentową pewność.