Żelkowa Łajlla Kacuma

Katsume

Katsume słysząc głos znanej mu osoby, której niegdyś chciał odebrać Heliosa, jak owoż ta, się z nim obściskiwała, co doprowadzało nazistę do stanów przed wymiotnych, wycofał się, po prostu zrobił kilka kroków w tył i z miną podobną do tej emotikonki D:, odezwał się dyplomatycznie i w sposób Feliksa Łukasiewicza.
- Bo generalnie to Helios żyje i widziałem się z nim niedawno, ale teraz to już mi go totalnie nie odbierzesz.
To rzekłszy, ze smutnej miny, zrobiła się ta usatysfakcjonowana, jakby to Kajinka ujęła - ukontentowana, ale to jedno i to samo, więc już Was nie zanudzam.

Ohme

Ohme warknęła głucho i podniosła jedną brew do góry. Włożyła łapkę do torby i wyjęła z niej fioletowy eliksir.
- Widzisz to, pacanie? To jest eliksir, dzięki któremu można każdemu przywrócić pamięć. Zamierzam go podać Heliosowi. Nie mam zamiaru Ci go odebrać, ale na prawdę Tobie przeszkadza, to że Twój przyjaciel ma partnerkę? I tak nic więcej nie będzie... Nie możemy... - westchnęła.

Katsume

Katsume ponowił swoją 'sad face' i przyszykował ciętą, polską ripostę.
- Bo tak totalnie, to Ci nie wolno go otruwać, a jeśli to zrobisz, to sprawię, że Twoją stolicą będzie Warszawa.
Oświadczył dumnie, wykonując znak pokoju, albo jak wolicie 'Victorię'. I nie, ta nazwa nie ma nic wspólnego z naszą forumową Viktorią. No.

Ohme

//To ostatnie mnie rozwaliło! Hahaha!//

Ohme schował eliksir do torby. Zaśmiała się delikatnie.
- To nie jest trucizna. Kaji Meyit przyrządziła to dla mnie. Miało być dla brata, ale już sam poprosił o eliksir, więc mojego nie użyłam - mrugnęła oczkami. Znów włożyła łapę do torby. Tym razem wyjęła z niego zapakowany w pudełko placek z jagodami. - Kto chce kawałek? Tylko dla Wiecznych Dzieciaków.

Katsume

- Generalnie to nikt.
Burknął z niezadowoleniem, gdy usłyszał, że eliksir to nie żadne ścieki z Czarnobyla, a zwykły soczek, ot taki do picia, a potem usłyszawszy pytanie na temat placka. Niech sama sobie je! On ma tego cały dom, całą villę! Ha, Katsu królem świata~

Ohme

Ohme rzuciła Kacowi krótkie i ostre spojrzenie.
- Niestety jesteś sprzymierzeńcami... - westchnęła i przekręciła oczyma. Rozpakowała pudełko i wyjęła placek. Spojrzała na Frivoli. - Ty nie jesteś sprzymierzeńcem, ale możesz sobie wziąć trochę placka. Tylko nie cały! - rzuciła i trzema ugryzieniami zjadła jeden z dziewięciu kawałków placka.

Katsume

- Odebrałaś mi Heliosa, jak śmiesz! Du bist głupia, jeśli myślisz, że odbierzesz mi jeszcze Kyinrę i 'tegotamgościaczygościówęktórejpraktycznienieznam'!
Wykrzyczał jednym tchem. A user właśnie uznał, że mówienie na wpół po niemiecku, a na wpół po polsku jest fajne. Wilczek oblizał pysk i rzucił Ohme spojrzenie ZŁA, które ostatnio często stosował.

Marcelina

//Tych drzwi już nie było, bo w części je zjadłam, uprzednio wyrywając z zawiasów. .-.//

Frivoli spojrzała łapczywie na placek i oblizała czekoladę zastygłą na jej wargach. Nie zważając na to, iż cały nos miała w zielonej marmoladzie z wnętrza fotela, złapała pokaźny kawał placucha i wetknęła go sobie do ust, a że był on w istocie dużym kawałkiem, mniej więcej wielkości połowy ciasta, to w większej części wystawał jej on z nich, a jego okruszki co chwila upadały na dywanik z cz... *nie, za dużo czekolady!-pomyślała userka* ...egośtam.*
Przełknąwszy w niezrozumiały dla wszelkiej wilczej anatomii sposób ciacho, spojrzała na samca i wpierniczyła się w rozmowę.
-A po jakiemu ty mówisz, panie czekoladowy?-przekrzywiła głowę na lewą stronę i zastrzygła uszkami.

*Zdaję się, że baj Viktoria.

Katsume

- Po swojemu.
Odpowiedział wzruszając ramionami, barkami, zwijcie to jak chcecie. Widząc jak Frivoli pochłania wielkie ilości żeru, postanowił ja pouczyć. Przybrawszy pozę naukowca powiedział...
- Nie żryj tyle bo mi zwymiotujesz na dywanik.

Sarlent

//Tak, wiem, że to nie to konto, ale śpieszę się//

Frivoli, z ust której wciąż wystawały kawałki ciasta, spojrzała na wilka jak Terminator. Przełknąwszy ciacho do reszty, przejechała łapką po pyszczku, a na dywanik posypały się okruszki.
-W życiu tego ciasta nie oddam, za dobre, mówiący po swojemu!-machnęła łapką w protestanckim geście i zmiotła część okruszków ogonem.

Katsume

- Będziesz tego żałować.
Odpowiedział i podreptał do lizaka, którego wcześniej rzucił o ścianę, by wsadzić go do paszczy i strawić. I tak jak przypuszczaliście, albo Katsu ma na jakiś składnik uczulenie, albo jego lizaki to czarnobylskie mutasy, albowiem znowu zmienił kolor futra. Z ryjka wydostało się ciche 'ffuuuu'... I nic więcej.

Ohme

- Uau, Kacum i natychmiastowa zmiana image'u - zaśmiała się wilczyca. Wzięła kolejny kawałek placka i wepchnęła go sobie w całości do pyszczka. Po przełknięciu przemówiła: - Te, Wietrzycho, zwolnij trochę! Co za dużo to nie zdrowo... - Machnęła ogonem i uśmiechnęła się delikatnie. Musi odnaleźć Heliosa...

Marcelina

Frivoli spojrzała ze zdziwieniem na szczeniaka. ,,Wietrzycha''? Zamrugała dwukrotnie i rozchyliła pyszczek, wpatrując się w zjadane przez czarnowłosą ciasto. Po wyjściu ze stanu szoku zamrugała raz jeszcze, a potem nastąpiła z łapki na łapkę.
-Jak masz na imię?-spytała, mrużąc jedno oczko.

Kyinra

No i do Łajli Kacusia wpadł Arbuz jak huragan, chyba się na nią nie pogniewa za to, że mu robi wjazd na chatę. Kyinra stanęła hardo w drzwiach i wypięła klatę do przodu.
- Oddawać wszystkie cukierasy psy, na ziemię i łapy na plecy! Bowiem do Krainy wrócił Arrrrbuzowy Policjant Cukierasów i Wszystkiego co Słodkie! Który pilnuje prawa i nie może dopuścić do zniszczenia tej zacnej chacjaty!
Zawołała donośnie Arbuzowa pani i z wyszczerzem na mordzie zrobiła pre kroków w przód.
- A tak na serio, to siema!
Zawołała i pomachała do nich.
- A tak w ogóle, Kyinra jestem! A kimże jest ta zacna brązowa dziewoja?
Zapytała, patrząc na Frivoli. Nie, nie kojarzyła jej.

Marcelina

[Brązowa...?]

Frivoli wzdrygnęła się i zamrugała dwukrotnie, patrząc na Arbuzową Policjantkę. Milczała tak przez dłuższy czas, a potem mózg wykonał obliczenia z opóźnionym zapłonem i rozwierając pyszczek zrozumiała, że pytanie było skierowane do niej.
-Co, ja? A, ja... tak. Nie. Frivoli.-pisnęła, kręcąc głową.

Ohme

- Jestem Ohme... - zdążyła odpowiedzieć, nim do Łajilli wpadła Kyinra. Wieczna uśmiechnęła się szeroko. - Kyin! Jakże się cieszę, że Cię widzę! Placka? - I podstawiła pod nos Cukierasowej Policjantce placek z jagodami.

Kyinra

[ Tak, brązowa! Kyin kolorów nie rozróżnia ]

Kyin rzuciła się z piskiem na Ohme, tuląc ją mocno.
- Placka? Jasne, że tak! Ale ja dawno Was nie widziałam!
Pisnęła zadowolona. Wzięła kawałek placka, po czym włożyła go do pyszczka. Mhm, kogo jej najbardziej brakowało? Eee... Chyba wszystkich!

Marcelina

Frivoli chwyciła lizaka Kacuma, którego niewiadomokiedy podpierniczyła mu z miski i wetknęła go sobie do pyska.
-Drżyjcie! I w ogóle!-wrzasnęła, obracając o sobie w pysku, który przybierał coraz to nowe kształty, rozpychany przez zbyt duży owal. Po chwili coś gruchnęło i całe rusztowanie w czaszce się załamało. Fri rozwarła pyszczek, z którego wypadł ogryziony lizak, roztrzaskując się o dywan(wow).
-Error. Error. Error. Error. Error. Error. Error. Error. Error. Error. Error. Error. -ruczała, drapiąc się nogą za uchem. Zwarcie systemu. Po chwili wilczątko zamrugało zdezorientowane oczkami.
-Co się stało? Przez chwilę czułam się, jakby coś mi się przepaliło.
Marcelina wstała i przeciągnęła się, wciąż czując pulsowanie w głowie. Tak, Marcelina. Oto, co robią z wilkami te czarnobylskie lizaki.