Znaleziono 287 wyników

Wciąż siedziała w tym samym miejscu i słuchała rozmów wilków. Po chwili ostatni raz popatrzyła na morze, po czym wstała. Zaczęła biec przed siebie, w stronę legowiska.

Przetarła łapą ślepia, które co chwilę się zamykały. Na jej pysku pojawił się nikły uśmiech, jednak nie obejmował on oczu. Spojrzała przelotnie na wilczycę, po czym swój wzrok zawiesiła na jakimś punk ...

Nie w jej guście było zawieranie nowych znajomości, jednak po dłuższej chwili stwierdziła, że woli zająć się chociaż krótką konwersacją, niż usnąć tu z nudów
- Witam - wymamrotała pod nosem,w kierunk ...

Wciąż siedziała w tym samym miejscu, jak gdy tu przyszła i szczerze mówiąc, nie chciało jej się stąd ruszać. Ziewnęła przeciągle i z braku ciekawszego zajęcia, zaczęła wpatrywać się w księżyc, którego ...

Usłyszawszy odgłos czyjegoś ziewnięcia, automatycznie nastawiła uszy i odwróciła łeb w stronę dźwięku. Ledwo co ujrzała leżącą w oddali rudowłosą wilczycę. Zlustrowała ją uważnym wzrokiem i patrzyła n ...

Oderwała swój wzrok od jakiegoś niewidzialnego punktu na morzu i zaczęła dokładnie przeczesywać całą okolicę. Rzuciła jej się w oczy para wilków, która rozmawiała ze sobą od dłuższego czasu, a ona dop ...

Myślała jeszcze przez moment nad słowami, zupełnie nieznanej jej wilczycy, jednak po chwili stwierdziła, że nie będzie zaprzątała sobie głowy czyimiś problemami. Prychnęła, patrząc na oddalającą się p ...

Arya zastanawiała się chwilę nad słowami wilczycy. Postanowiła nie mówić nic więcej
- Tam - rzekła jedynie. Uniosła łapę i pokazała jej kierunek, w którym poszedł Deemon.

Usłyszawszy czyjeś kroki, odwróciła łeb
- Jeśli chodzi ci o Deemona to tak. Widziałam go - odrzekła nieco chłodnym głosem
- Słyszałam jakiś dziwny dźwięk dochodzący zza lasu - dodała tym samym tonem ...

- Nie znasz moich myśli. To ty się boisz powiedzieć, ja chętnie bym wysłuchała - rzekła jeszcze. Po chwili usłyszała jakiś dźwięk dochodzący zza lasu. Nim się obejrzała, Deemona już nie było.

- Skąd możesz to wiedzieć? - zapytała i prychnęła. Deemon wyglądał na normalnego, najzwyklejszego w świecie wilka, więc jego odpowiedź niewiele by zmieniła. Wilczyca nie bała się go i chętnie wysłucha ...

Uważnie słuchała całej opowieści, patrząc na lekko wzburzone, morskie fale
- Kim się stałeś? - zapytała spokojnie, nie spuszczając wzroku z niebieskiego ogromu.

- Nie zabronię ci przecież opowiadać - rzekła swoim chłodnym tonem. Spojrzała na niego beznamiętnym wzrokiem
- Mów, jeśli chcesz - dodała spokojnie, nieco cieplejszą barwą głosu.

- Jaka dziś piękna pogoda. Nieprawdaż Ozonku? - rzekła nagle udawanym, głośnym tonem. Stanowczo odwróciła łeb w stronę łowcy. Spojrzała na niego przenikliwym wzrokiem i cicho warknęła.

Zdziwił ją jego spokój. Łowca grał Aryii na nerwach. Wciąż miała zaciśnięte kły i nie zanosiło się na pohamowanie jej zdenerwowania. Nerwowo drapała pazurami po ziemi. Próbowała się uspokoić.

Rozkoszowała się każdym kęsem. Niedźwiedź był wyjątkowo dobry. Po chwili usłyszała czyjeś kroki. Nie odwracając łba, popatrzyła kątem oka na pprzybyłego. Ciężko westchnęła, po czym szturchnęła delikat ...

Zamknęła ślepia i tkwiła w niebiańskiej ciszy wraz z Ozonem. Przez calutką minutę, oboje powstrzymywali się od wybuchu śmiechem. Po chwili, gdy wilk postanowił odezwać się pierwszy, odetchnęła z ulgą ...

- Uczcijmy to minutą ciszy - powiedziała udając spokój i opanowanie. W środku, powstrzymywała się od śmiechu. Patrzyła na niedźwiedzia i miała wielką ochotę wreszcie go zjeść.

Patrzyła na niego, nieco zdziwionym wzrokiem. Miała mieszane uczucia.
- Słucham więc - rzekła tylko charakterystyczną tylko dla niej barwą głosu.

- Hm, to jest medytacja, a nie modlitwa - stwierdziła żartobliwie wilczyca.
- Ale masz rację, dzięki misiowi, przetrwamy. Trzeba zadbać o jego pokój wieczny - dodała tą samą barwą głosu, powstrzymuj ...