Znaleziono 302 wyników

Skinął głową patrząc na Kirę. W tej chwili interesowała go tylko jedna sprawa.
-Czy mogę rozumieć, że na razie nie rezygnujesz ze swojej funkcji?-zapytał.

Śmiało patrzył w oczy Kirze. Wciąż miał nadzieję, że samica nie zrezygnuje z dotychczasowej funkcji, lecz te słowa całkowicie przekonały go o idących zmianach.
Podniósł głowę.
-Przyjmuję.-powiedział ...

Spojrzał jej w oczy.
-Nie planuję żadnych dłuższych wycieczek, jeżeli to masz na myśli.-odpowiedział, przypatrując się jej uważnie.

Wpatrywał się w Kirę płonącymi oczami.
-A więc, skoro postanowiłaś, przejdźmy do następnego punktu zebrania.-powiedział cicho.

Pokręcił głową.
-Nie, Kira. Nie jesteś w stanie przekazać Watahy nikomu, kto lepiej się nią zajmie.-powiedział, patrząc na nią.

-Daj spokój.-mruknął.-Kto zna tą Watahę lepiej niż Ty?-spojrzał na Kirę przenikliwym wzrokiem.

-Jestem, jak widać. Chociaż, chyba wiele się zmieniło pod moją nieobecność?-potoczył wzrokiem po obcych dla niego wilkach.

Przyszedł szybkim krokiem.
-Wybacz za spóźnienie.-mruknął, skinął głową Kirze. Obrzucił obecne wilki krótkim, uważnym spojrzeniem, na moment zawiesił spojrzenie na Ianles. Szybko podniósł głowę patrz ...

-Nic takiego.-odpowiedział spokojnie. Patrzył na córkę pustymi oczami, bez emocji.
-Co u Ciebie?-zmusił się, by zadać pytanie.

-Tak, to ja.-mruknął, patrząc na wilczycę obojętnym wzrokiem.

P.S. A co to za różnica?

Wyczuł na sobie spojrzenie. Obejrzał się, spojrzał na obcego wilka. Skinął mu łbem.

Przyszedł powolnym krokiem. Rozejrzał się wokół pustym wzrokiem, w końcu usiadł ciężko na ziemi.

Spojrzał na wilczycę.
-Cześć, Tsunami.-mruknął podnosząc głowę.

Wszedł do legowiska ciężkim, zmęczonym krokiem. Lekko kulał. Położył się, zaczął wylizywać łapę.

Przyszedł. Stanął nad urwiskiem, jednak widząc dwa ciała na dole potrząsnął głową. "Opamiętaj się"pomyślał. Wycofał się.

Żegnaj.-powiedział jeszcze raz.-I...trzymaj się.-odszedł.

Skinął głową. -Tak. Oczywiście.-wyszeptał nie patrząc na nią.

Mam do Ciebie ostatnią prośbę-zawahał się.-Bądź szczęśliwa, dobrze?-powiedział, odwrócił się i powoli poszedł dalej.

Wardress, proszę.-załamał się.-Przecież Go kochasz...idź do niego.-spojrzał na nią błagalnie

Proszę Cię, War, to ponad moje siły. Nie utrudniaj mi tego-poprosił cicho.-Shadow Cię kocha. I Ty Go kochasz. Jesteście dla siebie stworzeni.-wyszeptał