Świetlista powłoka = Test Koku na Szpiega

KokuRai

Jest, to wielka polana, na której trawa jest wyschnięta i żółta. Słońce nigdy nie odchodzi, a jak już to tylko na jakieś pięć minut. Nie ma tu żadnych robaków oprócz czerwonych mrówek, z którymi demonica wiecznie walczy. jak ktoś tu przychodzi, to tylko z pięciolitrową wodą. Nie ma tu, ani jednego źródła wody.

------------------------------------------------------

Koku przybyła tutaj z gracją i chyboczącym krokiem. Rozejrzała się po okolicy, a następnie usiadła na czterech literach, jednak po chwili poczuła jakieś gryzienie. Gwałtownie wstała i zauważyła mrowisko czerwonych mrówek. Zatkała je jakimś kawałkiem wysuszonego drewna. Usiadła obok obserwując okolicę.

Renna

Wadera spokojnym krokiem pojawiła się na polanie. Jej pierwszy test, którego będzie...Oj nie, tym razem nie ona będzie odpowiadała.
- Witaj. Kokurai, tak?
- Szpieg? Dlaczego chcesz starać się o tą rangę?
Usiadła. Wbiła wzrok w oczy demona i otuliła się ogonem.

KokuRai

- Tak KokuRai. Witam. I dlaczego szpieg? Ponieważ nawet przed staniem się demonem, chciałam nim być. Chciałam, dla mamy, dla watahy i nadal chcę. Szpieg torturuje, wyciąga ważne informacje, wyciąga odpowiednie wiadomości z opierających się, upartych umysłów i dostarczyć je władzy stada. Ja taka jestem i to potrafię. Tak, wiem jest wiele rang, jednak tylko ta jedyna mi pasuje, tylko ta pokazuje mi moją przyszłość. Kiedyś chciałam być magiem, jednak to było przelotnie, a szpieg jest już u mnie na stałe - powiedziała uśmiechając się do egzaminatorki.

Renna

Skinęła głową.
Nieźle. Nawet dobrze. Póki co - niezła odpowiedź.
- Dlaczego sądzisz, że akurat ty powinnaś zostać szpiegiem? CO wyróżnia cię spośród reszty?
Właśnie. Niech udowodni, dlaczego ona.

KokuRai

Koku pomyślała przez chwilę, aż naglę nad jej głową pokazała się żarówka.
- Jestem demonem, nie, to nie argument, ponieważ jest wiele demonów na świecie. Hmm. W środku jestem zwykła, jednak jest coś co mnie wyróżnia. Mój charakter, który czasami jest bezwzględny. Szybko się zmieniający, jednak nie za szybko. Więc bez problemu potrafię torturować, dla uzyskania potrzebnych, dla watahy, wiadomości. Umiem się skradać i poruszać się naprawdę cicho, jednak wiem że nie jestem niepowtarzalna i doskonała. Umiem kogoś złamać nawet za pomocą gadania. Jest taki jeden sposób - ostatnie zdanie powiedziała z chytrym uśmiechem, który zniknął tak szybko jak się pojawił.

Renna

Skinęła łbem.
- A byłabyś gotowa...Poświęcić dla watahy rodzinę? Lub swoje własne życie? Dla watahy Nocy? - spytała poważnym tonem, odgarniając prostą grzywkę z oczu.
Zmarszczyła brwi, zmrużyła oczy i wpatrywała się w waderę.

KokuRai

Koku spojrzała na ziemię. Rodzinę?
- Dla watahy Nocy swe własne życie oddam, jednak...przykro mi, ale...rodziny nigdy w życiu nie poświęcę - powiedziała pewnym i poważnym głosem. Zamachała gwałtownie ogonem. Rodzina jest, dla niej bardzo ważna i nigdy jej nie poświęci. Jej jaskrawe oczy zalśniły jak zwykle, bladym blaskiem. Ale czy jest taki blask?

Renna

Skinęła jedynie głowa. Rozumiała ją. Nawet bardzo dobrze.
- Więc...Taka sytuacja. Wykradłaś ważne informajce jakiejś watasze. Przyłapali cię. Jesteś w lesie, w twoją stronę biegnie dwóch potężnych basiorów z wrogiej watahy. CO robisz?

KokuRai

- Najpierw szybko zamaskowałabym swój zapach i schowałabym się w bezpiecznym, ciemnym miejscu. Kiedy Ci by przebiegli, natychmiast zaczęłabym przemieszczać się z mroku do mroku w przeciwną stronę i maskować za sobą ślady oraz swój zapach. Inną opcją jest zabicie ich, w końcu jestem demonem, ale jeżeli nie, to właśnie użyłabym tego pierwszego sposobu. A dzięki swoim zdolnościom i tym, kim jestem, miałabym jeszcze łatwiej - powiedziała podnosząc dostojniej głowę.

Renna

- Widzieli cię, Koku. Widzieli. Wiedzą, jak wyglądasz. Zapachu nie zmienisz nigdy. Jeśli nawet, to nie na zawsze. Najrozsądniej będzie...właśnie ich zabić. Ale nie jesteś niezwyciężona. Mogą cię pokonać.
- Tak więc... Jakie cechy powinien mieć dobry Szpieg?

KokuRai

- Zapach da się zamaskować różnymi rzeczami. Najlepiej wiedzą o tym Tropiciele, którzy często używają tej sztuczki. A jeżeli chodzi o to, że mogą mnie pokonać, to zawsze można wpierw na nich pułapkę zastawić - odpowiedziała spokojnie i pewnie.
- Szpieg powinien być bezwzględny, szybki i powinien umieć poruszać się cicho i zwinnie. Jego oko powinno dostrzec nawet najmniejszy kłamstwo, a umysłowo powinien być twardy i nie dać się w nic wrobić. Jak każdy powinien być posłuszny Alfie lub becie i jego zmysły powinny dostrzec coś co spodoba się komuś z wyższym stanowiskiem od szpiega i oczywiście w jego watasze - powiedziała.

Renna

Skinęła głową.
I co z nią teraz zrobić? Posiada wiedzę, wie co trzeba zrobić w trudnych sytuacjach, jest odpowiedzialna , przynajmniej taka się wydaje.
- Wymień mi słabe punkty wilka.

KokuRai

- Słabymi punktami wilka są: szyja pod żuchwą, uszy, nawet ogon, jak również nieosłonięty brzuch, pachwiny i oczy - wymieniła spokojnie pokazując te miejsca po kolei. Zamachała delikatnie ogonem na koniec i zastrzygła uszyma. jej oczy znów zalśniły wesoło. Koku w ogóle się nie denerwowała. No może trochę.

Renna

- Dobrze.
- Skoro wiesz dużo, to...Spróbuj wydusić ze mnie informację. Informację o tym, kto jest Alfą przykładowo...Wody! - powiedziała spokojnym tonem.
Owinęła przednie łapy ogonem i zacisnęła wargi. O co jej chodziło? Jeśli Koku myśli, że się nadaje, niech udowodni to w praktyce.

KokuRai

Koku uśmiechnęła się szeroko. To jest jej egzaminatorka, więc nie użyje tortur, ale może...Wilczyca prychnęła na Betę i poszła sobie spokojnie, by ta nie podejrzewała ją o nic. Na koniec zamachała gwałtownie ogonem. Po kilku minutach zjawiła się tu, jednak całkiem inaczej wyglądała oraz miała inny zapach. Sztuczka ze zmianą zapachu. Poprawiła jeszcze swój duży kapelusz i podeszła do Renny wyciągając notesik.
- Witam szanowną osobę. jestem Maksimus z Gazety Fur - feather - scale. O ile informacje mnie nie mylą, to ty jesteś Betą Nocy. Mam kilka pytań. Po pierwsze: Jak, to być betą? Czy masz dużo obowiązków? Czy masz może swego ukochanego, który zawsze stoi przy twoim boku? Mogłabyś mi wymienić Alfy wszystkich watah? Czy przeprowadzasz komuś test? - zadawała pytania starając się zmienić głos. I udawało jej się, to bardzo dobrze.

Renna

- Hum...
Przez moment wydawała być się zamyślona.
- Jestem tutaj od czterech lat i jeszcze nie miałam przyjemności cię spotkać. Jesteś nowy? - spytała spokojnym tonem.
Owinęła przednie łapy ogonem. Hym, co tyle pytań? Jako jedna z redaktorek gazety dokładnie znała spis osób, które były redaktorami, ale ktoś inny może by się na to nabrał. Ktoś, kto nie ma nic wspólnego z gazetką ,,wilczą".

KokuRai

- Tak - odpowiedziała wyciągając jeszcze długopis i przygotowując się do pisania. Czekała, aż Renna odpowie jej na pytania i zachowała całkowity spokój. Poprawił ogonem swój kapelusz. Wrr! Ta demonica nie cierpi kapeluszy, jednak musi się poświęcić. Patrzyła na Betę wyczekując odpowiedzi na pytania.

Renna

Uśmiechnęła się życzliwie i odkaszlnęła.
- Cóż, nie mogę zdradzić ci pewnych informacji, środki ostrożności - tutaj wesoło mrugnęła. - Ale tak. Mam sporo obowiązków, mam u swego boku ukochanego. Tak, przeprowadzam testy. - powiedziała spokojnie.

KokuRai

- Dobrze - powiedziała zapisując dokładnie jej odpowiedź.
- A Alfy? Mogłabyś mi wymienić alfy wszystkich watah? - zapytała zapisując jeszcze swoje pytanie. Jej ogon poruszał się powoli po ziemi. Wiatr wiał bardzo delikatnie, tylko lekko dotykając jej futra. Zastrzygła uszami by dokładnie usłyszeć odpowiedź.

Renna

Uśmiechnęła się nieco złośliwie.
- Wybacz, ale nie. Powinieneś to dobrze wiedzieć - uniosła łeb wysoko i zmrużyła oczy, wpatrując się w Koku.
Zaśmiała się pod nosem. Nie, nie nabrała się. Możemy skończyć tą szopkę?