Test Zoe na Maga.

Zoe

Był to niewielki pagórek, znajdujący się niedaleko jeziorka. Porośnięty pięknymi czarnymi różami przyciagał wiele wilków. Pagórek nazywany był Pagórkiem Merlina. Czemu? Wiele magów przychodziło tu, by potrenować zaklęcia albo zmierzyć się z innymi. Dziś te miejsce jest kojarzone jedynie z czarnymi różami. A rosną tu one na cześć Roesi. Była ona wpaniałym magiem. Niestety, pewnego dnia w serce ugodziło ją mordercze zaklęcie, właśnie na tym pagórku. Mało kto o niej jeszcze pamięta.

_____________________________________________________________

Zoe powoli przybyła na pagórek. Zmrużyła ślepia i powąchała jedną z czarnych róż. Taką samą, jaką dał jej Samuel w urodziny. Otworzyła swoją torbę i popatrzyła na amulet od Carly. Założyła go na szyję. Czuła, że on dodawał jej siły. Usiadła i czekała na egzaminatora.

Kaji Meyit

/Ile błeeedów... "Wiiiingardium [...]" nie "Ingardium".../

Przybyła w to miejsce skocznym, wesołym, wręcz tanecznym krokiem, szczerząc się szeroko do wszystkiego, co tylko ujrzała. Jej szmaragdowe ślepia błyszczały wewnętrznym blaskiem, iskrzył się z powodu płomienia, pożogi wręcz, jaka szalała w jej duszy, umyśle, rdzeniu. Zatrzymała się wreszcie na pagórku, rozglądając się dokoła z entuzjazmem. I wtem aż zakrztusiła się, dostała palpitacji serca i poczuła, jak gdyby ktoś przywalił jej ciężkim obuchem prosto w łeb. Przewróciła się na plecy, machając chaotycznie łapami.
- Merlinie najświętszy! O boska A'tar! Hohenhaimie! Duch z mej przeszłości mnie nawiedził!

Zoe

Pisze z nnego kompa... Zepsuta klawiatura...

Zoe usniosła brwi i odrzuciła torbę na bok. Podbiegła do wilczycy i wpatrywała się w nią.
-Wszystko dobrze?-spytała, nadal stojąc i wpatrując się w nią.

Kaji Meyit

Zaprzestała machać chaotycznie łapami, wpatrując się szmaragdowymi, wielkimi oczyma w piętrzącą się nad nią postać.
- Ja tu test przychodzę czynić i co widzę? Siebie z przeszłości! Merlinie kochany! - Przewróciła się na plecy i podźwignęła błyskawicznie, odskakując od wadery długim susem.
Zastrzygła prawym uchem, przechylając śmiesznie łeb i marszcząc swój cudowny, zgrabny nosek. Toż to jej się w głowie nie mieściło, aby ktoś wyglądał tak, jak kiedyś ona. Dziwne dziwy już widziała, ale nawet przez łepek jej nie przeszło, że jest aż tak popularna, że ktoś zapragnął przywdziać jej futro. I zdawać jeszcze na Maga! Mamma mia!

Zoe

Zoe uniosła brew, przypatrując się wilczycy. Dopiero później zrozumiała, o co chodzi.
-Aha... Jestem Zoe i to ja dzisiaj mam zdawać na Maga.-powiedziała, lekko zpeszona, wpatrując się w swoje łapy. No tak... Może i chciała zawsze być taką mini Kaji?

Kaji Meyit

- Ach, pamiętam! Byłaś kiedyś w moim przybytku! - wykrzyknęła, wreszcie skojarzywszy tę postać.
Cóż, Kajeczka nigdy nie miała specjalnej pamięci do imion oraz pysków, zaś łączenie ich to już była totalna masakra w jej wykonaniu. Zaklęcia, nazwy eliksirów, inkantacje - tak. Miana, przydomki, mimika - zdecydowanie nie. Zarechotała pod nosem, czochrając swoją cudną grzywę.
- Dobra, to przechodzimy prężnie do testu! - wrzasnęła entuzjastycznie, upodabniając się do generała nakazującego wymarsz na wrogie wojska. - Dlaczegoż to chcesz stać się Magiem?
I zaczęło. Rozpoczęto maraton pytań, wyciskań mózgów jak cytrynki i wysysanie wiedzy z każdego jego neuronu.

Zoe

-Zaczęło się od tego, że w moim domu magia była tematem zakazanym. Dlatego zaczęła mnie kusić, niczym zakazany owoc. Gdy w końcu poznałam ją dokładniej, postanowiłam zostać Magiem. Jako Mag chciałam pomagać innym ludziom i oczywiście watasze. Poza tym chciałabym się uczyć nowych rzeczy związanych z magią. Bo jako narmalny wilk niestety nie mogę używać czarów. A będąc Magiem, mogłabym ,,czarować" i douczać się.-powiedziała. Swój prawdziwy powód zostania magiem miała na końcu języka, ale wolała wymienić te mniej istotne powody dość rozwlekle.

Kaji Meyit

Klapnęła sobie, wsłuchując się w słowa wadery z przechylonym w dalszym ciągu łbem. Wtem zmarszczyła ponownie swój jakże zgrabny, wspaniały nosek.
- Pomagać ludziom? - zapytała z dziwną miną i szerokim, nieokreślonym uśmiechem. Zarechotała głośno, zaśmiała się pełną para, tracąc swoje i tak marne hamulce. - Cóż, jeśli chcesz pomagać dwunogom... - wychrypiała pomiędzy jedną salwą chichotu ma drugą, nie starając się nawet powstrzymywać.

Zoe

Zoe uderzyła się łapą w czoło.
-Przepraszam za pomyłkę. Chodziło mi o wilki.-powiedziała. Po prostu bardzo się denerwowała i cały język jej się plątał. Gorączkowo poczęła szukać medalionu ying-yang na szyi. On dodawał jej siły.

Kaji Meyit

Zarechotała raz jeszcze, nim śmiech przekształciła w chrząkanie, potem parskanie, zaś na koniec całkowicie - lub niemalże - go tłumiąc. Westchnęła głęboko, przymrużając szmaragdowe, lśniące wewnętrznym blaskiem ślepiska skoncentrowane na młodej waderze.
- Czyli nauka o magii i pomoc Watasze to jedyne Twe cele? - zapytała ciekawie, przechylając śmiesznie łeb i strzygąc dziurawymi uszyma.

Zoe

-Chcę zostać Magiem, dlatego że sądze, iż do niczego innego się nie nadaje. Poza tym magia mnie interesuję i chcę odkrywać jej tajniki.-powiedziała Zoe. Nie dodała znowu swojego głównego celu. O nie...

Kaji Meyit

/Mówiłam o tym wcześniej i wspomnę jeszcze raz. Popraw, na kości Merlina, to "Ingardium". Już za samo to powinnam Cię oblać >.</

Przechyliła łeb w drugą stronę, nie zważając na poczochraną przez wiatr grzywę. Wtem, zupełnie niespodziewanie, przewróciła się znów na plecy i z tej perspektywy spojrzała na waderę-jej-dawnego-wyglądu-klona. O, jakie ładne imię. Trochę długie, aczkolwiek niezwykle wdzięczne.
- Ciągle to samo! Wszyscy mi to mówią, un! - rzekła wreszcie, machając łapami. - A co z samokształceniem?! Samozadowoleniem z wykonanego zaklęcia?! Poznawania samego siebie?! Zdobywania szczytów możliwości?! Kształcenia swego rdzenia i wypruwania z niego coraz to nowych pokładów magii?! Poznania przyrody od energetycznej strony?! Poszukiwania coraz to nowych, ukrytych ksiąg i wydzierania ich potworom?! Tworzeniem artefaktów o sporej mocy?! - wymieniała i wymieniała. - "Nauka i pomoc" - rzuciła wtem przygnębionym pozornie, dochodzącym z głębin studni tonem. - To już jest nudne! Mamy już sporo Magów w Krainie, więc oczekuję także innych powodów, które przekonają mnie o tym, że możesz dołączyć do naszego zacnego grona, un!

Zoe

Zoe popatrzyła na egzaminatrokę i trochę nie wiedziała co robić.
-To mam wymienić coś jeszcze?-spytała, lekko się trzęsąc. Myślała, że nie najważniejsza jest odpowiedź na to pytanie. A teraz okazuje się, że chyba obleje.

Kaji Meyit

Pomachała raz jeszcze chaotycznie łapami, wywalając na wierzch jęzor i smakując pustą przestrzeń, wilgotne leśne powietrze. Jakże inne było to od tego suchego, królującego na piaszczystej pustyni! Zarechotała, spoglądając na zdającą szmaragdowymi ślepiskami.
- No raczej - odparła w końcu na jej pytanie, przypomniawszy sobie, dlaczego tak właściwie się tutaj znajduje. - Nauka i pomoc już mnie nie przekonuje! Każdy może zainteresować się magią, a jest już na tyle czarodziejskich wilków w naszej Krainie, że mogą one pomagać innym bez problemu! - wykrzyknęła z entuzjazmem, machając energicznie puchatym ogonem.

Zoe

-Chcę zobaczyć, na ile mnie stać. Chcę pomagać naszej watasze. Chcę poznawać nowe zaklęcia i odkrywać nowe rzeczy związane z magią. Chcę pomagać innym. Chcę siebie doskonalić.-powiedziała Zoe.

Kaji Meyit

Mlasnęła głośno, wtem przekręcając się na brzuch i energicznie podnosząc się na łapy. Podskoczyła wręcz, aby zaraz sprężyście zacząć okrążać młodszą waderę i spoglądając na nią lśniącymi dziko szmaragdowymi ślepiskami. Krążyła i krążyła, czasami doprowadzając do tego, iż futra ich stykały się ze sobą, muskały o siebie w lekkim geście. Zarechotała głośno, obnażając białe, śliczne i ostre kiełki.
- A dlaczego sądzisz, że w ogóle nadajesz się na tę pozycję? Dlaczego sądzisz, iż powinnaś dostać tę rangę? - zapytała niskim głosem, wykrzywiając kufę w dziwnym, krzywym uśmieszku.

Zoe

-No cóż... Szybko się ucze nowych zaklęć i innych rzeczy związanych z magią, umiem sobie poradzić w trudnych sytuacjach, jestem opanowana i spokojna.-powiedziała. Zoe wiedziała, że taka odpowiedź nie starczy, ale po co się rozwlekać i wymieniać tysiąc mało istotnych rzeczy?

Kaji Meyit

- A skąd wiesz, że szybko uczysz się magii? Kto to oceniał? - zapytała, czujnie strzygąc dziurawymi uszyma. - Dlaczego mam wybrać Ciebie? Skąd wiesz, czy w Watasze nie ma kogoś innego, kto lepiej się nadaje? - zapytała, po czym mlasnęła donośnie, z lubością przymykając ślepia. - Dlaczego właśnie Ty?
Jej głos był niski, inny od tego, którego używa na co dzień, niemniej w dalszym ciągu wypełniony czymś typowym dla tej niezrównoważonej Magiczki.

Zoe

-Powiedział mi to Samuel. On nauczył mnie większości rzeczy związanych z magią.-powiedziała.-I wiem o tym, że w Nocy jest już jeden Mag. Słyszałam, że interesuje się magią czarną. I właśnie ja chciałabym stać się tym równoważnikiem. W naszej watasze byłaby magia czarna i biała. Chciałambym wprowadzić do watahy nową, pozytywną energię.Moim zdaniem-dlatego to powinnam być właśnie ja.

Kaji Meyit

Kajeczka mlasnęła, zatrzymując się tuż przed waderą. Jej wypowiedzi były krótkie i małostkowe, bardzo wymuszone - co się spontanicznej Kajeczce nie podobało - i jakieś takie... wątłe... jałowe...
Mlasnęła.
- Skąd Mag czerpie energię? - zapytała wtem, znów przewracając się na plecy i machając przednimi łapami. Wyszczerzyła zębiska, wpatrując się szmaragdowymi ślepiskami w młodszą waderę.