Test Samanty na łowcę 2 .

Samanta

- Jeżeli byłyby głodne , zapolowałabym na jakiegoś zająca . No bo w końcu szczeniaki mało jedzą . Jeżeli zaczęłyby się rozchodzić warknęłabym tak aby ich nie wystraszyć jednak przywrócić do porządku . Jeżeli i to by nie pomogło chwytałabym kolejno na kark i dawała na wybrane przeze mnie miejsce . - Uśmiechnęła się ciepło i patrzyła na egzaminatorkę . Ogon wdawał się w rytmiczne ruchy , a uszy ułożyły się przy ciele .

Euforia

- A jesli o pożywienie poprosiłaby Cię...- tu wadera się na chwilę zamyśliła.
- Na przykład, dajmy na to Jaina? Jak byś postąpiła?- zapytała jeszcze. Zaczynały jej cierpnąć łapy, rwały się już do drogi. Miała wrażenie, że zbyt długo to trwa. Takiego testu jeszcze nie miała.

Samanta

- Przykro mi lecz nie wiem kto to jest Jaina . Widzisz nie jestem tu długo - Z jej pysk zszedł uśmiech . Samanta bała się , że to ważna osoba i , że przez to , że jej nie zna obleje egzamin .
Nastawiła uszy i czekała na wypowiedź Euforii .

Euforia

- A Desmond? Lub Karenaj, Star...?- dopytywała. Zdziwiło ją, iż wilczyca Jainy nie zna. Ale może któreś z tych osobników weszło już jej w drogę? Nie patrzyła natarczywie, ale czekała na odpowiedź. Nie chciała mówić wprost, kręciła, obchodziła na około... Jak jej matka. Choć z tego Eu sprawy sobie nie zdawała.

Samanta

Samanta nie miała pojęcia co to w ogóle za wilki . Powiedziała więc o tym Euforii - Nie znam - Na jej pysku pojawił się wyraźny smutek .
Samanta zastanawiała się ileż może trwać jeden test na łowcę . Trochę ją już to nudziło , jednak nie dała tego po sobie poznać .

Euforia

- Są to Alfy i bety innych stad- powiedziała krótko. Potem jak gdyby nigdy nic zerwała się na wszystkie cztery łapy i powiedziała:
- Zaraz tędy przejdzie stado, czujesz? Pokażesz mi, jak polujesz na daniele. Tylko przemyśl dobrze, którą sztukę upolujesz... Nie zapominaj, że nie wolno nic w przyrodzie marnować- dodała pouczająco i... zniknęła? Przecież ledwie chwilę temu stawiała powoli łapy. A teraz po prostu straciła się Samancie z oczu.

Samanta

Samanta poczuła drżenie ziemi . Szybko wdrapała się na pobliskie drzewo i rozejrzała się za egzaminatorką . Nigdzie jej nie widziała .
Popatrzyła w dół i zobaczyła biegnące stado danieli . Zatrzymały się one pare metrów od drzewa na , którym przebywała .
Bezszelestnie zeszła z drzewa i schowała się za krzewem . Z tamtego miejsca obserwowała daniele . Próbowała dostrzec takiego , z którym bez problemu sobie poradzi . Nie chciała iść na łatwiznę jednak nie chciała się też narażać gdyż była całkiem sama .
Pon chwili przed jej ślepiami przebiegł młody danielek .
Stado odwrócone było w kierunku przeciwnym do Samanty .
Wadera skorzystała z tej okazji i wyszła zza krzewu . Rzuciła się szybko na ofiarę , łapiąc ją łapami za mordę aby nie wydał z siebie jakiegokolwiek dźwięku .
Danielek bardzo się wierzgał . Wadera jednak miała na to sposób . Pazurem przecięła mu szyję po czym wgryzła się w nią głęboko .
Danielek coraz bardziej się uspokajał . Jego kopyt nie ruszały się już .
Wadera by upewnić się , że zabiła zwierzaka zadała mu jeszcze jeden mocny cios pazurem w szyję . Głowa danielka zwisała już tylko na skórze .
Wilczyca chwyciła ofiarę i wyszła z nią na drzewo . Z tamtej pozycji obserwowała stado . Położyła ciało danielka na grubej gałęzi tak aby nie spadło i zerwała szyszkę . Zrzuciła ją na ziemię aby stado przestraszyło się i odbiegło .
Tak też właśnie się stało .

Euforia

Nim wilczyca się spostrzegła, wadera stała nad danielem na gałęzi i oglądała go z każdej strony. Podpatrywała także Sam. W końcu powiedziała:
- Mam na imię Euforia, samica beta Nocy, a Ty, Łowczyni?

Samanta

Samanta zeskoczyła z drzewa z danielem w pysku . Oglądnęła się za Euforią i rzekła - Ja jestem Samanta - Wadera nie powiedziała swojej rangi gdyż nie wiedziała czy ją w końcu ma czy nie . Czy została łowczynią ? O tym wiedziała tylko Euforia .

Euforia

- Miło mi. Powodzenia. Pamiętaj, że Twoja nowa ranga to masa obowiązków. Mam nadzieję, że sobie poradzisz i jej nie stracisz. Do zobaczenia- posłała jej nawet uśmiech i odeszła spokojnym, kocim krokiem.

Samanta

Wadera podziękowała Euforii po czym również odeszła . Na jej pysku jawił sie uśmiech . Był on bardzo szeroki . Można by wręcz rzec , że od ucha do ucha .