Test Elenki na Betę

Elena

Równina jak to równina... No... chociaż nie. Ta równina różni się od innych. Przede wszystkim tym, że jest tu piasek... mnóstwo piasku... piasek tu... piasek tam... a gdzieniegdzie trochę trawy, jakieś drzewo stoi samotne albo doszczętnie spalone piekącym słońcem, albo takie co miało szczęście i nie jest całkiem ogołocone z liści. No i przede wszystkim teren ten należy do wielbiącej skwar watahy ognia. To właśnie tutaj Elena będzie przechodziła test na betę watahy.

Usiadła z wolna na piasku oddając grzbiet promieniom słonecznym i patrząc na odległy horyzont czekała na przybycie egzaminatora.

Samuerian

Samuel w końcu pojawił się na polanie i podszedł do zdającej.
- Witaj. - rzekł. - Powiedz mi, dlaczego chcesz zostać Betą. - zaczął spokojnie, jak każdy niemal test, który do tej pory przeprowadzał.

Elena

- Przede wszystkim po to, by móc pomagać tobie, drogi Samuelu, zwłaszcza w ostatnim czasie, kiedy wszystko spadło na twoje barki. No a też nie oszukujmy się, każdego może natłok obowiązków "przybić" i potwornie zmęczyć, dlatego będę ja byś ty mógł wreszcie należycie odpocząć. Dodatkowo stanowiska alf i bet nie wyglądają dobrze i pilnowanie porządku przez to kuleje. Także wilki ognia mogą czuć się czesto poczuć samotne z problemami, gdyż ty, zabiegany nie masz dla wszytkich odpowiedniej dozy czasu. Wataha wymaga od alf zapewnienia spokojnego snu, pomocy w każdym aspekcie i oczekuje wizyt. - powiedziała spokojnie - A poza oczywistymi powodami uważam też, że się nadaję. Pomagałam sporo watasze i tobie w ostatnim czasie co na pewno pamiętasz, jestem sumienna i obowiązkowa. Dodam też, że jestem prawiedliwa, potrafię załagodzić spory i potrafię się dogadać niemal z każdym. Nie jestem agresywna ani nerwowa ale stanowcza i konkretna. Mam też zdolości dyplomatyczne, potrafię zażegnać spory, a także pewnie niw umyka uwadze moje członkostwo w radzie watach ognia i nocy, a także obecna ranga. Dodatkowo ostatnimi czasy można powiedzieć dowodziłam w walce z Hono-no. Jak mi poszło widziałeś sam lub możesz zapytać innych. Myślę,że nadaje się na to stanowisko. - dodała niejako odpowiadając na kolejne pytanie jakie mogło paść z pyska Samuela.

Samuerian

- A jak dobrze znasz wilki ze swojej watahy? Masz z nimi dobry kontakt? Jeżeli zostaniesz Betą konieczny będzie wybór nowego członka Rady Ognia i Nocy. Jak myślisz, kto by się nadawał na to stanowisko? - spytał spokojnie. Kontakt ze swoimi podopiecznymi był bardzo ważny na takim stanowisku.

Elena

- Dobrze znam wilki z ognia i mam z nimi dobry kontakt. Na stanowisko w radzie dobrze nadawałaby się Lea. Jest moją przyajciółką, jest bystra i odpowiedzialna. Dobrze by się też sprawowała Kaji Meyit. Jest świetną magiczką i jest bardzo inteligentna. Albo Wasp, silny i nic gorszy od wcześniej wymienionych wader. Jest jeszcze kilka wilków, do których mam zaufanie, ale do tych chyba największe. - odparła spokojnie. Bardzo istotny był dobry wybór wilków na to stanowisko, a więc nie można rozważać osób niepewnych. Test ten był dla niej niesamowicie ważny w związku z czym skupiała się jak mogła.

Samuerian

Samuel skinął lekko głową.
- Powiedz mi w takim razie, co zrobiłabyś w sytuacji zagrożenia wojną z jakąkolwiek inną watahą. Nie musi być to Wiatr, tylko dowolne obce nam stado. W jaki sposób starałabyś się uniknąć potyczki, wyzwolić ją, przygotować...

Elena

- Przede wszystkim nic pochopnie. Po pierwsze starałabym się załagodzić sytuację za pomocą rozmowy z alfami i betami wrogiej watahy. Propozycje wspólnej korzyści, inne rozwiązania. Gdyby jednak w żaden sposób nie dałoby to rezultatów naturalnie przygotowałabym watahę do wojny. Jako wojowniczka mam umiejętności, którew tym wypadku na pewno przyniosły by efekty. Oczywiści porozumienie z tobą, drugą betą jeśli będzie i dowódcami miałoby na celu ustalenie konkretnej strategii. Ale walka byłaby ostatecznością bo nie chcę skazywać wilki na śmierć kiedy można tego w dobry sposób uniknąć. - odparła spokojnie i patrzyła prosto w oczy Samuelowi.

Samuerian

- A co zrobiłabyś, gdyby wojna z Watahą 'x' dobiegała końca i najwyraźniej byśmy przegrywali? Jakie miałabyś zachowania wobec tego, że porażka jest pewna i najprawdopodobniej większość naszych zginie lub trafi do niewoli? Co byś robiła, mówiła...? - spytał.

Elena

- Oczywiście nie pozwoliłabym im zginąć ani trafić do niewoli. Podczas walki bym ich motywowała, pomagała komu bym mogła ale gdyby porażka była widoczna zarządziłabym natychmiastowy odwrót a sama starałabym się jak najdłużej powstrzymywać przeciwników. Zajęli by się mną jako betą uciekających pozostawili w spokoju dając szansę na ujście z życiem. Wolałabym sama zginąć niż pozwolić na to innym. - odparła spokojnie wciąż siedząc w tej samej pozycji.

Samuerian

- A co, gdybyśmy przegrywali całą wojnę, nie tylko jedną bitwę? Gdyby wróg nacierał na nasze tereny, podczas gdy my bylibyśmy bez szans? Jakie słowa kierowałabyś do cywili, dzieci, którzy nie wiedzą co w takiej sytuacji zrobić? - spytał.

Elena

- Ogromną rolę odebrałyby niańki oraz nauczyciele a także zwykłe samice. To im pwierzyłabym opiekę nad młodymi. Miałyby natychmiast opuścić tereny watahy i schronić się we wcześniej przygotowanym miejscu poza terenami watahy. Natomiast młodym powiedziałabym, że grozi im wszystkim niebezpieczeństwo nie mówiąc jakie. Wiadomo, że młode nie zdają sobie sprawy co to wojna bo kojarzy im się to z zabawą z rodzeństwem. Albo zastosowałabym stary chwyt z zabawą w chowanego, jakoby one i reszta się chowały a wojownicy z watahy ich szukali. Dzieci bardzo wczuwają się w. zabawę więc podeszłyby do tego profesjonalnie. - odpowiedziała delikatnie machając końcówką ogona.

Samuerian

- A co z innymi? Nie tylko dzieci boją się śmierci. - powiedział spokojnie Samuel, chcąc już zakończyć ten temat. Jednak chciał wpierw usłyszeć pełną odpowiedź na zadane wcześniej pytanie, więc miał nadzieję, że teraz się to uda. Tak, by można było przejść już dalej.

Elena

- Naturalne jest to, że trzeba podnieść ich na duchu, dodać otuchy, powiedzieć, że powstrzymamy npastników, że jeśli będą dzielni to na pewno przeżyją. Powiedzieć, by się spieszyli i robili to co się do nich mówi bez paniki. Że to oni teraz odpowiadają za młode pokolenie i że to w nich reszta pokłada nadzieje, że ich bezpieczeństwo, wytrwałość daje siłę do walki. By dali przykład opowiedzialności i siły ducha tym, którzy tak bardzopotrzebują wsparcia, pomocy i uczą się jak pwinno się żyć. - odpowiedziała pewna swej odpowiedzi.

Samuerian

Samuel usłyszawszy wreszcie pełną odpowiedź przeszedł do kolejnej części testu:
- Jakie w takim razie zmiany chciałabyś przynieść naszej watasze gdybyś zajęła stanowisko Bety? - spytał spokojnie, z ulgą zakańczając temat wojny. Ciekawiło go bowiem, jakie nowe idee ma wilczyca.

Elena

- Na pewno obsadzić stanowiska w watasze takie jak szpiedzy, wojownicy, łowcy. Mało jest albo wcale nie są one obsadzone. Dodatkowozorganizować miejsca treningowe dla wszystkich. Organizować lekcje dla szczeniąt, stworzyć wspólne tereny dla wilków z obu watah sojuszu, spotkni integracyjne powadzić, wspólne polowania i zebrania. Jakby nie było ich problemy są także naszymi problemami a nasze ich. Mam jeszcze wiele pomysłów jak choćby ustalić pewne zasady, które zostaną spisane i powieszone w często odwiedzanym miejscu. Głównie po to żeby nie było sytuacji iż ktoś przekracza granice sojuszu źle zachowując się względem innych. - odparła spokojnie.

Samuerian

- Wiesz jednak, że osób na poszukiwane stanowiska jak nie było, tak nie ma. Jakie masz pomysły dotyczące zachęcenia wilków do zdawania właśnie na te profesje? - zapytał przyglądając się waderze z zainteresowaniem. Zobaczymy jak pójdzie jej dalsza część egzaminu.

Elena

- Chciałabym w nich wzbudzić większą świadomość jakie potrzeby ma wataha, zachęcić do poszerzania choryzontów co dają testy na inne też stanowiska. Do tego zachęcać nowych członków do zdawania na t profesje mówiąc o ich odpowiedzialności i ważnej roli w watasze. Także zachęcić do obierana jakiegoś celu w życiu no bo ile wilków nie ma rangi ani celu? Bardzo wiele. Organizować zajęcia dla wszystkich na temat każdej z profesji. Po jednym członku znajdzie się o takich rangach. - ponownie otworzyła paszczę i odparła na zadane pytanie.

Samuerian

Samuel skinął głową.
- Jak wiele jesteś w stanie poświęcić dla watahy? Życie? Życie swoich bliskich, swoich dzieci, rodziny? - spytał. - Czy dla ciebie ważniejsi są najbliżsi, czy stado i obowiązki?

Elena

- Dla watahy poświęce życie, ale nie rodzinę. Z prostej przyczyny. Każdy kogo poznam staje się dla mnie rodziną. Każdy, kto jest w stadzie jest dla mnie jak rodzeństwo, dzieci. Nie ma tu podziałów na rodzinę i stado. Każdy jest tak samo dla mnie ważny. - odpowiedziała spokojnie przypominjąc sobie Veliego, Stelle i Ventusa a także swych znajomych.

Samuerian

Samuel skinął głową, usłyszawszy odpowiedź jakiej zawsze oczekiwał na testach. To w końcu rodzina powinna być najważniejsza, nie obowiązki i kariera.
- Jesteś gotowa przyjąć na siebie ciężar dowodzenia watahą u mojego boku, nowe, ciężkie obowiązki i problemy nie tylko swoje, ale każdej jednostki naszego stada? - spytał.