Test Waspa na Łowcę

Wasp · Wysłany: Czw 16:42, 03 Mar 2011 Temat postu: Test Waspa na Łowcę

Las. Lub raczej coś, co niegdyś lasem było - zapewne pięknym, pełnym dorodnych drzew, o rozłożystych koronach i pniach otulonych niewysokimi krzewami. Teraz to miejsce, jak większość lokacji Watahy Ognia, widzi się jako ponure, wysuszone miejsce, pełne nagich, ogołoconych z liści pni i połamanych, przesuszonych gałęzi, trzaskających cierpko pod łapami. Mimo to przy niewielkim szczęściu można spotkać tu zwierzynę.

Wasp przybył tu, jak zazwyczaj, na swych kruczoczarnych skrzydłach. Wylądował gładko na spękanej ziemi, u podnóży martwego lasu. Przysiadł, czekając na egzaminatora. Spokojne spojrzenie purpurowych ślepi okolicę z uwagą.

Phobs · Wysłany: Śro 15:44, 09 Mar 2011 Temat postu:

Przybył tu znudzony i po części przygnębiony. Łowca? Spodziewał się czegoś ciekawszego, czegoś... Mniej powszechnego? By test ten sprawiał intrygę nie tylko egzaminowanemu. Westchnął i począł posuwać się wolno po spękanej ziemi.
-Łowca, tak? - rzucił w stronę czarnego wilka unosząc wysoko prawą brew.

Wasp · Wysłany: Śro 17:12, 09 Mar 2011 Temat postu:

Z niecierpliwości ogon Waspa dotychczas posuwał się po nagim, twardym podłożu, lecz gdy egzaminujący przybył, czarna kita skrzydlatego flegmatycznym ruchem owinęła się wokół łap.
- Owszem - odrzekł krótko, wlepiając w Alfę swe uważne spojrzenie. Przekrzywił nieco łeb. Phobs nie wyglądał najszczęśliwiej.

Phobs · Wysłany: Pią 14:37, 11 Mar 2011 Temat postu:

-Ech... Tak więc - dlaczego wybrałeś łowcę? - rzekł machinalnie wpatrując się martwym wzrokiem w niewidoczny punkt w oddali. Miał nadzieję, że czarny basior nie pójdzie w ślady poprzedników i nie wygłosi przemówienia o dobru watahy, chęci pomocy bla, bla, bla, bigos... Nikim nie kieruje egoistyczna chęć zdobycia odznaczenia? Czy Phobs jest jedynym egoistą...? Pociągną smętnie nosem i opadł ciężko na ziemię. Jeszcze długa droga...

Wasp · Wysłany: Pią 17:39, 11 Mar 2011 Temat postu:

A jednak Waspuś musiał pójść w ślady poprzednich zdających, jeżeli miał być szczery przy odpowiedzi na pytanie. Odrzekł:
- Chcę zasilić szeregi Łowców Ognia, by móc przyczynić się dla innych członków watahy. W razie potrzeby, każdy będzie wiedział, do kogo się zwrócić o ewentualną pomoc przy zdobyciu pożywienia. Poza tym każdy powinien mieć jakiś wkład w watahę, nie zamierzam być bierny, a polowanie to rzecz, którą myślę, że potrafię robić najlepiej. Nie ukrywam, że ważna jest też dla mnie świadomość, iż nie jest się w watasze zwyczajnym 'szarakiem', lecz pełni się jakąś konkretną funkcję. To dla każdego budujące. Dzięki zdobyciu tej profesji będę również mógł doskonalić się podczas grupowych polowań, o ile takie się zdarzą.

Phobs · Wysłany: Nie 14:06, 13 Mar 2011 Temat postu:

Słowa Waspa przeleciały przez uszy Alfy jak wiosenny wietrzyk. Słyszał podobne formułki wiele razy...
-T y l k o tyle? - rzucił z ironią.
-A posiadasz może chociażby minimalne predyspozycje? - dodał przeciągając ostatnie słowo. Oczywiście, że ma... Po co inaczej miałby pisać się na łowcę? Mimo to Phobs zadał to pytanie, ot tak, dla przeciągnięcia testu - bywał złośliwy...

Wasp · Wysłany: Pon 19:36, 21 Mar 2011 Temat postu:

Wasp zaś tylko lekko uśmiechnął się na kufie.
- Czyż to nie oczywiste? - odrzekł. - Jestem wilkiem silnym, odważnym, potrafię skradać się, nie postępuję również zbyt pochopnie. Jeżeli mam na to czas, staram się każdy ruch dokładnie przemyśleć, by nie popełnić błędu, który mógłby się skończyć dla mnie źle. A moim dodatkowym atutem jest umiejętność latania, która pozwala mi poruszać się szybciej i zwinniej niż wszelkim lądowym stworzeniom.

Phobs · Wysłany: Nie 17:37, 27 Mar 2011 Temat postu:

-Owszem, nie oczywiste... - zachichotał -Tak rytualnie... Co wiesz o tej profesji? - rzucił łagodnie, uśmiechając się nikle. Wasp był wilkiem zasłużonym, nie będzie przedłużał mu testu... Jeszcze parę pytań, test praktyczny, intencje, pranie, suszenie, obieranie ziemniaków... Niewiele, zaprawdę niewiele.

Wasp · Wysłany: Śro 13:22, 30 Mar 2011 Temat postu:

Pytania Phobsa coraz bardziej go nużyły. Cóż poradzić, trzeba przez nie przebrnąć, nie ma innej możliwości. Wasp odpowiedział:
- Łowca jest odpowiedzialny za zdobywanie pożywienia dla watahy, musi więc doskonale znać się na polowaniu. Choć łowcy często przychodzi współpracować z tropicielem, sam powinien posiadać choć po trosze umiejętności tropicielskich.
Dość zwięzła to była odpowiedź, lecz po co paplać bez sensu? W poprzedniej swej wypowiedzi Wasp zawarł cechy łowcy niezbędne, nie widział sensu, by się powtarzać.

Phobs

-Niech więc będzie... - mruknął. -Gdzie chciałbyś zapolować w ramach testu? - dodał. Zlustrował basiora obojętnym spojrzeniem i uśmiechnął się nikle. Jest tyle miejsc - nie tylko suche, jałowe pola Watahy Ognia, ale także piękne, pachnące lasy i rozległe bory... Jaki padnie werdykt?

Samuerian

Samuel przybiegł truchtem na miejsce egzaminu.
- Wybacz proszę, że musiałeś tyle czekać. Nazywam się Samuel, jestem nowym Alfą Ognia i teraz to ja dokończę twój test na Łowcę. - powiedział szybko siadając naprzeciwko Waspa. - Z tego co wiem, teorię masz już zaliczoną. Zresztą... - machnął łapą. - Potrzebujemy dobrych Łowców, żeby mogli zapełnić Spiżarnię, a żadnym jakoś nie dysponujemy, więc mam nadzieję, że dobrze polujesz. - powiedział spokojnie. - Zaraz też to sprawdzimy. Gotów? - spytał.

Wasp

Na jego pysk wstąpił lekki uśmiech. Zdecydowanie pewniej poczuł się, gdy testem zajął się egzaminator, który miał zupełnie inne podejście doń niż Phobs. Żadnych lekceważących spojrzeń i ostentacyjnych ziewnięć... jak miło.
- Oczywiście, że tak - odpowiedział. W końcu po to tutaj był, żeby zapolować.

Samuerian

- No dobra... W tym lesie jest dzik. Twoim zadaniem będzie go odnaleźć i upolować. Tropienia nie musisz zaliczać na piątkę, bowiem tym zajmują się Tropiciele... Których i tak nie mamy, ale będziemy mieć. Poobserwuję cię z góry, zobaczymy jak ci pójdzie. - powiedział, klasnął w łapy i dodał: - Szukaj go tam. - rzekł jeszcze, wskazując północny kierunek, po czym wzniósł się w górę i począł lekko machać skrzydłami, oglądając poczynania Waspa.

Las spowity był w całkowitej ciszy. Wiatr jedynie poruszał koronami drzew. Na razie nie słychać i nie czuć było obecności żadnego mieszkańca lasu, jednak gdyby wilk ruszył w kierunku północnym po pewnym czasie natknąłby się na ślady obecności dość sporego dzika - tropy odciśnięte w miękkiej ziemi, rozgrzebane w poszukiwaniu pożywienia podłoże...

Wasp

Zanim Wasp ruszył we wskazanym przez Samuela kierunku, rozejrzał się uważnie, by sprawdzić, czy śladów dzika nie ma w jakimś innym miejscu. Nie dostrzegł jednak niczego godnego uwagi, więc ruszył na północ ostrożnym, cichym krokiem. Duże uszyska postawił na sztorc, by żaden dźwięk mu nie umknął, wzrokiem omiatał okolice. Po pewnym czasie jego oczom ukazały się odciśnięte w miękkim podłożu charakterystyczne ślady racic i rozwalona dokoła ziemia. Wilk zwolnił i począł węszyć, by zlokalizować położenie zwierzęcia.

Samuerian

Jednak lokalizacja zwierzęcia za pomocą węchu okazała się zbędna, bowiem krzaki zaledwie przed Waspem poruszyły się, a do uszu wilka dobiegł znajomy kwik zadowolonego dzika. Zwierzę było około pięćdziesięciu metrów przed zdającym, jednak zaczęło się już powoli oddalać. Wasp musiał przyspieszyć kroku, aby nie zgubić tropu dzika.

Wasp

Zatrzymał się na chwilę i odruchowo zastrzygł uchem, gdy dzik zakwiczał. Szybko ponownie ruszył przed siebie, kierując się coraz to świeższymi śladami, idąc coraz to szybciej, by wreszcie zbliżyć się doń na odpowiednia odległość.

Samuerian

Zaraz też oczom Waspa ukazał się sporych rozmiarów zwierz, kopiący racicami w ziemi. Nagle dzik stanął nieruchomo i rozejrzał się dookoła, widocznie wyczuwszy czyjąś obecność. Niemniej nie dostrzegł wilka, skrytego tymczasowo za jednym z krzaków, gęsto otaczających zwierza. Dzik kopał dalej, jednak stał się ostrożniejszy i czujny.

Wasp

Wasp przycisnął skrzydła do tułowia, by pióra nie wystawały zza krzaków. Uważnie obserwował dzika, na razie nie poruszał się. Zwierzę zorientowało się, że nie jest samo, więc Wasp wolał poczekać na bardziej dogodną sytuację do zaatakowania go, gdy zwierzak utwierdzi się w przekonaniu, że nic mu tu nie grozi.

Samuerian

Zwierz po chwili zapomniał o zaniepokojeniu czyjąś obecnością i oddalił się kawałek. Zaraz też kolejny kwik zachwyconego dzika wypłoszył zwierzynę w promieniu kilku metrów - roślinożerca odkrył złoże sporej ilości żołędzi i zajął się ich zajadaniem, niemal całkowicie tracąc czujność. Dało się słyszeć tylko donośne chrupanie.

Wasp

Gdy dzik odszedł nieco dalej, wilk delikatnie wychylił łeb zza krzaków, by mieć na niego lepszy widok. Teraz zwierz wyglądał zupełnie tak, jakby ta kupka żołędzi zupełnie uśpiła jego czujność. Wasp uznał to za odpowiedni moment do ataku. Szybko, jednocześnie starając się zrobić to jak najciszej, wyskoczył ze swej kryjówki i biegiem ruszył na zajęte jedzeniem zwierzę, by zaraz wykonać na nie skok.