Test Flake na Niańkę

Flake

Była to rozległa równina, po same brzegi wręcz porośnięta wysoką, ale rzadką trawą, która pomimo gorącego klimatu i panującej wokoło suszy, pragnęła wznosić się ku niebu właśnie na tym stepowym terenie. W zasięgu wilczego wzroku nie można było uświadczyć ani jednego jeziora, żadnej rzeki ani nawet niewielkiej wodnej strużki. Słabe i gorące podmuchy wiatru raz na jakiś czas wprawiały źdźbła mizernej murawy w delikatny ruch, a błękitny nieboskłon pozbawiony był chmur, nawet wszechobecnych w innych częściach krainy, śnieżnobiałych cumulusów. Miejsce to było z pewnością nieprzyjemne dla przeciętnego wilka, lecz Flake zaliczała się do gorących zwolenników upalnego i suchego klimatu, panującego zwykle na terenach Watahy Ognia. Dlatego właśnie ta drobna, acz pełna energii samica kroczyła dziarsko przez trawiastą równinę, a na jej smukłym pysku malował się wyraźny uśmiech. Kiedy zabrnęła dość daleko, przystanęła, a jej dwukolorowe, szaro-fioletowe ślepia zlustrowały uważnie otoczenie.

Phobs

Phobs prześlizgnął się między trawami i stanął na przeciw Flake. Miał przeprowadzić dość nietypowy test.
-Nie będziemy się bawić w dzielenie testu na cztery części, gdyż ta ranga tego nie wymaga...-westchnął i rozłożył się na trawie.
-Dlaczego akurat Niańka?-spytał znudzonym tonem rysując kółka na ziemi.

Flake

Wilczyca przysiadła i owinęła łapy puszystym ogonem. Właśnie takiego pytania się spodziewała na samym początku - niańka nie była w tej krainie zbyt popularnym zajęciem. Większość tutejszych wilków walczyła o stanie się wojownikami, tropicielami lub łowcami, Flake zaś nawet o tym nie myślała.
- Bardzo lubię zajmować się dziećmi, bawić się z nimi... z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że szczeniętom poświęciłam prawie całe moje dotychczasowe życie i biorąc pod uwagę sposób, w jaki maluchy mnie traktują, wiem, iż mam do nich dobre podejście. Dużą przyjemność sprawia mi to, że mogę też czegoś nauczyć młodziaki i ofiarować im choć trochę ciepła i miłości, której w tej krainie od własnych rodziców niewiele z nich doświadcza. Większość tutejszych młodych to szczenięta porzucone lub osierocone, dlatego myślę, że ktoś o tej randze jest potrzebny w krainie - odpowiedziała.

Phobs

-Echhh, rozumiem... A masz jakieś doświadczenie?-pytał tak znudzony i wyczerpany. O b r a d a... Tak, to był jedyny powód. Przymulony nieco Phobs podniósł się i przysiadł obok wadery. Ziewnął szeroko.

Flake

Uśmiechnęła się nieco szerzej. Czyż nie udzieliła przynajmniej częściowej na pytanie Phobsa odpowiedzi w swoich poprzednich słowach?
- Cóż... prawie całe moje życie upływa na opiekowaniu się szczeniętami - odrzekła. - Większość samotnie błąkających się po krainie szczeniaków prędzej czy później trafia pod moją opiekę. Pomagałam już w wychowaniu lub praktycznie sama wychowałam wiele dzieci, między innymi jednego z maluchów Alfy Wiatru, często pomagam też dzieciom, które nie dorastają. Ich w krainie jest bardzo wiele.

Phobs

-Dobrze, dobrze... Przejdźmy trochę dalej - co zrobisz, gdy ujrzysz płaczące szczenię?-powiedział Phobs spoglądając na swoje łapy. Trochę usmoliły się od popioły, co i tak z resztą nie było widoczne na czarnym futrze basiora.

Flake

- Na samym początku zapytam je, co się stało i postaram się mu pomóc, pocieszyć. Pewnie spytam też, kim są jego rodzice, bym mogła pomóc mu ich znaleźć. Jeżeli szczenię będzie ranne, to spróbuję określić, jak poważna krzywda mu się stała i ewentualnie zaprowadzę do lecznicy lub, jeśli nie będzie to nic poważnego, sama odkażę i opatrzę ranę, w krainie nie brakuje pomocnych w tym ziół - odpowiedziała.

Phobs

Phobs wzdrygnął się nieco.
-Pierwsza pomoc miała być drugim pytaniem... no ale cóż. Czy wiesz jak pocieszyć dziecko? Jak byś to zrobiła-spytał oblizując się po kufie. Nie miał zamiaru ciągnąć tego testu tak długo jak testu Kaji, gdyż profesja to nie to samo co zawód.

Flake

- Kiedy już wiem, co złego wydarzyło się w życiu szczenięcia, zawsze najpierw staram się przypomnieć sobie podobną sytuację z mojego życia, by nieco wczuć się nieco w sytuację malucha - odpowiedziała. - Zależnie od tego, co się stało, mogę podjąć się pomocy, jeżeli problem dotyczy jakiejś trudności. Jeśli to coś innego, postaram się wytłumaczyć małemu jego problem, starając się może nieco go umniejszyć, coś wyidealizować. Mogę też odwrócić uwagę szczenięcia jakąś opowiastką, zabawą, pomysłem na zabicie czasu, ale nie warto uciekać od problemów, nawet błahych, więc tego bym raczej nie zrobiła.

Phobs

Może być... A co zrobisz, gdy twój podopieczny zacznie uciekać?-spytał. to już trochę trudniejsze, ale musiał to powiedzieć... Rozkapryszone maluchy często uciekają, nawet nie patrzą gdzie - byleby jak najdalej.

Flake

- Nie miałabym innego wyjścia, tylko za nim ruszyć. Nawet gdybym miała pod opieką też inne szczenięta, wtedy musiałabym zabrać je ze sobą. Szczenię nie da rady uciec dorosłemu, a co za tym idzie szybszemu i sprytniejszemu wilkowi. Ważne jednak by było śledzić je dość dyskretnie... jeśli maluch jest rozpieszczony, nie powinno się pokazywać w tak oczywisty sposób, że traktujemy je jak bezbronnego maluszka, może zrobić się przez to jeszcze bardziej niegrzeczne - odpowiedziała i uśmiechnęła się lekko, przypominając sobie Blathe. On był dokładnie taki sam... - Najlepiej pozostawić mu pozory samodzielności, lecz obserwować, by nie stała mu się krzywda.

Phobs

Phobs tyrpnął Flake w łopatkę.
-Dobrze, jesteś miła w dotyku. Możesz zostać niańką.-uśmiechnął się Phobs. niczego więcej nie potrzebowała - egzamin praktyczny w tym przypadku byłby niemożliwy.
-Jeśli doczekam się dzieci, oddam je pod twoja opiekę...-szepnął Flake do ucha i ruszył w swoja stronę.

Flake

Uśmiechnęła się na te słowa Alfy i również wstała. Przez chwilę patrzyła na oddalającą się sylwetkę Phobsa, aż ruszyła ponownie wgłąb równiny, by oddalić się w kierunku obozowiska Watahy.