Test Waspa na Łowcę

Samuerian

Dzik, czując że zbliża się zagrożenie odwrócił się w stronę, z której właśnie nadbiegał Wasp. Widząc skaczącego właśnie na niego drapieżnika przygotował się do obrony, eksponując na wierzch swoje przednie kły, aby skaczący wilk się na nie nadział. Wściekły, ale jednocześnie wystraszony kwik rozniósł się po lesie.

Wasp

Jedyne, co Wasp mógł zrobić, by nie wylądować na kłach dzika, to rozprostować skrzydła po odbiciu się od ziemi oraz delikatnie machnąć nimi, by przedłużyć lot i ominąwszy obronę zwierzęcia, rzucić się wprost na jego grzbiet. Tak też uczynił.

Samuerian

Dzik, czując, że coś wylądowało na jego plecach zaczął dziko wierzgać swoim grubym zadem, chcąc to coś jak najszybciej zrzucić. Domyślił się już bowiem, że tym czymś jest wilk, który jego instynkt automatycznie oznacza jako niebezpieczeństwo dla życia. Dzik równie dziko począł kopać racicami w ziemi, jednak niewiele mu to pomagało w zaistniałej sytuacji. Chyba, że jakoś rozładowywał w ten sposób stres w swojej prosiakowej psychice. A Wasp powinien się mocno trzymać, gdyż dzik począł biegać w kółko, nie przestając machać zadem, co mogło wyglądać komicznie, o ile ktoś stał z boku i nie brał w tym bezpośredniego udziału.

Wasp

Wasp trzymał się mocno grzbietu dzika, wbijając pazury w jego grubą skórę. Choć nieustannie podskakiwał na świniaku, był w całkiem niezłej sytuacji - zwierzak bowiem postanowił potańczyć, zamiast w bardziej rozmyślny sposób spróbować zrzucić go z grzbietu. Trzeba jak najszybciej dostać się do gardła tego bydlęcia - taka myśl od razu zaświtała Waspowi w głowie, jednakże by bezpiecznie spróbować przewrócić go lub wychylić się ku jego gardzieli, musiał najpierw go osłabić, więc zatopił długie kły w jego karku, usiłując trafić w kręgi szyjne dzika.

Samuerian

Dzik, czując że koniec nadejdzie dość szybko, jeżeli nic nie zrobi zaprzestał wierzgania zadem, stanął zaś przy jednym z drzew i z całej siły uderzył plecami w grubą korę, tym samym uderzając siedzącym na jego grzbiecie wilkiem. Zderzenie mogło być dość bolesne, jednak ugryzienie Waspa napakowało zwierza sporą dawką adrenaliny.

Wasp

Waspowi na chwilę brakło tchu, kiedy z wielką siłą uderzył w pień drzewa, lecz nie puścił dzika, wręcz przeciwnie - poczuwszy ból, odruchowo mocniej wbił pazury w jego skórę i poruszył łbem, przez co wbite wciąż w zwierza kły rozorały jego kark jeszcze bardziej.

Samuerian

Dzik ponownie kwiknął i szarpnął się, jednak widać było, że jego siły słabną coraz bardziej, jednak na razie zwierz nie poddawał się. Ponownie uderzył Waspem o drzewo, jednak tym razem nie udało mu się to tak mocno jak poprzednio. Fuknął głośno i zarył racicami o ziemię. Powoli tracił chęć do walki.

Wasp

Choć Wasp po raz kolejny przyrżnął grzbietem w drzewo, nie osłabiał uścisku szczęk na karku dzika. Jego białą sierść na pysku coraz obficiej brudziła posoka zwierzęcia. Utrata krwi musiała zacząć go osłabiać, więc wilk szarpał wciąż zrobioną mu ranę, czekając na dogodny moment, by przejąć inicjatywę i zadać morderczy cios w szyję.

Samuerian

Dzik zaczął się coraz bardziej zataczać, jego ruchu spowolniły się, a ciężar wilka na grzbiecie nagle zaczął osłabiać. Kończyny pod zwierzem ugięły się, sam on zaś walczył z upadkiem, w końcu jednak nie wytrzymał i opadł ciężko na ziemię, przygniatając tym samym Waspa swoim grubym cielskiem.

Wasp

Dzik to wielkie i wyjątkowo ciężkie stworzenie, więc Waspowi, choć był wilkiem silnym, nie od razu udało się wygrzebać spod umęczonego zwierzęcia. Zdołał jednak to zrobić po dłuższej chwili i łapczywie pochwyciwszy powietrze w płuca, skoczył na cielsko zwierza na wypadek, gdyby ten spróbował podnieść się w próbie obrony lub ucieczki. Wilk wbił zęby w gardło dzika, by zwierzę dokonało swego żywota.

Samuerian

Ostatni kwik wydobył się z gardzieli dzika i ten zaraz umarł śmiercią tragiczną. Dla niego przynajmniej. No i dla rodzinki, o ile jakąś miał. Może osierocił grupkę warchlaków? Czy jakaś zacna locha stała się właśnie wdową? Nie nam o tym rozmyślać, wierz nie żył i żyć nie będzie. A przed Waspem właśnie wylądował Samuel z zadowolonym uśmiechem na pysku.

- No, to chyba zdałeś. - powiedział tonem jeszcze bardziej zadowolonym. Wreszcie jego wataha będzie miała jakiegoś porządnego Łowcę. - Moje gratulacje. Co teraz masz zamiar zrobić ze swoją zdobyczą? - zapytał z błyskiem w oku.

Wasp

- Nie jest mi potrzebny - rzucił, spojrzawszy na leżące w powiększającej się kałuży krwi ciało. Dzik był duży, zdecydowanie za duży, jak na jego żołądek. Ale nie mógł się zmarnować. Kilka siniaków na waspowym tyłku nie mogłoby przecież pójść na marne. - Zaciągnę go do spiżarni. Pomożesz mi?
Przeniósł pytające spojrzenie z dzika na Samuela. Aż strach pomyśleć, ile to stworzenie musi ważyć... gdyby sam miał przenieść go na tereny Nocy, pewnie siłowałby się z tym cielskiem do nocy.

Samuerian

Samuel tylko wyszczerzył się jeszcze bardziej i skinął głową. Podniósł łeb dzika i jakoś wtargał sobie cielsko zwierza na plecy. Fuknął z wysiłku. Przydałoby się potrenować, a nie tylko siedzieć na leniwym... zadzie. Oby droga do spiżarni nie była za długa, bo się jeszcze spoci, biedaczek.

Wasp

Wasp również wciągnął na grzbiet ciało dzika tak, by obaj mieli jego ciężar rozłożony w miarę po połowie. Tak obładowany powoli, by Samuel nadążył, ruszył ku terenom Nocy.

zt

Samuerian

Samuel ponownie fuknął i stanowczo obiecał sobie, że zaraz jak wróci do domu to zacznie pakować. Koniecznie. A codziennie rano trzeba będzie się jeszcze przebiec. Takie to bieganie teraz modne. W każdym razie wilk ruszył za Łowcą, niosąc wraz z nim dzika na grzbiecie.

zt.