Test na Tropiciela {Dermanotta}

Dermanotta

Jest to cicha dolina, do której rzadko kiedy zaglądają wilki. Gdzieniegdzie można ujrzeć drzewo, bądź kępke trawy. Wiele sępów i innych ptaków kręci się w pobliżu. Raczej mało osób kiedykolwiek postanowiło tu zanocować zważając na wielkie orły, które nieraz potrafiły rzucić się na wilka stadem.

Dermanotta powoli przybyła do pięknej doliny. Dzisiaj miała zdawać na Tropiciela. Gdy tu dotarła, usiadła i zaczeła czekać na swojego egzaminatora. Spojrzała w niebo.
-Dzisiaj będzie bezchmurnie.-mrukneła spoglądając na słońce.

Karenaj

Na niebie zakołowała wilczyca. Szukała swojej podopiecznej, jednak odnalezienie owej istoty nie było łatwe. Zaciekawiło ją zgromadzenie ptactwa i tylko dlatego udało jej się w ogóle wypatrzeć wilczycę. Delikatnie obniżała lot, starając się nie wpaść w żaden wietrzny wir, który w depresjach często występował.
- Jej - powiedziała nieco niechętnym głosem, oczywiście o ile głos niechętny być może. - Nie możecie wybierać sobie przyjemniejszych miejsc? - powiedziała, cały czas patrząc na kołujące nad jej głową orły. Po chwili potrząsnęła pyskiem i spojrzała na wilczycę.
- Ty jesteś Der, prawda? Jestem Karenaj, ale możesz mi mówić Kar. - uśmiechnęła się do niej promiennie.

Dermanotta

Dermanotta uśmiechneła się do wilczycy.
-Witaj Karenaj. Tak jestem Der, a w sumie Dermanotta. Nie wiem czemu wybrałam to miejsce. Może dlatego, że poczułam padlinę którą przyniosły tu sępy?-powiedziała i zaśmiała się.

Karenaj

-Cóż, dobrze. Przypomnij mi proszę, na jaką range chcesz zdawać. - powiedziała i usiadła, patrząc swoimi czerwonymi ślepiami w oczy wilczycy. Można by jej to wybaczyć, bo po prawdzie nie miała jeszcze czau obejrzeć swojego nowego image. Machnęła puszystym ogonem i uśmiechnęła się promieniście do Der.
- Nie będzie ci przeszkadzało, jeśli zdrobnię twoje imię?

Dermanotta

-Nie, nie będzie przeszkadzało. Chcę zdawać na Tropiciela.-powiedziała i uśmiechneła się do Karenaj. Zawsze chciała poznać Betę Wiatru. A teraz to marzenie się spełniło!

Karenaj

Cóż... Beta wiatru nigdzie się nie chowała, więc wilczyca mogła w każdej chwil;i do niej wpaść. Tak jak wszyscy inni członkowie watahy była tam mile widziana.
- Hymmm, dobra. To powiedz mi czemu chcesz zostać tropicielem. - kolejny ciepły uśmiech posłany do wilczycy. Spojrzała w błękitne niebo. Tak, te ptaki zdecydowanie ją przerażały...

Dermanotta

Dermanotta chwilę się zastanowiła poczym powiedziała:
-Chciałabym zostać Tropicielem ponieważ, wiele osób mówi że jestem bystra, lubię rozwiązywać zagadki, moje wszystkie zmysły są chyba bardziej czułee i wyostrzone niż u zwyczajnych wilków, jako małe szczenię już parę razy zdarzało mi się uciekać z rodzinnej jamy, by wytropić jakiegoś zająca. A co najważniejszę che służyć watadze w polowaniach i innych rzeczach w których potrzeba Tropiciela.
Dermanotta już od małej układał tą odpowiedź. Zawszę marzyła, by zostać Tropicielem.

Karenaj

- W większości twojej wypowiedzi wymieniłaś swoje silne strony. Moje pytanie nie dotyczyło tego. Pytam się, czemu chcesz zostać tropicielem. Co z tego będziesz miała? Czemu akurat tropiciel? Czemu nie łowca? - spytała nieco przybliżając pysk do pyska wadery. chciała uzyskać odpowiedź szczerą, prawdziwą.

Dermanotta

Dermanotta znów wysiliła mózgownicę.
-Już od szczenięcia, na polowaniach służyłam rodzinie jako ,,mini Tropiciel". Tropiciel jest dla mnie kimś wyjatkowym. Bo przecież, bez Tropiciela nie upolowałoby się aż tyle zwierzyny na polowaniach prawda? Gdy byłam dzieckiem spotkałam jednego Tropiciela. Już wtedy zaimponował mi on swoimi zdolnościami i tym co robił dla watahy.-powiedziała powoli patrząc w oczy Karenaj.

Karenaj

Wilczycy nie spodobało się to. - Czyli to po prostu chęć pójścia w ślady idola z dzieciństwa? Nie dobrze - pomyślała, taksując wzrokiem wilczycę.
- Dobrze. - jej pysk nie wyrażał nic, tak samo jak ton i barwa głosu. Za nic nie można było odczytać czy odpowiedź podobała się waderze, czy nie.
- W takim wyjaśnij kim jest według Ciebie tropiciel. Jakie pełni funkcje w watadze, do czego jest przydatny?

Dermanotta

-Co najważniejsze, podczas polowań tropi zwierzynę. Tropiciel powinien także pomagać w takich sytuacjach jak np.: ,,W pobliżu Watahy Wiatru zaatakowano dwa wilki.". Wtedy on pomaga, szukając śladów i tropiąc ów wilka który tego dokonał. Ale to tylko dwa przykłady z tak wielu. Lecz moim zdaniem dwa najważniejsze. Tropiciel powinien także być sprytnym w wielu sytuacjach i mieć wszystkie zmysły w gotowości-powiedziała spoglądając na wilczycę.

Karenaj

- Dobrze. - powiedziała wilczyca beznamiętnym głosem, nie zdradzającym czy wedle niej wilczyca udzieliła poprawnej, czy wręcz przeciwnie, złej odpowiedzi. Skinęła głową. Machnęła ostro ogonem, zdradzając zniecierpliwienie i usiadła. - Przekonaj mnie, że właśnie Ty powinnaś zostać Tropicielem.

Dermanotta

Dermanotta uśmiechneła się, ale pochwili uśmiech spełzł z jej pyszczka i można było na nim zobaczyć zadumę.
-Może dam jak narazie jeden przykład hm? Chciałaby droga pani Karenaj zająca pustynnego co?-powiedział i nadstawiła uszu. Usłyszała cichy szelest. Zaczeła się rozglądać. Dojrzała wyschłą kępe trawy. Schyliła się jak najniżej i zaczeła się pocichu skradać. Gdy kępa była już na wyciągnięcie łapy powęszyła jeszcze. Tak to był zając. Powoli napieła wszystkie mięśnie i... Skoczyła. Chwyciła zająca ostrymi kłami za gardło i przytrzymując zwierze łapami, czekała aż przestanie się rzucać. Podniosła zdobycz i przyniosła Kar poczym powiedziała:
-Wiem, że mój występ barzdiej przypominał Łowcę, ale chciałam w jakiś prosty sposób ująć, że tak powiem, moją umiejętność ,,tropienia zwierzyny". A jeszcze chciałam dodać, że w watadze Wiatru chyba nie ma ani jednego Tropiciela, dlatego powinnam nim zostać-powiedziała i uśmiechneła się tajemniczo.

Karenaj

Wilczyca z powątpiewaniem pokręciła głową.
- Gdybym chciała coś zjeść, albo zobaczyć jak tropisz, powiedziałabym Ci o tym. Niepotrzebnie zamordowałaś zwierzątko, nawet nie czekając na moje zdanie. - Spojrzała na nią, jednak jak zwykle podczas testu jej pysk nie mówił nic.
- Teraz przekonaj mnie, słownie mnie przekonaj, że to właśnie Ty powinnaś stanowić pomoc dla watahy, jaką jest tropiciel.

Dermanotta

-Przekonać tak? Sądze, że watadze przyda się choc jeden Tropiciel, bardzo o tym marze, by nim zostać. Moje zmysły są nadzwyczaj rozwinięte. A pozatym, Wataha Wiatru wiele dla mnie znaczy i chcę przyłożyć łapę do tego, by była coraz to silniejsza. Pozatym mój tato, dziadek i prababcia byli Tropicielami.-powiedziała Dermanotta i dodała cicho:
-Jakoś słabo umiem przekonywać ludzi...

Karenaj

- Nie przekonało mnie to zbytnio. To raczej... jakieś pojedyncze cechy. Spróbuj jeszcze raz. Tym razem przemyśl swoją wypowiedź. - powiedziała i posłała jej ciepły, pocieszający uśmiech.

Dermanotta

Dermanotta westchneła. Napewno test obleje. Takiego pytania się nie spodziewała. Smutna spojrzała na Karenaj i powiedziała:
-Tropiciel powienien być czujny, szybki, sprytny i powinien mieć wyostrzone na sto procent zmysły. Ja jako wilczyca posiadam to wszystko. A pozatym Wataha potrzebuje na polowaniach Tropicieli, a jak narazie nie spotkałam tu żandego. Bardzo chce wspierać moją Watahe.

Karenaj

- Właściwie to nie jest odpowiedź na moje pytanie... ale niech będzie. - westchnęła głęboko. - W końcu nie chce zostać dyplomatką, co nie? - uśmiechnęła się i podniosła pysk, spuszczony chwilę temu na dół
- Właściwie to chyba nie powinnam tego robić, ale dam Ci szansę. Jeśli wytropisz pewną osobę i przyprowadzisz ją do mnie zostaniesz tropicielem. Jeśli nie, nie zostaniesz. Zgadzasz się? Oczywiście możemy ciągnąć to dalej w ten sam sposób, jednak wątpię, żebyś doszła do momentu, w którym masz wytropić podane przeze mnie zwierzę. Spojrzała jej w oczy i zapytała bardzo serio.
- A więc, czy zgadzasz się na to?

Dermanotta

Dermanotta z trudem przełkneła ślinę i spytała:
-Dobrze, tylko kogo ja mam wytropić Karenaj?
Zaczeła węszyć dookoła mając nadzieję, że Kar z kimś przyszła i kazała mu zostać w pobliżu.

Karenaj

- Nie, tej osoby tu nie ma. Właściwie nie widziałam jej od pewnego czasu. - Powiedziała i westchnęła tęsknie. Nie była pewna, czy ta myśl była odpowiednia... ale jeśli wilczycy się uda z pewnością okaże się dobrym tropicielem.
- Tą osobą jest moja córka, Agresja. Jednak ostrzegam - nie należy już do watahy wiatru. Prawdopodobnie wciąż mną pachnie. Znajdź ją, a uznam, że jesteś dobrym tropicielem.