Coraz wyżej i wyżej - test Viktorii na Alfę

Viktoria

Niewielka polanka, zewsząd otoczona przez Srebrzystą Rzekę. Po środku stoi wielkie drzewo, który daje cień w upalne dni, a w deszczowe lub śniegowe - chroni przybyszy. To w tym spokojnym miejsce odbędzie się test Viktorii. Zobaczymy co będzie...

Magiczka przyleciała tutaj z nad Szmaragdowego Strumyka. Była w niebo wzięta! W końcu ma szansę. Może jej się uda? Byłoby cudownie.
Wylądowała i poczęła czekać na egzaminatora. Ciekawe kto będzie tym razem...

Samuerian

Samuel pogwizdując cicho pod nosem przybył na tereny Watahy Wody. Cóż było przyczyną tego dobrego humoru? Już od dłuższego czasu nie miał tylu obowiązków na głowie, a nawet jeżeli, to połowę z tego wzięła na siebie Elena. Więc nie czuł niewyspania, ani zmęczenia, wręcz przeciwnie!
- Witaj, Viktorio. - powiedział na widok przyjaciółki, której zresztą strasznie dawno nie widział. - Pniemy się w górę, co?

Viktoria

Magiczka machnęła skrzydłami.
- Sammy! - krzyknęła radośnie. Opanowała się jednak i nie skoczyła na przyjaciela, chcąc go przytulić... - No, cóż, może w końcu dogonię Ciebie i Xytheriana - zaśmiała się i puściła mu oczko. Ach, Sammy... Ale On wydoroślał. Bo z tego co wiadomo Viktorii nie jest już takim podrywaczem jak niegdyś... Oj, to były wspaniałe czasy...

Samuerian

Samuel uśmiechnął się. No tak, chyba pora rozpocząć test.
- Powiedz mi w takim razie, dlaczego chciałabyś zostać Alfą. - spodziewał się jakiejś oryginalnej odpowiedzi. Pomoc Watasze, i samodoskonalenie już rzadko kiedy do niego docierały. Gliniany golem stanął obok Samuela, czujnie obserwując otoczenie. Na grzbiecie z pozoru groźnego i nieczułego stworzenia bez duszy wylegiwał się brzydki, wychudzony kocur - nieodłączny towarzysz Alfy. No tak, chyba Pawłow polubił jego nowego goryla.

Viktoria

Viktoria spojrzała zaciekawiona na golema i kota. Jednak bardziej zainteresowała się golemem. Magia...
- Podstawą jest, to że chcę wzmocnić Watahę Wody jak i Wiatru. Razem z Akeli i Assire mamy parę pomysłów na ulepszenie naszych Watah, połączenie więzi. Jako Alfa chciałabym odbudować watahę i przywróć jej dawną siłę i majestat. Postanowiłam też zostać Alfą, ponieważ Carly już bardzo długo nie pojawia się w Krainie. Woda została opuszczona, a nikt mnie ie bierze na serio, póki jestem Betą. Mogłabym wymienić szczegółowo, co chcę zrobić, ale resztę pomysłów wolę zachować dla siebie. Wybacz, ale nawet przyjacielowi nie mogę teraz ufać... Cóż, tym bardziej, że jesteś w Ogniu - uśmiechnęła się niepewnie. Ale co poradzić? To prawda. Nie może zdradzać wszystkich sekretów... wrogowi.

Samuerian

- Dlaczego sądzisz w takim razie, że nadajesz się na to właśnie stanowisko? - spytał Samuel. Wpierw podstawowe pytania, potem coś 'z życia' dodanego od siebie, kilka pytań bez tych złych odpowiedzi, i będzie po wszystkim. O, jak fajnie, odkryłam szablon przeprowadzania testów przez Samuela. Tymczasem wilk zamyślał się nad kolejnymi pytaniami. Nie chciał w końcu ściągać ich z poprzednich testów, jak to robią niektórzy... Łatwo nie będzie, w sumie nigdy nie jest.

Viktoria

- Otóż jestem waderą odpowiedzialną i obowiązkową. Jeśli dostaję jakieś zadanie do wykonania potrafię się nim dobrze zająć. Ba, staram się go zrobić jak najlepiej w jak najkrótszym czasie. Dostając pod swoje skrzydła grupę wilków jestem w stanie oddać życie, byleby ich uratować. W szczególności jestem gotowa się poświęcić dla dobra wilków z Wody i Wiatru. Na dodatek jestem już bardzo długo w Krainie, tak samo jak i na stanowisko Bety. Wiem jak się "włada" Watahą - odpowiedziała na kolejna pytanie. Dżizas, ale to stresujące. o.o

Samuerian

- Jednak musisz przyznać, że nieraz spotykałaś się z niechęcią wilków Wody wobec swojej osoby. Jak myślisz, skąd wynikały takie zachowania? - czyli dla ułatwienia: Samuelowi chodzi o to, żeby wymienić swoje wady. Jakim on zawiłym językiem mówi, takim poetycznym prawie.

Viktoria

- Część wilków pała do mnie niechęcią głównie przez opowieści Naomi. Owa wilczyca lubi sobie opowiadać o mnie. Najbardziej mojej charakterze, który już dawno zniknął. Cóż, niegdyś byłam waderą złą, która nie ufała nikomu i z niechęcią pomagała. To było po wskoczeniu do Jeziora Zmian. Ale się zmieniłam. Jednak nieee, Naomi swoje. I opowiada wszystkim jaka to ja jestem zła, że u mnie nie istnieje nic takiego jak zmiana, że zawsze będę tą złą. Tylko że charakter mówi o tym czy ktoś jest odpowiedzialny, czy nie. Czy będzie w stanie zająć się powierzonym mu zdaniem - czy nie. Przykładem może być Xytherian... - no i kolejna odpowiedź.

Samuerian

- Ale zdajesz sobie sprawę, że takie zachowanie nie wskazuje w ogóle na zmianę? - miał oczywiście na myśli aktualne zachowanie na teście. Dla Samuela nie do pomyślenia byłoby wyrażanie się tak o jakimkolwiek wilku, a co dopiero, członku swojej watahy. - Powiedz mi więc, jakie masz wady? - zadał kolejne pytanie.

Viktoria

Viktoria pomyślała chwilkę.
- Czasami potrafię być wredna, ale rzadko taka jestem... No i jeśli chcę czegoś dopiąć to staram się rozsądnie, ale jak najłatwiej tego osiągnąć, przez co niektórzy mówią, że idę "Po trupach do celu"... Jestem także uparta jak osioł, no cóż... Nic więcej nie ma - skończyła. Ot co, prawda! Mogę powiedzieć jaka teraz jest. Na pewno zwariowana, ale i rozsądna oraz stanowcza (aż za bardzo), pomocna, miła, przyjacielska... Jeszcze coś chciałam napisać, ale zapomniałam. ^^"

Samuerian

- Bestyjka z ciebie. - mruknął Samuel, zastanawiając się nad kolejnym pytaniem. - Co nowego chciałabyś wnieść do watahy, czego nie mogłaś zrobić jako Beta, a dopiero jako Alfa? - zapytał spokojnie, obserwując uważnie zdającą. Ciekawe, co wymyśli.

Viktoria

- Jak już wcześniej mówiłam, wraz z Akeli i Assire mamy parę pomysłów. Jako Beta nie jestem za bardzo upoważniona do takich rzeczy, jeśli w Watasze jest Alfa. Natomiast w Wietrze nie ma Alfy, więc Bety są najważniejsze. Na dodatek wiesz, że nie mogę Ci powiedzie c co chcę wprowadzić. Na pewno zorganizuję lepiej Watahę i będę przekonywać wilki do zdawania na posady. Może też na następnej obradzie poszukam jakiegoś samca, który byłby odpowiedni na stanowisko Bety. Więcej rzeczy nie mogę Ci powiedzieć - odparła. Tak, Viki jest mONdra i nie powiem niczego Samuel'owi, nawet jak jest On jej przyjacielem.

Samuerian

Samuel nie miał zamiaru wykorzystywać nic przeciw Wodzie, albowiem przybył tutaj na test i chciał dokładnie zbadać zamiary Viktorii.
- Ile jesteś w stanie poświęcić dla watahy? Czy gdybyś musiała oddać życie swoje, albo swojego przyjaciela zrobiłabyś to? - zapytał.

Viktoria

- Gdybym miała wybierać... Ech, powiem szczerze. Każdy zawsze mówi, że oddałby swoje życie, byleby uratować przyjaciela. Lecz gdy już przychodzi co do czego... zdradza. Nie wiem czy byłabym inna. Cóż, w każdym bądź razie starałabym się tak użyć swoich zdolności, aby żadne z nas nie musiało umierać. Każdy boi się śmierci i stara się jej uniknąć za wszelką cenę... Dla watahy? Może i życie, ale tak jak w poprzednim przypadku starałbym się użyć swoich zdolności. Jeśli toby nie wyszło... no cóż poświęciłabym Naomi, mwahaha! xD" poddałabym się no i oddała swe życie... - szczerość. :D

Samuerian

Samuel spojrzał spokojnie na Viktorię. Czy powinien jej zaliczyć ten test? Odpowiedzi miała dobre, niemniej zachowania, zdawały się pozostawać jeszcze z tej 'starej' Viktorii. Nie umiał stwierdzić, czy rzeczywiście się zmieniła, czy po prostu udaje, żeby zdobyć przychylność innych. Narzekanie na wilki z własnej watahy? Zwłaszcza o tak długim stażu w Watasze i o wysokiej randze? Dla Samuela było to coś niesamowitego, nie do pomyślenia. Najwyraźniej Viktorii przychodziło to bez mrugnięcia okiem.
- Dobrze. - zdecydował w końcu. - Dostajesz rangę Alfy, na okres próbny. Carly zostanie Betą. Jednak pamiętaj, że to nie do mnie będzie należała decyzja, o tym, czy staniesz się pełnoprawnym Alfą, a do członków twojej watahy. I tylko dowiem się o jakichś nieczystych sztuczkach, czy niegodnym zachowaniu... - pogroził zabawnie paluchem. - Licz się po prostu z ich zdaniem. - no tak, cały Sammyś. Dla niego liczyli się członkowie Watahy, a nie jego kariera. Nic nie poradzi, że chciałby, aby we wszystkich watahach władza podobnie myślała. - Zdałaś.

Viktoria

Viktoria prawie nie pisnęła z radości. Opanowała się troszeczkę, lecz gdyby nie maska, cały świat podziwiałby jej wyszczerz.
- Dziękuję, Samuel'u - odparła wesoło. Chciała już odejść, ale zatrzymała się. - Zechcesz się gdzieś ze mną przejść? Tak dawno się nie widzieliśmy... - zaproponowała. Jej oczy od razu zrobiły się takie jak u kota w butach.

Samuerian

- W sumie nie widzę przeciwwskazań. - powiedział Samuel. Rzeczywiście, dawno nie widział się z Viktorią, a test trudno nazwać towarzyskim spotkaniem. - Prowadź. - uśmiechnął się, już ton jego głosu przestał być taki formalny. Wadera zmieniła się od czasów dzieciństwa. Wydoroślała, jak zresztą każdy. Przypominała wilczycę, a nie szczenię, którego było wszędzie pełno. Kurna, zebrało mi się na ckliwe teksty.

Viktoria

Co tam. Ckliwe teksty są fajne. W szczególności gdy się wspomina początki postać.
Viktoria machnęła skrzydłami. Miło jest czasem polatać, a czasem po prostu połazić. Jak za dawnych czasów.
Wadera spojrzała wesoło na Samuel'a i zaczęła podążać w wybranym kierunku.

z/t Klikaj!

Samuerian

Samuel powędrował za Viktorią, znikając z terenów Watahy Wody. Więc teraz oboje byli Latającymi Alfami, Magami! Kto by pomyślał, że dwa wilki o z pozoru całkiem odmiennych charakterach dotrą do tego samego punktu. Okej, kończę, bo mi niedobrze.

zt.