Test Legendy na Betę Wody

Legenda

Zielona polana, przez środek której przepływa Srebrzysta Rzeka otoczona jest ze wszystkich stron gęstym lasem. Szum wody oraz śpiew ptaków to dwa nieodłączne elementy tego krajobrazu. Wzburzona tafla wody co chwila moczy rosnące przy brzegu rzeki pierwsze kwiaty. Pogoda dzisiaj dopisuje. Pierwsze promienie wiosennego słońca rozświetlają całą polanę.

Legenda wolnym acz stanowczym krokiem weszła na polanę. Dzisiaj miała przejść kolejny test. Test na Betę watahy Wody. Nucąc pod nosem ulubioną piosenkę usiadła przy brzegu i cierpliwie czekała na swoją egzaminatorkę.

Atrita

Przybyła tutaj wolnym krokiem, nie spiesząc nawet nawet odrobinę. Bo po cóż marnować życie dla pośpiechu, który wysysa wszelkie witalne siły i osłabia organizm? Mozolnie wręcz wyłoniła się spomiędzy dwóch drzew, podchodząc do białej wadery. Wreszcie zatrzymała się, mierząc ją szkarłatnym, uważnym spojrzeniem.
- Witam.

Legenda

Skinęła wilczycy łbem po czym z jej pyska wydobyło się krótkie witam. Obserwowała uważnie skrzydlatą istotę. Czekała aż zada jej pierwsze pytanie. Machnęła kilka razy białym ogonem po czym owinęła go wokół swoich patyczkowatych łap.

Atrita

- Nazywam się Atrita i, jak zapewne się domyślasz, będę dziś Twoją Egzaminatorką - zwróciła się do białej wadery spokojnym, stonowanym głosem. Już minęły czasy, kiedy to w tonie zawarte były kryształki lodu. Minęły czas chłodu i niechęci, zastąpione przez coś nowego, milszego. - Wpierw chciałabym się upewnić, że zdajesz sobie sprawę z tego, iż będąc Beta tracisz stanowisko Dowódcy, stając się zwykłym Wojownikiem.

Legenda

Legenda zostawiła w spokoju swój ogon i spojrzała na egzaminatorkę.
- Tak. Jestem tego w pełni świadoma - odparła.
Było to szczerą prawdą. Wilczyca doskonale zdawała sobie sprawę z tego, iż będąc Betę Wody straci dowództwo.. Jednakże była pewna, że przyda się stadu bardziej pełniąc funkcję zastępcy Alfy.

Atrita

Uśmiechnęła się lekko, niemal niezauważalnie, siadając niedaleko wadery. Jej długi, barwny ogon spoczywał spokojnie tuż przy jej boku i tylko jego końcówka poruszała się miarowo, leniwie.
- Powiedz mi w takim razie, dlaczego pragniesz stać się Betą - rozpoczęła test standardową kwestią, obserwując nieprzerwanie zdającą.

Legenda

Wilczyca po krótkiej chwili zastanowienia odparła..
- Przebywam w tej krainie już dosyć długo. Od początku należę do Watahy Wody i nigdy przez myśl mi nie przeszło żeby to zmienić. Ostatnio jednak nasze stado, jeśli mogę to tak ująć, zaczęło się rozpadać. Doczesny Alfa został zdegradowany, a jego pozycję zajął nowy odpowiedzialny osobnik. Jednakże po jakimś czasie, ot tak odszedł z krainy. Nie mam pojęcia czy na długo czy nie ale był to jedyny wilk, który pełnił.. hm.. rządy. Wataha została więc bez przywódcy. A Woda go potrzebuje.. I to bardzo. Wydaje mi się.. Tfu! Jestem pewna, że dałabym sobie radę na tym stanowisku, więc.. Dlatego tu jestem.

Atrita

Skinęła krótko, z niemym zadowoleniem. Tak, zawsze wymagała od zdających lojalności wobec Watahy, jak i to, aby mieć na uwadze jej dobro. A ta wadera o sierści białej niby śnieg pragnęła zostać Betą właśnie w celu pomocy stadu. Kto wie? Może jeżeli zda i będzie się dobrze sprawować, Rita spotka ją kiedyś ubiegającą się o stanowisko Alfy?
- Dlaczego sądzisz, że się nadajesz? - zapytała, przerywając potok myśli i skupiając się na powrót na egzaminie.

Legenda

Uśmiechnęła się pod nosem owijając białą kitę wokół własnych łap.
- Cóż.. Życie nauczyło mnie kilku bardzo ważnych rzeczy. Przede wszystkim zdecydowania, zaangażowania oraz cierpliwości. Dodatkowo bycie Dowódcą Wojowników wymagało bym była sprawiedliwa. Poza tym potrafię nie tylko mówić ale i bardzo dobrze słuchać. Interesuje mnie zdanie wszystkich. Nie tylko dorosłych ale i szczeniaków. Wiele młodzików ma dobre pomysły, które nigdy nie zostały wcielone w życie tylko przez ich wiek.. - uśmiechnęła się wyraźnie zadowolona ze swojej wypowiedzi.

Atrita

Tak, widać było, że biała wadera wie, o czym mówi i czego pragnie. Sprawiała wrażenie pewnej siebie oraz zdecydowanej, co wpływało dobrze na jej wizerunek w oczach Rity. Skrzydlata skinęła raz jeszcze, akceptując jej odpowiedź.
- Co chcesz uczynić dla Watahy? - zadała kolejne pytanie, nie rezygnując nawet na moment z lekkiego, ukontentowanego uśmiechu.

Legenda

Machnęła ogonem odsłaniając patyczkowate łapy.
- Wataha od bardzo długiego czasu jest moją jedyną rodziną. To oczywiste, że chce dla niej jak najlepiej. Zdaję sobie sprawę, że jej głównym problemem jest to, iż nie posiada zbyt dużo wojowników, szpiegów czy łowców. Chciałabym to zmienić. Dodatkowo chce by wilki Wody wiedziały, że posiadają w watasze osobę, która ich wysłucha i gdy jest taka możliwość - rozwiąże ich problemy.

Atrita

Podobało jej się podejście wadery, bardzo jej się podobało. Nie miała zastrzeżeń odnośnie jej postawy oraz poczucia obowiązku. Skinęła głową, uśmiechając się odrobinę szerzej i pokazując tym samym swoje ukontentowanie.
- Jak sądzisz, jakimi cechami powinna odznaczać się Beta? - zapytała jeszcze, poruszając końcówką długiego ogona.

Legenda

Leg po krótkiej chwili zastanowienia i z uśmiechem na pysku odparła..
- Według mnie podstawową cechą Bety jest sprawiedliwość. Bo kimże by był niesprawiedliwy 'przywódca'? Poza tym cierpliwość oraz zdecydowanie. Dochodzi do tego zaangażowanie i ambicja. Beta powinna także umieć przyjmować krytykę od innych.. - zakończyła.

Atrita

- Masz już pewne doświadczenia, które wynikają z Twoje pozycji Dowódcy, czyż nie? - Uśmiechnęła się do niej lekko, z aprobata, przyjmując jej odpowiedź. Najważniejsze cechy wymieniła, a te drobne nie były aż tak istotne, aby oblewać za nie odpowiedź. - A jako iż posiadasz owo doświadczenie i jako że wypowiedzi Twe były dobre, odpowiednie oraz ładnie sformułowane, nie mam innego wyjścia. - Podniosła się niespiesznie, mozolnie. - Nie mam zastrzeżeń odnośnie Twej osoby, jesteś sprawiedliwą, mądrą oraz konkretną wilczycą, więc nie wiedzę przeszkód, abyś uzyskała tytuł Bety - zakończyła, po czym skinęła jej głową.

Legenda

Szeroki uśmiech pojawił się na pysku wilczycy. Zdobywając kolejne szczeble kariery wreszcie wspięła się na jeden z najwyższych. Stała sie Betą Wody.
- Bardzo dziękuję za to, że poświęciłaś mi czas oraz.. hm. Że zdałam - machnęła kilka razy ogonem po czym podniosła swój biały zad - Jeszcze raz bardzo dziękuję.
Posłała jej na koniec serdeczny uśmiech po czym zniknęła za drzewami.

z.t

Atrita

- Wypełniaj swoje obowiązki dobrze i sumiennie. - Odwróciła się z zamiarem odejścia, lecz jeszcze spojrzała za odchodzącą, białą waderą. - Gratuluję - wyszeptała cicho, z lekkim, zadowolonym uśmieszkiem. Następnie, nie czekając już na nic, odeszła z tego miejsca.

z.t.