Test Paige na Pomocnika Lekarzy.

Paige

Przyszła, usiadła. Ot, tak po prostu - najzwyklejsze czynności. I tak, trochę się denerwowała. Powtórka z rozrywki part 2.

Viktoria

Proszę, pisz troszku dłuższe posty. Tak ładniej wygląda. xD"

Wylądowała delikatnie przed Paige.
Zlustrowała wilczycę wzrokiem.
Zaciągnęła się powietrzem.
Skłoniła się.
- Cieszę się niezmiernie, mogąc poznać jak i przeprowadzić test byłej Becie Wody. Jestem Viktoria - aktualna beta. władzę przejęłam po Legendzie, która... zrzuciła Cię z tronu - zaśmiała się delikatnie. - Dobrze, nie przedłużając - powiedz mi na jaką rangę chcesz zdawać i dlaczego akurat na nią - powiedziała spokojnie.

Paige

Spoko xD
Uśmiechnęła się - słowa aktualnej Bety rozbawiły ją niezmiernie. Jednocześnie spowodowały powrót wspomnień - kiedy jeszcze pełna radości objęła wiadomą funkcję. - Cóż, mi również ogromnie jest miło Cię poznać. To dla mnie, jak domniemam, ogromny zaszczyt - uniosła kąciki pyszczka. -Któż uzyskał od czasu mojej nieobecności miano legendy? Quedr? Desmond?
Dlaczego ta funkcja, tak? Cóż - Pomocnik Lekarza jest dla mnie początkiem nowej przygody. To wstęp do niej - tak naprawdę w przyszłości zamierzam zdobywać wyższe pozycje, aczkolwiek na razie chcę pobierać nauki i uczyć się od tych, kim chcę być w przyszłości - zaczęła, mówiąc cicho i patrząc w jakiś punkt daleko. - Ha, mam ten problem, że bawi mnie pomaganie innym. Właściwie dla mnie to nie oto chodzi - ja mam pasję, bo lecznictwo to jest moja pasja - a pacjenci będą mieli okazję z niej skorzystać ... ! - Zachichotała. - Nie, tak na poważnie, to satysfakcja z dobrze wykonanej pracy to świetna rzecz. Szczególnie, gdy poszkodowany jest zadowolony. I chyba mam w sobie taki spokój, który przy cięższych zabiegach uspakaja. Czyli, podsumowując - bo mam pasję, chęci i - być może - wystarczającą wiedzę

Viktoria

Viktoria zaśmiała sie cicho.
- Legenda to imię wilczycy, która przejęła po Tobie stanowisko samicy Bety. Wcześniej jednak Qedr został Alfą, zaś Desmond - abdykował - opowiedziała.
Zastanowiła się jeszcze chwilkę nad wypowiedzią wilczycy. Widać, że wie czego chce.
- Pięknie odpowiadasz, podoba mi się to. Powiedz mi teraz jaki powinien być Lekarz, a jaka Ty jesteś - zadała następne pytanie. Awww, chyba będzie następny Pomocnik Lekarzy w Wodzie!

Paige

- Dobry lekarz powinien myśleć. Nie zależnie od sytuacji - w każdym przypadku zachowywać jasny umysł - nie poddawać się emocjom. Bo w końcu wpływa to nie tylko na skuteczność wykonywanego zabiegu, ale także i na stan psychiczny pacjenta. Co dalej - powinien być cierpliwy, sumienny - przy ważniejszych operacjach bez tych cech nie powiedzie się ona prawidłowo. Wrażliwy - musi znać czymże jest ból, a także kompetentny i znający się na fachu. - odparła, delikatnie rysując łapką po ziemi. Taki odruch, który zawsze pozwalał jej jasno myśleć. - Myślę, że nie mi oceniać, jaka jestem. Myślę jednak, że spokój, którego nabyłam w życiu pozwala mi zachować spokój i jasność umysłu. Z natury nie należę do osób cierpliwych - ale potrafię cierpliwość zachować. Jestem też cholerną fajtłapą, lecznicę odwiedzałam wielokrotnie - nienawidzę przeprowadzanych na mnie zabiegów, i potrafię przełożyć to na pacjenta. No, chyba, że jest to mały, rozwydrzony bachor - wtedy za siebie nie odpowiadam - wyszczerzyła zęby.

Viktoria

- Wspaniale odpowiadasz. Jeszcze jedno pytanie i przejdziemy do praktyki - uśmiechnęła się. Niestety cały czas ma na pysku maskę. Hym, trzeba zmienić swój wygląd... - A więc opowiedz mi dokładnie o epilepsji - rzuciła po chwili.

Paige

Praktyka. Nieźle się zapowiadało.
- Epilepsja. Jej źródło do końca nie jest znane - przyczyn może być wiele: guzy mózgu, zatrucia, mocne zakłócenia w przemianie materii. I więcej.
Chorobę dzieli się na dwa stopnie - duży oraz mały. Ten pierwszy charakteryzuje się nagłym przewróceniem się wilka. Występują silne skurcze , zesztywnienie ciała, niekontrolowane drgawki, nieskoordynowane ruchy lap (napady kloniczne). Oprócz silnych drgawek może wystąpić kłapanie zębami i "żucie" śliny. Może też wystąpić niekontrolowane oddanie moczu czy kału. Wilk podczas ataku może "łapać" glośno powietrze lub wydawać z siebie chrapliwe czy też piskliwe odglosy. Pocieszające w tym wszystkiem jest to, że wilk nie pamięta tych ataków, nie przeżywa ich świadomie. Po kilku minutach atak ustępuje przeważnie sam z siebie. - odparła. - Natomiast ten drugi - wilk jak gdyby na chwilę "odleciał z tego świata". staje się "chwilowo nieobecny". Ten stan może trwać tylko kilka sekund. Niektóre wilki mają wtedy "dziwne spojrzenie", wpatrują się w dal pusto i bez wyrazu lub nagle przybierają pozę lękową, bez wyrażnego powodu. - Cóż, teraz czas na leczenie. - W pierwszym momencie nie podaje się leków, bowiem nie można jednoznacznie stwierdzić, czy jest to właśnie padaczka. Przeprowadza się badanie krwi, dopiero jeśli ono wykaże chorobę, należy wszcząć leczenie. Poszkodowanego nie należy przemieszczać, podłożyć pod głowę najlepiej poduszkę, koc. Po ataku na pewno podać stopniowo jedzenie, bo organizm zużywa ogromną ilość energii.

Viktoria

Beta uśmiechnęła się delikatnie. Bardzo delikatnie. Jednak jest ona zadowolona z odpowiedzi Paige.
Magiczka podeszła do małego źródełka. Wyjęła z niego kulę wody (panuje nad tym żywiołem, więc może).
- Omskep in 'n wolf! - krzyknęła.
Kula zaczęła się rozrastać i nabierać kształtów. W końcu uformowała się z niej postać młodego wilka. Woda odwzorowywała budowę owego ssaka. Kości, mięśnie, skóra. Wszystko można było zobaczyć. Tak, nawet kość, ponieważ młody wilczek miał złamaną łapę.
Beta spojrzała porozumiewawczo na Paii.
Po chwili zatrzepotała skrzydłami i przysiadła na pobliskiej gałęzi.

Teraz jako MG.
Mały wilczek płakał cichutko. Łapa go bolała. Bardzo. W dodatku ta kość, która wyszła. Złamanie otwarte. Dziecię próbowało zrobić krok, lecz było to zbyt bolesne. Nagle zauważył on postać szarej wilczycy. Przestraszył się. A jeśli i Ona zechce mu zrobić krzywdę? Co zrobi Paige?